Chapter 42.Us

25 3 0
                                    

One week passed.


Di ko namamalayan, natapos na pala ang sembreak.


Sheesh. Ang bilis naman ng araw.


Tanong niyo kung anong ginawa ko nitong isang linggong bakasyon?


Well, nothing important. Madalas nasa kwarto lang ako. Nagbabasa ng manga. Nanonood ng animé. Eh ano bang gagawin ko? Wala naman eh.


This few days, madalas ako lang mag-isa sa bahay. Well I can't do anything about that. May trabaho si Dad at mas gugustuhin ko pang mapag-isa kaysa naman makasama si Mommy.


Tch.



Pero sa kabila nun, napansin ko lang. This few days, di ko na nakikita kung umuuwi pa ba si Mommy sa bahay. Hah. Ano bang pake ko? Isa pa, pa'no ko malalaman kung umuuwi siya eh tinataguan ko lang din siya? Nice way of thinking Koichirou.


On the other hand, parang dumadalas ang pag-uwi ni Dad ng late sa bahay. Well, siguro marami lang silang gawain at panay ang overtime niya.


Ipinagkibit-balikat ko na lang yun.


Anyways...


Lunes na pala ulit ngayon. I woke up early and found my Dad in the kitchen. Siya ang nagpe-prepare ng breakfast.


"Morning Dad." Bati ko sa kanya.


"Oh. Gising ka na pala. Good morning." He said while he's frying something.


Naupo ako sa isa sa mga upuan sa dining table namin. I just stared on what Dad is doing and I can't help but yawn since I'm still a bit drowsy.


Napalingon sa akin si Dad.


"This will take a while. Maligo ka muna at magprepare ng sarili mo. Mamaya ka na kumain." Sabi niya sa akin.


"Ah. Sige po." Maikli kong sagot.


I stood up and grabbed my towel. I started to walk towards our bathroom.


I tried to suppress myself but out of curiosity, I can't help but to ask him a question. I stopped walking.


"Dad." I suddenly blurted out.


Napalingon ulit siya sa akin.


"Mm? Bakit?" Tanong niya.


"U-Uhmm... Err..." I silently uttered.


"What is it? Is there a problem?" Dad asked me.


"A-Ah. W-Wala naman po. It's just... These past weeks...I seldom see Mom around. W-Well i-it's not that I go out of my room whenever she's home. I'm... I'm just wondering...if...you know...where she is. I-I'm just curious! There's no other reason. Really." Pautal-utal kong sabi. Di naman ako makatingin ng deretcho sa mga mata ni Dad.


He remained silent for a while. Mukhang nabigla siya sa tinanong ko. Of course, he would be. Ngayon ko lang ata ulit hinanap si Mommy.


"A-Ah. You don't have to answer me if you don't want to. It's okay." Bawi ko bigla.


Dad just smiled back at me and continued back on cooking.


Is...there something in that smile?


I don't know... But...


There's a pinch of...



What do you call that?


He Who Can Not Fall [HIATUS]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon