Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 19

"Lauren. Υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρεις", είπε και έβηξε λίγο στο τέλος. Πρέπει να την έχει χτυπήσει αρκετά ή έχει να πιει νερό αρκετή ώρα, ίσως και τα δύο. "Έλα; Σώπα; Μια ζωή μέσα στα ψέματα ζω. Δεν μου κάνει εντύπωση". " Πολύ μιλάς, άστην να πει αυτά που θέλει και μετά έχουμε να κάνουμε μια πολύ ωραία συζήτηση". Ξεφύσηξα λίγο και γύρισα το βλέμμα μου πάλι στη Νικολέτα. "Οι γονείς σου είχανε πρόβλημα. Δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Και πίστευαν ότι ξέρεις, δεν θα κάνουν ποτέ. Έτσι τους είχε πει ο γιατρός. Ταυτόχρονα εγώ διατηρούσα ήδη σχέση με τον Carlos. Η ξαδέρφη της μητέρας σου είχε ήδη μετακομίσει Ελλάδα με τον θείο σου. Που βασικά δεν είναι θείος σου. Με λίγα λόγια, γέννησα δίδυμα. Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Το κορίτσι δόθηκε για υιοθεσία. Οι γονείς σου δέχτηκαν να το μεγαλώσουν. Ο Αντώνης μπήκε στο ίδρυμα. Και τελικά, μερικά χρόνια αργότερα, οι γονείς σου κατάφεραν να αποκτήσουν ένα υγιέστατο αγοράκι και αργότερα άλλο ένα κοριτσάκι. Το ξέρω πως σου ακούγεται, απότομο. Ίσως και απίστευτο. Όμως, αυτό είναι που συνέβει στην πραγματικότητα". Το κεφάλι μου πάει να σπάσει με αυτή την είδηση. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω με αυτό γιατί ακούγεται τόσο γελοίο. Δεν ξέρω αν πρέπει να το πιστέψω. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, πως να αντιδράσω. "Ωραία όλα αυτά. Εγώ όμως αν δεν γίνουν εξετάσεις, δεν πιστεύω τίποτα", είπα και σηκώθηκα όρθια. "Είμαι η βιολογική σου μητέρα Lauren, δες πόσο μοιάζεις με τον Αντώνη και με εμένα". Γύρισα και κοίταξα τον νεαρό με το ειρωνικό χαμόγελο που πλέον είχε αντικατασταθεί με μια ίσια γραμμή. Τα χείλη του πίεζονται έντονα μεταξύ τους. Έχουμε τα ίδια μάτια είναι η αλήθεια. "Είναι ξανθός". "Ο πατέρας μας", είπε και γύρισε το βλέμμα του προς την κοπέλα μου. "Την ημέρα που σε έπιασε με την Μαριέτα, εγώ σε έσωσα επειδή του είπα ότι είσαι η αδερφή του. Του εξήγησα τα πάντα. Κι εσύ άρχισες να ψάχνεις μετά και να σκαλίζεις το θέμα και-". Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση της και μια σφαίρα είχε διαπεράσει γρήγορα το κρανίο της, αφαιρώντας τη ζωή που είχε μέσα της. Ακούω την κοπέλα μου να τσιρίζει παρόλο που το στόμα της είναι δεμένο. Σηκώθηκα όρθια απότομα. Ξέρω πως το πρόσωπο μου μαρτυράει την έκπληξη γι'αυτό που συνέβει. Σηκώθηκε όρθιος με μεγάλη άνεση και αυτοπεποίθηση και το πόδι του κλώτσησε το σώμα της μητέρας του, της μητέρας μας, ρίχνοντας το κάτω. "Σκότωσε τον πατέρα μας. Σε έδωσε σε άλλη οικογένεια. Με έβαλε στο ορφανοτροφείο, αν και με έβγαλε. Έκανε πολλά κακά στη ζωή της". Γύρισε το βλέμμα του στο δικό μου και πήρε μερικά χαρτιά από το γραφείο. "Είναι το τεστ μητρότητας. Προφανώς, πατρότητας δεν γινόταν. Το έκανε όταν μπήκες στο νοσοκομείο μετά την απαγωγή. Σου το είπα Lauren, δεν πρόκειται να σε σκοτώσω. Έχουμε το ίδιο αίμα. Μπορεί να με νευρίασες αρκετά, αλλά δεν θα σε σκοτώσω.  Πέρασες δύσκολη ζωή όπως κι εγώ. Πιστεύω πως μπορούμε να τα βρούμε αργότερα". Δεν μπορώ να μιλήσω, να αρθρώσω έστω μια συλλαβή. Όλα έχουν κολλήσει στον λαιμό μου. Γυρνάω τα χαρτιά γρήγορα στα χέρια μου. Τα χαρτιά που για ακόμα μια φορά μου δείχνουν ότι η ζωή μου είναι ένα ψέμα. Και χάνομαι στις σκέψεις μου. Ότι χειρότερο μπορούσα να κάνω. Μέχρι να σηκώσω το βλέμμα μου και να αντικρύσω τον νεαρό να έχει λύσει την κοπέλα μου και το όπλο του να σημαδεύει την Camila. Το χέρι μου έρχεται πίσω από την πλάτη μου και δέκατα του δευτερολέπτου αργότερα, τον σημαδεύω στο κεφάλι. "Άφησε την ήσυχη. Τώρα", είπα και πλησίασα προς το μέρος του. "Lauren. Μπορώ να την σκοτώσω αυτή την στιγμή. Και μετά θα ηρεμήσεις μία για πάντα. Μπορώ να σε πάρω και να φύγουμε οι δυο μας. Θα σε προσέχω. Μπορώ να το κάνω. Και θα σου δώσω τα καλύτερα. Ποιος ο λόγος να μένεις με αυτήν που κοιμήθηκε με έναν άλλον επειδή είχατε μαλώσει; Και μάλιστα περιμένει και το παιδί του". "Στο ορκίζομαι. Έτσι και την πειράξεις". Βρίσκομαι ακρίβως δίπλα του. Το όπλο μου στο κεφάλι του, όπως και το δικό του στην κοπέλα μπροστά του. Κοιτάω προσεκτικά τα δάχτυλα του και βλέπω κίνηση στον δείκτη του. Προς τα μέσα. Τραβάει αργά την σκανδάλη για να μην το καταλάβω. Και τότε ορμάω με δύναμη προς το χέρι του, μετακινώντας το. Ακούω τον πυροβολισμό, δεν ξέρω που έχει χτυπήσει όμως ξέρω ότι δεν θα έχει πληγωθεί η κοπέλα μου. Είμαι απο πάνω του και προσπαθεί να με γυρίσει. Έχω πιάσει τα δύο του χέρια, το δεξί που κρατάει το όπλο με το πόδι μου και το αριστερό με το άλλο μου χερι. Φεύγουν όλοι οι ενδοιασμοί για το αν πρέπει να τον σκοτώσω όταν γύρναω και βλέπω αίματα στην κοιλιά της κοπέλας μου. Για λίγο χάνω κάθε σκέψη και δύναμη που είχα. Λίγο ακόμα και θα με είχε γυρίσει. Απλά έχουν φύγει τα συναισθήματα από μέσα μου και στρέφω το όπλο προς το κεφάλι του, χαρίζοντας του τον θάνατο που χάρισε πριν λίγο στην μητέρα του. Και τότε όλα σκοτεινιάζουν στην όραση μου. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι η Camila. Η κοπέλα που μου άλλαξε την ζωή και της έδωσε νόημα πλέον βρίσκεται στο πάτωμα, τα χέρια της γύρω από την πληγή της. "Όλα θα πάνε καλά. Μην κουνιέσαι. Θα έρθει βοήθεια". Μπορώ να ακούσω τις σειρήνες από έξω. Χαίρομαι που ήρθαν την κατάλληλη στιγμή. "Lauren. Αν. Αν δεν τα καταφέρω. Να προσέχεις την μικρή". "Σσσσσ. Όλα θα πάνε καλά. Και η μικρή κι εσύ θα ζήσετε. Και σου υπόσχομαι ότι θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σου δώσω τα πάντα. Μόνο μην με αφήσεις. Σε παρακαλώ". Στην σκέψη ότι μπορεί να την χάσω, δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα από τα μάτια μου. Νιώθω κάποιους άντρες να με απομακρύνουν. Κι εγώ τσιρίζω. Και ουρλιάζω γιατί θέλω να είμαι μαζί της. Όμως δεν με αφήνουν. Γυρνάω και βλέπω έναν γιατρό να πλησίαζει προς το μέρος μου καθώς νοσοκόμοι έχουν μεταφέρει την κοπέλα μου ήδη έξω. Και με μία ένεση στο λαιμό μου, απελευθερώνει ένα υγρό που τρέχει μέσα στο αίμα μου, μαζί του, χαρίζοντας μου έναν ύπνο χωρίς συναισθήματα και σκέψεις.

"Δεσποινίς Jauregui. Η κατάσταση της δεσπονίς Cabello είναι κρίσιμη. Προσπαθούμε να την σώσουμε, όπως και το μωρό που έχει μέσα της. Επειδή είναι κάτι πολύ δύσκολο, σας παρακαλώ. Αν σας ζητηθεί, επειδή η δεσποινίς Cabello σας έχει ορίσει ως υπεθύνη για να πάρετε τις αποφάσεις, θα πρέπει να αποφασίσετε ποια θα πρέπει να σώσετε", είπε ένας από τους γιατρούς βιαστικά και έφυγε γρήγορα μέσα στο χειρουργείο. Βρίσκομαι από έξω. Και ξέρω πως κάτι δεν πάει καλά και δεν θέλουν να μου το πουν. Νομίζω πως δεν θα τα καταφέρει. Και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω κι εγώ. Νιώθω σαν να χάνω εγώ την ίδια μου τη ζωή. Αργοπεθαίνω μέσα μου. Και τα δάκρυα δεν σταματάνε να κυλάνε από τα μάτια μου. Αφήνουν μόνο ένα άτομο να έρθει μέσα και με την άκρη του ματιού μου διακρίνω την Dinah να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου. Δεν μου μιλάει, κλαίει. Όλα έγιναν εξ αιτίας μου. Όλα αυτά γιατί πολύ απλά άρχισα να ψάχνω. Και που κατάφερα να μάθω την αλήθεια τι έγινε; Δεν μου προσφέρει κάτι. "Lauren. Πρέπει να πάρεις την απόφαση γρήγορα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο". Τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου χώρις σταματημό. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Δεν έπρεπε να βρεθώ ποτέ σε αυτό το δίλημμα. "Γιατρέ, ελάτε γρήγορα μέσα. Δεν θα αντέξει πολύ". "Την Camila. Πάντα θα είναι αυτή", είπα πριν φύγει μέσα ο γιατρός. Ακούω το μηχάνημα που προκαλεί ηλεκτροσόκ στην καρδιά σε περίπτωση που έχει σταμάτησει και εύχομαι να ήμουν εγώ στην θέση της. Θα είχε τουλάχιστον την μικρή, ένα κίνητρο για να ζήσει χαρούμενη μετά από καιρό. Ο συνεχόμενος ήχος που ειδοποιεί ότι έχει σταματήσει ο σφυγμός διαπερνάει τα αφτιά μου και με τρελαίνει όλο και περισσότερο. "Λυπάμαι πολύ. Η δεσποινίς Cabello είναι νεκρή. Ώρα θανάτου. 6:47. "ΟΧΙΙΙ!!!". και το σώμα μου βρίσκεται στο πάτωμα. Ξέρω πως μπορεί να ενοχλώ όμως δεν με νοιάζει. Η Dinah προσπαθεί να με ηρεμήσει όσο μπορεί όμως της είναι δύσκολο. Εγώ πέθανα σήμερα μαζί με τον έρωτα της ζωής μου.