Texting || Acid

~0.1 - 28.07.16

"Julie het zit hier ook al bomvol, zo kunnen we nooit genieten van dit mooie weer!" Ik zucht en mijn benen beginnen pijn te doen.

Ik en Julie zijn nu al bijna een half uur aan het zoeken naar een terrasje in Antwerpen, maar met dit weer van bijna dertig graden lijkt het dat iedereen op het terras zit.

"Ik zie daar nog een eenpersoons tafeltje staan, misschien kun je aan die jongens daar vragen of die lege stoel bezet is." Zegt Julie, mijn beste vriendin, een wijst naar een tafeltje waar twee jongens aan zitten.

"Dat kan ik doen ja. Ga jij dan aan die andere tafel zitten.

Rustig loop ik naar de jongens toe. In mijn ooghoek zie ik Julie al aan de andere tafel zit en ze steekt haar duimen naar mij omhoog.

Ik haal nog een hand door mijn haar en zet dan de laatste stappen voor ik aan hun tafel sta.

"Uhm hey," Ze stoppen met praten en kijken me aan. "Zou ik misschien deze stoel kunnen lenen, want bij ons staat er maar een en ja. Deze is vrij, toch?"

"Uhm yeah, tuurlijk. Wij gebruiken hem toch niet dus why not." Zegt een van de twee jongens, de andere kijkt me de hele tijd aan.

"Thanks." Zeg ik. Ik pak de stoel en neem hem een tafeltje verder, waar Julie zit.

"Zag je die ene jongen naar je kijken! Z'n mond stond zelfs een stukje open, nice San."

"Julie niet bluffen, dat zal echt wel niet zijn." Zeg ik terwijl ik mijn witte Samsung uit mijn broekzak haal.

~×~

"Hmm... Ik weet het niet hoor. Is deze leuk? Juul, help me eens."

Ik loop het pashokje uit en zie Julie nergens zitten.

"Staat je leuk. Ik zou 'm kopen."

Ik draai mijn hoofd een kwartslag en zie een van de twee jongens van op het terrasje zitten.

"Ehm, thanks?"

"Nee ik meen het, het staat je echt leuk. Ben jij niet dat meisje dat bij ons een stoel kwam vragen? Bij het terrasje vanmiddag weet je wel."

"Ja! Ik dacht al, ik herkende je gezicht. Maar nu weet ik het weer."

"Ik ben Nathan trouwens."

"Sa-"

"Hoi ik ben weer terug, dat shirt staat je leuk by the way." Ik kijk naar de ingang en zie Julie daar staan met een wit shirt in haar handen.

"Zie je, hij staat je leuk." Fluistert Nathan nog in mijn oor. Hij loopt de hoek om, de paskamer uit en Julie komt naar me toe rennen.

"Weetje Juul, ik denk dat ik dit shirt koop."

"Hoeveel stond er op die giftcard? Niet dat we dadelijk voor te veel hebben." Vraagt Juul aan mij terwijl ik het shirtje uittrek en mijn eigen aandoe.

"Ehm er staat vijftig op, dus dat moet genoeg zijn."

"Ah, mooi. Ik heb twee shirtjes die samen achttien euro zijn, jij?" Ik loop het pashokje uit en hang drie andere shirtjes die ik niet koop aan een rek.

"Die rode van net en dat grijze korte broekje, dit is samen dertig ongeveer."

"Cool, die rode is echt heel erg mooi San. Hij staat je echt geweldig. Maar wat deed die gast van het terras hier net?"

"Geen idee." We sluiten achteraan in de rij aan en na een tijdje voel ik een arm om mijn schouder.

"Ik heb nog steeds je naam niet meegekregen." Hoor ik Nathan zeggen.