Texting || Acid

~3.8

Jo WattPad, Sanne hier met vandaag een nieuwe update!

See what I did there.

Oke dit hoofdstuk op 4500 woorden lang (ja) en hierna komen nog 1/2 heel misschien 3 hoofdstukken, dan de Epiloog en het dankwoord.

Maar ik ga morgenvroeg voor 4 weken op vakantie (naar Canada :D) dus kan ik weinig tot niet schrijven. Dus enjoy dit lange (fucking lange) hoofdstuk.

See you! xx

Ik stap de trein op en ga meteen op zoek naar een plekje om te zitten. Het is nog vroeg dus dat is zo gedaan.

Mijn tas leg ik op de stoel langs me en pak mijn mobiel uit mijn zak.

Ik ontgrendel mijn mobiel en klik op het bellen icoontje, vul Nathan's nummer in en wacht dan tot hij opneemt.

Wat niet lang duurt.

"Hey." Hoor ik een stem zeggen, de ochtend stem die o zo goed klinkt in de oren.

"Hoi." Zeg ik zacht. "Ik ben nu net ingestapt dus ben over zo'n vijf uur en veertig minuten op het station."

"Bel je me als het nog ongeveer een uurtje duurt? Dan kan ik nog even slapen."

"Zal ik doen." Zeg ik met een glimlach.

"Ik mis je." Zegt hij.

"Ik ook, maar moet nu ophangen. Hou van je."

"Ik hou ook van jou." Ik wil nog niet ophangen.

"Ga je nog ophangen." Hoor ik hem na een tijdje lachend zeggen.

Ik hou van zijn lach.

"Hang jij op?" Zeg ik dan terug.

"Hmm... Nee ik hou teveel van je stem."

"Ik denk dat ik toch wel beter kan ophangen, anders is het rip mijn beltegoed."

"Nou..." Hij rekt het woord uit en ondertussen geeuwt hij.

"Doei Nathan."

"Hou van je babe."

"Ik hou ook van jou." Met tegenzin haal ik de mobiel van mijn oor en druk op het rode hoorntje.

Ik zie dat ik bijna een tien minuten met Nathan heb gebeld en ben dus bijna in Nijmegen, waar ik vierentwintig minuten moet wachten.

Starbucks?

Starbucks.

De trein stopt na zon vijf minuten en een vrouw zegt wat via de luidspreker.

Ik pak mijn tas van de stoel, sta op, loop uit de deur en naar de Starbucks.

Omdat er niemand is kan ik meteen bestellen.

"Een Tall Raspberry en White Peach Yoghurt Frappucino."

"Dat is dan vier euro en zeventig cent, welke naam mag erop?"

"Nathanne." Zeg ik terwijl ik een briefje van vijf uit mijn portomonee vis.

"Mag ik vragen hoe je dat spelt."

"N-A-T-H-A-N-N-E." Zeg ik en ze schrijft het op met een zwarte pen. Ik loop verder en pak mijn mobiel.

Nog negentien minuten tot de trein gaat, leuk.

Ik ontgrendel hem en ga naar het whatsapp gesprek van mij en Nathan, wat onder een sneltoets staat.

Sanne: yo are ya awake

Nathan: toevallig wel, ik had honger

Sanne: wanneer niet xd