De uitverkorene

60. Opa's kant

Marilou

Diego komt binnen met een hele mooie meid. Ik glimlach naar ze. Iedereen kijkt de 2 aan. " hallo iedereen " zegt Diego glimlacht. " hey " zeg ik en de rest zegt ook allemaal gedag. " uhm Riker kan je even een stoel voor ze pakken?" Vraag ik en hij knikt. Hij staat op en pakt 2 stoel van de gang. Ze gaan zitten en er valt een ongemakkelijke stilte. " ik heb jullie helemaal niet aan elkaar voor gesteld " zeg ik en ga recht in bed zitten. " dit is Ross. Hij is mijn vriendje. Dit is Rydel, mijn zus. Riker, mijn broer. Rocky, ook mijn broer. Ryland, mijn broertje. Stormie en Mark onze ouders en natuurlijk Noa. Mijn dochter " ik wijs iedereen aan als ik ze voorstel. " uhm ik ben dus Diego, Marilou's broer en dit is Melissa, mijn vriendin " zegt hij wijzend naar Melissa en zichzelf. " uhm waar is opa?" Vraagt Diego. " geen idee " zeg ik schouder ophalend. Hij ziet er gespannen uit. Misschien nerveus om mijn familie te ontmoeten. Ik lees snel zijn gedachten. Ik zie opa bijna huilend op de bank zitten en Diego schreeuwend naar hem. Ik kijk hem weer aan. Hij is boos op opa? " uhm jongens kunnen jullie mij en Diego heel even alleen laten. Hij moet me iets vertellen " zeg ik nadat in zijn gedachten heb gelezen. Ze knikken en staan op. " uhm Melissa wil je met ons wat drinken?" Vraagt Rydel aan haar. Ze glimlacht. " ja leuk " zegt ze en staat op. Iedereen loopt de kamer uit behalve Ross en Diego. " Ross wil je ook even weg?" Hij kijkt me aan en knikt. Hij geeft me nog snel een kus en loopt dan ook de kamer uit. " kom eens hier zitten " zeg ik en klop op bed. Hij gaat er zitten en kijkt me aan. " oke wat moet je me vertellen over opa en zijn oude vijand?" Hij zucht en haalt een hand door zijn haar. Ik bekijk hem goed. Hij is niet lelijk. Hij kijkt me weer aan en ik zie boosheid. " wil je het echt weten?" Ik knik. Hij zucht en begint te vertellen.

" heeft opa dit echt gedaan?" Vraag ik verwart. Ik kan het gewoon niet geloven. Opa vermoord zijn vrouw, stal Cas zijn leven, maar het heeft niks geholpen, want ik heb gewoon last van die 2 vampieren. " ja en daarom werd ik boos " zegt hij. Ik snap aan de ene kant zijn boosheid wel, maar aan de andere kant opa heeft waarschijnlijk ook moeite gehad met zijn keus. " ik wil opa spreken " zeg ik. " wat?! Ben je gek! Hij heeft je in deze shit gestopt en je wil met hem praten?!" Ik knik. " ik wil zijn kant horen " " dat heb ik je net verteld " " nee zijn emotionele kant. Hoe moet jij nou weten hoe hij zich voelde toen hij oma vermoorde " zeg ik kalm in de hoop dat hij dat ook wordt. " oke goed, maar ik blijf er bij " zegt hij vastbesloten. " Diego ik kan voor mezelf zorgen en het is opa maar " " Marilou ik wil niet dat hij je pijnt doet met zijn verhaal en wil weten of hij de waarheid aan je verteld " " ik kan toch zijn gedachten lezen " hij zucht zacht. Hij vindt het duidelijk niet leuk. " oke, maar ik wacht op de gang en als ik ook maar ik klap hoor ren ik naar binnen " zegt hij. Ik glimlach en knuffel hem. " thanks broer " hij lacht en knuffelt me terug. " oke en nu opa halen " zeg ik als ik me terug trek. " maar hoe?" Vraagt hij zich af. " laat mij maar " zeg ik. Ik hou mijn hand omhoog en doe een vingerknip. Opa heb ik de kamer in gebiemd. Hij ziet er bezweet uit. Alsof hij 20 km heeft gerent. " hey opa " zeg ik zo normaal mogelijk. Diego zegt niks en kijk opa boos aan. Ik zie dat hij overweegt om weg te vluchten. " ik wil nu geen mot, dus doe alle deuren en ramen op slot " zeg ik en zwaai met mijn vinger. Hij laat zich verslagen op een stoel vallen. Ik kijk Diego aan. " goed ik ga al " zegt hij en staat op van bed en loopt naar de deur. "  nu even geen gezeur, breng Diego aan de andere kant van deze deur " zeg ik en zwaai met mijn vinger. Als hij weg is kijk ik opa weer aan. " ik weet al dat je het verhaal weet en dat je nu waarschijnlijk tegen me wil schreeuwen, dus ga je gang. Ik verdien het " zegt hij. " ik wil niet tegen je schreeuwen " hij kijkt verrast op. " ik wil jou kant van het verhaal horen " " dat heeft Diego je toch verteld?" Ik schud nee. " nee ik wil weten hoe je je voelde toen je het deed " zeg ik. Hij weet niks te zeggen. " alsjeblieft " smeek ik hem. Ik wil het weten en wel nu. " je weet heel goed dat ik net zo lang door dram tot je het hebt verteld " zeg ik en hij knik. " als ik je het vertel ga je me haten " zegt hij bang. " je bent mijn opa. Ik kan je nooit echt haten " " nou Diego haat me wel " zegt hij en kijkt naar de grond. " hij haat jou niet, hij haat wat je hebt gedaan. Wil je me nu alsjeblieft vertellen wat je toen dacht?" Hij kijkt op en knikt dan langzaam.
" het was 16 mei 1987. Alles begon normaal. Ik werd wakker naast jullie oma en we ontbeten rustig, toen ging de deurbel. Ik deed open en kreeg de schrik van mijn leven. Voor de deur stond Cas en 2 brede vampieren. Hij grijnsde gemeen en ik keek hem aan zonder ook maar 1 emotie te laten zien, maar hij kende me langer. Hij kon zien dat ik doodse bang was. Hij gaf me een keuze. De keuze die hij elke keer gaf als hij me zag. Ik zou jullie oma aan hem geven of ik zal in een hel leven. Elke keer gaf ik het antwoordt dat ik toch al in een hel leefde en dat jullie oma mijn enige licht punt was. Elke keer als hij me terug wou pakken was ik hem voor, maar die dag niet. Hij was met een hele bende van vampiers. Hij had zo goed op ze in gepraat dat ze me haatten, stuk voor stuk. Ik wist dat hij kwam, maar ik wist niet dat hij met zo veel zou komen. Hij liep naar binnen zonder dat ik hem tegen kon houden. Toen hij de keuken in kwam zag hij jullie oma en zij zag hem. Er viel een spanning die ik niet kon omschrijven. Jullie oma verbrak de stilte door te vragen wat hij hier deed. Hij antwoordde simpel dat hij haar mee wou nemen en haar de gelukkigste vrouw op aarde zou maken. Ze schudde nee, liep naar me toe en pakte mijn hand. Toen hij dat zag werden zijn ogen rood. Hij trok me naar zich toe, kijk me woedend aan en zei ' dit is je laatste kans. Geef me je vrouw of de hele wereld wordt een vampier ' ik kon dat niet laten gebeuren. Ik moest juist de wereld beschermen en niet laten veranderen in vampiers. Ik was zo diep in gedachten dat ik niet door had dat ik al heel lang niks zei. Toen ging het heel snel. Cas pakt jullie oma en kuste haar. Zij probeerde met alle macht hem van haar af te duwen, maar hij is natuurlijk veel sterker dan haar. Ik trok haar van hem vandaan. Ik was te boos om goed na te denken, dus ik deed wat heelt eerst in me op kwam. Ik beet haar en zoog al het bloed uit haar. Voor zijn ogen. Hij trok wit weg toen ze levenloos op de grond neer viel. Hij kon niks uit brengen en knielde naast haar neer. Hij streelde langs haar haar en nu zag ik dat hij meer hield van haar dan dat ik deed. Toen leek hij heel zwak en toen sloeg ik toe. Ik beet hem en nam zijn krachten over. Hij viel naast haar neer met zijn ogen gesloten. Ik had ze allebei vermoord. Oma was echt dood en Cas was geen vampier meer. Toen de bende van Cas zag dat hij normaal was gingen ze weg. ' vampiers worden geen vrienden met normale mensen ' dat staat in het vampieren boek. Ik bracht jullie oma en Cas weg naar het verlaten strand. Daar liepen oma en ik altijd. Toen ik terug thuis kwam was jullie vader terug van school. Hij vroeg natuurlijke meteen waar oma was. Ik heb het hem niet eerlijk verteld. Ik zei dat ze weg was gegaan naar het buitenland. Dat wou ze altijd. Hij geloofde het en ging verder. Alles leek over te zijn. Alle problemen waren weg. Oma was dood en ik dacht dat zij de oorzaak was van de ruzie tussen mij en Cas, maar ik had het mis. Ik was het probleem van die ruzie. Jammer genoeg kwam ik er pas later achter. Veel te laat " verteld hij. Hij stelt zich heel kwetsbaar op voor een oud Uitverkorene. Ik zie dat er een traan ontsnapt uit zijn gevecht er tegen. Ik laat mijn tranen toe. Er tegen vecht in nu onmogelijk. " i...ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt " zeg ik half verrast over mijn eigen woorden. Hij kijkt op. " ik heb de grootste fout van mij leven gemaakt bedoel je " ik schud nee. " misschien lijkt het nu allemaal heel slecht war je hebt gedaan, maar je kon niks anders. Als je oma aan hem gaf, gaf je hem ook het gevoel van macht. En als je oma niet had gebeten was nu de hele wereld in vampiers verandert. Dat zou veel te veel zijn. Het klinkt heel slecht, maar het was eigenlijk een goeie keus. Elke voordeel heeft zijn nadeel " zeg ik en hoop dat hij nu minder boos ik op zichzelf. Hij knikt alleen kort. " opa wees alsjeblieft niet boos op je zelf " ik zie in zijn ogen dat hij het heel moeilijk heeft. Ik weet niet wat ik moet zeggen zodat hij niet meer boos is op zichzelf, dus sta ik op van bed en leg een hand op zijn schouder. Hij kijkt me aan. " alles komt goed opa " hij is stil " misschien moet je even weg. Weetje wel op vakantie of zo. Dat zal je vast goed doen " " ja misschien heb je gelijk " zegt hij schor. " ja ga lekker naar Nederland. Dat was toch je favoriete land?" Hij knikt. " oma was helemaal gek van het koude kikker landje. Ze vond de haringen daar zo lekker. Eigenlijk gek dat ze van dat land houdt. Wij als Amerikanen houden van ons eigen eten, maar zij niet. Zij was bijzonder " zegt hij glimlachend. " net zo bijzonder als jou " zegt hij en glimlacht naar me. " ga lekker naar Nederland " zeg ik en hij staat op. " ja dat ga ik doen " zegt hij meer tegen zichzelf. " uhm, Marilou wil je me dan veranderen in een mens? Ik bedoel ik ben nu eigenlijk een hologram " ik knik. " hoe?" " je moet een horloge maken die ik om moet doen, dan kan ik zelf kiezen of ik een hologram ben of een mens " " kan je dat niet zelf maken?" Hij schud nee. " mijn krachten zij te zwak " ik knik " tover eerst maar een normale horloge " ik knik en tover een horloge " oke nu moet je een speciale spreuk zeggen, maar ik ben hem vergeten " zegt hij en ik zie dat hij hardt na denkt " de spreuk moet toch gewoon rijmen " hij schud nee. De spreuken die rijmen zijn van heksen, die spreuken zij wel sterk, maar niet zo sterk als de spreuken van de feeën en voor dit heb je een feeën spreuk nodig " verteld hij. " ik weet hem weer ' cofarum lazarium gamaruu ' zegt hij. Ik kijk hem raar aan. Ik heb nog nooit zulke spreuken gehoord. " okey uhm " ik ga even goed staan en haal een keer diep adem. " cofarum lazarium gamaruu " zeg ik en hou 1 hand richting het horloge. Je ziet geen verschil. Opa doet de horloge om en drukt er op. Opeens verandert hij. Hij krijgt meer kleur, hij ziet er levender uit. " wow opa. Je lijkt een stuk jonger " zeg ik en hij lacht. " bedankt meid " zegt hij en drukt een kus op mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen even als hij mijn hoofd kust. Dat doe ik automatisch. " veel plezier in Nederland opa " zeg ik en we lopen naar het raam. " ik zal iets voor jullie mee nemen " zegt hij en opent het raam. " doei meisje " " doei opa " zeg ik en hij springt uit het raam en snelt weg. Ik sluit het raam en loop naar het bed. Ik stap er in en maak de deur weer open. Ik denk dat Diego in de kantine zit. Zucht. Waarom zijn ziekenhuizen altijd zo vermoeiend? Ik laat me rustig op bed zakken en sluit mijn ogen. Ik ben zo moe.

Ross

We zitten met zijn alle in de kantine. Melissa is een heel aardig meisje. Heel spontaan en vrolijk. Diego is nog steeds bij Marilou denk ik, want hij is er niet. " nou wil iemand nog iets drinken?" Vraagt mam. " ja ik wil nog wel een thee " zegt Melissa. " ik ga het even halen " zegt mam met een glimlach. Ze staat op en loopt weg. " hoe laat is het!" Vraagt Riker. " 4 uur " zegt pap. " dan zijn ze al 3 kwartier aan het praten. Is dat niet een beetje lang?" Melissa schud nee. " ze hebben veel te bespreken. Van alles om hun opa en zijn oud vijand " legt ze uit. " ja waar ging dat eigenlijk over?" Vraagt Ryland. " om de oud vijand van hun opa die Marilou had aan gevallen in de wc " zeg ik. " maar als nog 3 kwartier praten in lang " zegt Riker die duidelijk een beetje bezorgd is. " ik ga anders wel even kijken " zeg ik en sta op. " is goed " zegt Rydel. Ik loop door de gang en zie Diego voor de kamer van Marilou op de bank zit. " hey " hij kijkt op " hey " " waarom zit je buiten?" " Marilou is aan het praten opa " zegt hij en is zie dat hij bezorgd is. Ik ga bij de deur staan en luister. Ik hoor niks. " het is stil in de kamer " zeg ik en hij staat op. Hij luistert ook. " ja inderdaad " zegt hij en opent de deur. " de deur kan weer open " zegt hij opgelucht en loopt naar binnen. Ik kijk hem vragend aan, maar bedenk me dan dat Marilou het op slot heeft gezet. Ik loop achter hem aan en zie hij naar het bed staat. Ik ga naast hem staan en kijk naar Marilou die slaapt. Ze ligt net als een engel. Diego legt de deken over der heen en drukt een kus op de hoofd. " je hebt haar heel erg gemist he?" Hij knikt. " eerst had ik een muur om me heen gebouwd die alle herinneringen van Marilou tegen hield. Ik dacht dat die muur sterk was, maar dat was niet zo. Toen ik een oude foto van onze vakantie zag, brak mijn muur gelijk. Hoe kon het ook anders. Wij waren 2 handen op 1 buik. Deelde alles op jonge leeftijd. Ze was toen al zo wijs en lief. Zo bijzonder " zegt hij en glimlacht. " bijzonder is ze zeker " zeg ik en kijk liefdevol naar haar. " zo jong, zo beschadigt " zegt hij. " ja " zucht ik. " ik ben blij dat ze jou nu heeft " zegt hij opeens. Ik kijk hem aan. " ja ik zie dat je echt van haar houdt. Dat heeft ze nodig zoals ze nu leeft, iemand die haar altijd steunt " hij kijkt me aan en ik zie in zijn ogen dat hij blij is voor haar. " Ross beloof me dat je haar nooit zo veel pijn zal doen dat ze nog een keer breekt " hij kijkt me doordringend aan. " dat beloof ik " zeg ik en meen het.