Öncelikle neden yaklaşık bir aydır bölüm atmadığımı açıklayayım. Ben , harika yazarınız ikinci kez telefonumu kırdım. Babam bir güzel ağzıma sıçtı.Otobüsten kulaklıkla inerken direğe dolandı kulaklık, telefonumda yapıştı yere. Neyse.
50 gibi final yapabilirim.
İyi okumalar...
-----
"Hafıza kaybının diğer adı amnezidir. İki tür amnezi vardır. Oldukça eski zamanlara kadar uzanan hafıza kaybına retrograd amnezi, yakın geçmişi unutma şeklinde ortaya çıkarsa ki Naomi'nin durumu bu şekilde görünüyor anterograd amnezi denir."
Baekhyun ve Chanyeol doktor ile konuşmak için kısa bir süre sonra Naomi ile Sehun'u yalnız bırakmış ve başka bir odaya gitmişti. (Üzgünüm Naomi Baekyeol reel )
"Hafıza kaybının başa alınan bir darbe ya da bir kazada ortaya çıkması gerekmez mi?" diye sordu Chanyeol. Baekhyun meraklı bakışlarını doktora çevirdi.
"O durumlar daha yaygın çünkü onlar geçici hafıza kayıplardır. Anterograd çeşidinin sebepleri kişinin başına gelen kötü olaylar, bunları kaldıramayacağı bilincidir. Hastanın beyni bu durumda zorlanır. Ayrıca diğer bir sebepse zararlı ilaçlar. Naomi'nin bunu yaşamasının en büyük etkeni de bu."
Baekhyun tabi ki de kendini suçluyordu. Ona öyle şeyler söylemeseydi her şey daha farklı olurdu.
İçinde küçük de olsa bir mutluluk vardı. Yaşadıkları kötü olayları hatırlamıyordu. Tabi iyi olanları da...
Bu durumda küçük de olsa mutlu hissettiği için kendini biraz daha kötü hissediyordu ve o mutluluğu da bitiriyordu.
" Peki şimdi ne olacak?" Baekhyun biraz merak , biraz endişeyle sordu. Hep birlikte Naomi'nin yanına giderken konuştu doktor.
"İlk olarak ne kadar süreyi unuttuğunu tespit etmeliyiz. Daha sonra kullanması gereken ilaçlara karar vermeliyiz. Daha sonra ise taburcu olabilir."
Odaya yaklaştıklarında Naomi'nin bağırmasıyla Baekhyun hızla koşarak odaya girdi.
Naomi elindeki yastıkla yatakta ayağa kalkmış karşısındaki Sehun'a vurmaya çalışıyordu.
Naomi içeriye giren üç kişi fark etmeden bağırmaya başladı.
"YA YALANCI! SENİN GİBİ BİRİ NASIL DA İDOL OLUR?! ONU GEÇTİM BİR DE KALÇANLA DÜNYA GÜNDEMİNE GİRMİŞSİN HA? HAH!"
Chanyeol eliyle alnına vurdu. "Tanrım Sehun yarım saat bile geçmedi. Yarım saat. Ne anlattın kıza sen ya?"
"Ya hyung! Ben bir şey yapmadım. Sade-" Chanyeol kolundan tutarak dışarı çıkardı Sehun'u kendi ile birlikte.
Baekhyun Naomi'ye yaklaşırken sordu. "Hey iyi misin?"
Naomi elindeki yastığı kapanan kapıya fırlatıp yataktan indi. "Gittiği için daha iyiyim."
Derin bir nefes alarak yatağa oturdu. Baekhyun da yanına oturduktan sonra doktor yatağın çaprazındaki koltuğa oturdu.
"Seni hemen zorlamak istemiyorum, biliyorsun ki bir hafıza kaybı yaşıyorsun ama en son ne hatırlıyorsun? Sana yardımcı olmak için bilmem gerekiyor." Naomi gözlerini kapattı ve beynini hatırlaması için zorlamaya çalıştı.
"Şey...Sanırım...Annemle konuşuyordum...Üniversite...Evet evet üniversite için Seul'e gelmiştim." Gözlerini tekrar açtı ve devam etti :" Sahi annem ve babam nerede? Gelmiş olmaları gerekmez mi?"
"Yaklaşık iki yılı hatırlamıyorsun." diye mırıldandı doktor. Tabi herkes duymuştu.
Naomi gözlerini pörtleterek :" Ne? İ-iki yıl mı?"diye sordu.Doktor ayağa kalkarak Baekhyun'a döndü:" Uygun ilaçlar için birkaç kişi ile görüşmem gerek. Bir süre onunla ilgilenebilir misin?"
Baekhyun başını sallayarak onayladığında doktor odadan çıktı.
Naomi yavaşça Baekhyun'a döndüğünde Baekhyun'un onu izlediğini fark etti. Odaya girdiğinden beri izlediğini fark etmemişti ama.
"Hala bana kim olduğunu, neyim olduğunu söylemedin. Tekrar soruyorum. Kimsin?" Baekhyun nasıl cevap vereceğini bilmiyordu.
Buradaki tek arkadaşın diyemezdi. Onunla arkadaş olmak istemiyordu.
Sevgilinim dese ne olurdu acaba? Denese mi ki?
Kendini hiç hatırlamadığına göre EXO'yu da hatırlamıyordu. Grubu hatırlamadığına göre Seul'e geldikten sonra öğrenmişti EXO'yu.
Baekhyun niye bunu düşündüğünü bilmiyordu.
Naomi Baekhyun'un konuşmayacağını anladığında :" Hiç değilse ailem nerede, buraya nasıl geldiğimi, nasıl bu halde olduğumu anlatır mısın?" diye sordu.
Baekhyun Naomi'nin elini tuttu. Naomi şaşırarak elini çekmeye çalışsa da Baekhyun izin vermedi ve daha sıkı tuttu.
"Bak bunları sadece bir kere söyleyebilirim. Ailen... Ailen yaklaşık 3 ay önce bir trafik kazasında hayatını kaybetti." Baekhyun'un elleri arasındaki el hareket esmeyi kesmişti.
Naomi'nin gözleri yavaşça dolmaya başladı. Baekhyun kollarını Naomiye doladı.
" Sanırım...Üzüntünden dolayı bileklerini kestin... Seni buraya kaldığın apartmanda ki komşularından birkaçı getirmiş."
Baekhyun küçük bir yalan söylemişti.
Küçük...
Naomi daha fazla dayanamayıp ağzından bir hıçkırık çıktığında yavaşça kollarını Baekhyun'a doladı.
Kafasını göğsüne koyup sessizce ağlamaya başladı.
Arkadaşlar tıkandım ben ya. Bana fikir verin lütfen. Özelden mesaj atabilirsiniz. Fikirlerinizi kesinlikle duymak istiyorum.
