Chapter 20.Rumors

34 4 0
                                    

Lunch Break


I went running straight to the rooftop of the Grade 10 building.


I need to talk to her. I need to know her side.


I need to know if she's alright.


The reason behind all of these...

















I might get an answer.




















As I went up the stairs, I was thinking of all the different possible answers she might give me.


Ewan ko. Naguguluhan pa rin ako. Pakiramdam ko lalo pang titindi yung pangbubully sa kanya.


I feel like she's in danger now.


Shit. Napaparanoid na ata ako.












Narating ko na rin sa wakas ang pintuan ng rooftop. Medyo pawis na ko sa pagod dahil sa kakatakbo. My heart is beating fast. I was breathing heavily. I put my hand on the doorknob. And then I opened it to see if she's here.




















And she really is here.


















Just like the first time I saw her in this place.


She was standing there. Leaning on the railings.

Her hair was being blown by the wind.


Everything's calm. Everything's peaceful.


I like this atmosphere.

















Nagsimula akong lumapit sa kanya. Tahimik lang ang bawat hakbang ko. Mas malakas pa ata ang kabog ng puso ko kesa sa yabag ng paa ko.


Hindi siya lumilingon. Di pa ata niya ako napapansin.


I didn't call for her. Basta lumapit na lang ako.


Tinabihan ko siya and I also leaned on the railings. Siya lang ang babaeng kaya kong lapitan ng ganito. Siya lang ang babaeng nagparamdam na safe ako. Na... Parang wala akong kinatatakutan. Na parang wala akong phobia.


She didn't turned to me. Pero alam kong alam na niya na nandito ako. Alam kong nakikita niya ako sa peripheral vision niya.


I still don't know how to ask her about those girls na nangbubully sa kanya.


We just stood silently there. Feeling the breezing air.




















"Congrats." Bigla siyang nagsalita.


"Thanks." Tangi kong nasabi.


And we fell silent again. Mga ilang minuto din kaming ganun. Ito ang gusto ko kay Hana. Yung pagiging kalma nya. Cool lang parang ganun. I don't know how she do it but... It's like... She's emitting a caressing aura.


Aura na di ko nahanap sa Mommy ko.


I was still forming words in my mind nang magsalita ulit siya.


"It's very calming here right? Parang ito yung pinakasafe na spot dito sa school. I really love this place." Sabi niya.


"Yeah." Tangi kong nasabi.


He Who Can Not Fall [HIATUS]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon