-Jelmine
Chapter 18
Jelyn POV
Pinasok ko ang phone ko sa bulsa ng palda ko at nag lakad palabas ng storage room.
I tried not to cry when i reach their dinning place.
Nanduon si Nathan. Naka tuxedo pa sya at naka upo sa high stool. Ngumiti ako nang lumingon sya sa gawi ko.
"Hey."- me
Lumapit ako sakanya at hinalikan sya sa pisngi.
Wala syang imik na nilingon si Mommy na nag luluto parin.
"Mom, jelyn and i will just talk. Excuse us."- Nathan
Hindi na hinintay ni Nathan ang sagot ni Mommy at hinila na ako paakyat sa kwarto nya.
"Nathan, nasasaktan ako."
Mahigpit ang pag kakahawak nya sa kamay ko. Feeling ko any time mapuputol yun plus nahihilo nanaman ako.
But he didn't bothered to response. Sa inis ko kinuha ko ang sapatos ko at hinampas sa ulo nya.
"Shit!"
Inis na nilingon nya ako at tumigil din sya sa pag lalakad. Nasa tapat na kami ng pinto ng kwarto nya.
"There! Finally, you noticed me.. Kailangan ba saktan kita para pansinin ako? Para bitawan? Para mapanasin na nasasaktan na ako?"
Alam ko sa sarili kong dalawa ang ibig sabihin ng sinabi ko.
"Sino yung kausap mo kanina?"
"He's not your business. Don't talk to me like you're my boyfriend! "
Sa sobrang sakit ng ulo ko kung ano ano na ang nasasabi ko. Kumikirot nanaman ang sintido ko.
"I am! Fuck , I'm your boyfriend!"
"You're not. Don't forget that we're just a show."
Then Pain cross on his face.. He's hurt? Well I am too.
Naiinis ako sakanya dahil binigay nya sakin ang pakiramdam na ito. May extra baggage pa sya pero heto sya, kumukuha ulit. Lalapit sya sakin ng hindi buo tapos ako yung mag susuffer kakahintay.
"I lost my appetite. Tell Mom that i need to go. Goodbye-"
"No. This isn't goodbye. Jelyn, hindi pa ba maliwanag sayo na you're special for me? Na gusto ko ako lang. Hindi ko ba sinabi sayo na hintayin mo ako until i'm ready. Please, don't act like this."
"Ako, do i didn't tell you na mainipin ako? Nathan, ano bang gusto mo? Mag hintay ako? Sorry to tell you that i cant. Hindi kita nira-rush, I'm just informing you hindi ko kayang mag hintay ng matagal. Cause My. Time. Is. Dying."
I guess hindi nya naintindihan ang huli kong sinabi. Mabuti narin yun. Kumalas ako sa pag kakahawak nya at nag lakad palayo.
Hinintay kong habulin nya ako. Na sabihin nyang 'please konting panahon nalang' pero wala.. Hinayaan nya akong makalabas ng bahay nila.
I guess masyado syang nalubog sa past nila ni Helen. I guess tama ako.. Na hindi si Kisme ang dahilan kung bakit malayo, galit at cold si Nathan noong una ko syang nakilala.
