Trigger and Bullets

bullet 15 - touch move

I raised one eyebrow. “Cole Sy, I can ask my guards to castrate you if you don’t stop acting like a male b!tch,” I assured him, using Ella’s choice of words. Naging mapakla ang itsura niya. “If you know something, tell me,” I added, almost pleading. Tumitig lang siya sa akin habang ako ay naghintay.

Unti-unting naging seryoso ang pinta ng mukha niya at ako naman ay mas umasa.

“Not for you to know,” malinaw niyang wika.

That made it. Of all words to say.

“Bvllsht.” I hissed as I ran my fingers on my tangled hair. Hindi ko na napigilan. First, those words made me remember him and second, those words will lead me to nothing. I can feel the frustration on my face. "This is extremely frustrating!" Bakit hindi ko dapat malaman, kung ako ang isinusugal? What did fate want me to do? Complete a jigsaw puzzle without the pieces? That’s so crap!

"I can’t--"

I cut him. "Mga ilang minuto ko rin nakonsidera na ikaw ang pag-asa ng katinuan ko." So much for him being my sunlight.

Dala na rin ng antok, pagod, at inis agad kong nilisan ang tahanan ng mga Sy. Nawala nang parang bula ang napakalakas na despirasyon kanina sa akin. Hinabol ako ni Ella sa kanilang hardin pero masyado na akong pagod para huminto sa pagtakbo--ironic. Pakiramdam ko nasa lalamunan ko ang Mt. Everest, gusto na umiyak at hindi ko gusto na nasa harap ko ang sinuman kung tumulo ang mga pesteng luha.

Habang pabalik ako sa FDI iisa lang ang naiisip kong gawin, ang humingi ng tulong sa aking ama. Kung nalaman niyang buhay si Margareth siguradong gagawin niya ang lahat—pati siguro ang pagbenta sa FDI—mailigtas lang siya. After that I will go to Italy and leave every shit here. I’m done.

But I think I really need to doze off before I continue this one man battle. Napakabigat na ng aking mga mata.

Nadatnan ko sa tapat ng pinto ng aking unit si—I still didn’t know her name. “I know where you went. Venice, may GPS ang sasakyan mo.”

“So why didn’t you follow me?” inis kong tanong. I will get rid of that tracker as soon as possible. I yanked the door open, threw the car key on the nearest table then tossed myself on the couch.

“I don’t know how to drive,” she said a-matter-of-factly. Naniningkit na aking mga mata sa antok pero nagawa ko pa rin siyang tingnan at sarkastikong sagutin. “Paano ka natanggap sa trabaho mo kung ang simpleng kwalipikasyon na ito ay wala sa iyo? Tell Zeus I want somebody else.” I slurred.

“Because I can fire four bullets in a second,” wika niya. Iyan ang huli kong narinig bago ako napadpad sa malawak at bakanteng kadiliman.

The sunlight from my open window eventually woke me up. I was beginning to feel happy but the previous events flooded back into my post sleep mind. Reality bit. Naalala kong wala pala akong rason para maging masaya.

Wala na si whatshername sa aking unit pagkagising ko.