Yes Asshole ||Dutch||

'Maar ik houd nog van je!'

pov. Maddy.

We zijn ongeveer twee uur verder en ik hoor Ethan alweer aan komen. Grappig dat hij denkt dat ik hem ga vertellen waar Milan is. 'Weet je al waar die klootzak is?'

'Voor me.' Mompel ik. Ondertussen sta ik op van de stenen grond en ga tegen over Ethan staan.

'Ethan, ik weet echt niet waar hij is.' Zucht ik vermoeid. 'Je weet het wel! Ik denk dat je vanavond maar even geen eten hoeft.' Fijn, ik krijg het ook altijd voor elkaar, nooit gedacht dat ik dit zou doen maar ik zie geen ander oplossing. Ik kan echt niet nog een dag zonder eten en drinken, ik overleef dat niet.

'Ethan! Het spijt me, ik weet het gewoon niet!' Huil ik. Met een vies gevoel ben ik wat dichterbij Ethan gaan staan en leun een beetje voren. 'Het spijt me echt waar.' Er rollen een paar tranen over mijn wangen heen die ik zachtjes weg veeg. Vanaf nu ga ik me gedachten omzetten, het moet.

'Geef mij alsjeblieft wat eten.' Smeek ik. 'Het is je eigen schuld, je had nooit weg van mij moeten gaan.' Antwoord Ethan arrogant. 'Sorry.' Mijn blik heb ik op de vloer gericht en zo bewonder ik mijn blote voeten. Ja mijn blote voeten ik heb geen schoenen aan een kapot navelshirtje en een verscheurd rokje. 'Het had allemaal niet gehoeven als je nog van me hield.'

'Maar ik houd nog van je!' Roep ik. 'Het kan gewoon niet nadat vrienden het wisten dat je mij sloeg.'

'Je weet dat het je eigen schuld was, je verdiende het.' Ik knik en richt mijn blik weer op zijn gezicht. Zijn ogen glinsteren in het zwakke ligt en zijn lippen kleuren zacht rood. 'Kun je mij vergeven?' Vraag ik voorzichtig. 'Jou altijd.' Zijn handen plaatst hij op mijn kont en zo trekt hij mij dichter naar hem toe tot onze lichamen tegen elkaar staan. Zijn lippen zet hij op die van mij en zo voel ik zijn lippen die ik al in een lange tijd niet gevoeld heb. Met zijn tong gaat hij langs mijn lippen en ik geef hem toestemming.

Er volgt een vurige zoen en met zijn handen glijd hij langzaam naar boven klaar om mijn shirt uit te doen. 'Wacht Ethan.' Mompel ik tegen zijn lippen aan. Hij verbreekt de kus en kijkt mij aan met pretlichtjes in zijn ogen. 'Wat is er lieverd?'

'Ik wil nu nog niet verder, alles doet pijn.' Huil ik. Stevig pakt hij mij beet en zo lopen we het kamertje uit. Het kamertje waar ik al twee weken niet uit ben geweest. Achter de grote deur zit een gezellige ruimte die ingericht is als een soort studentenhuisje. Op de bank zitten de twee vrienden van Ethan die mij vreemd aan kijken.

'Ik fris haar even op en dan gaan we.' Is het enige wat Ethan zegt. Niet veel later sta ik onder de douche met Ethan op de stoel naast de douche. 'Waar gaan we heen?'

'Weg van hier, de politie is nog te oplettend. Over tien jaar keren we heel misschien terug.'

----
RomyAdmiraal astjuhh❤️