İhanet'e Çeyrek kala

Eksik Parça

Yazar Notu; Bu bir kesit bölümüdür. İleri ki bölümde karşılaşacaklarınızın bir önizlemesidir. İyi okumalar hepinize! öpücükler xxx

KESİT...

Kolumdan tutan adama bir kez daha 'bırak!' diye bağırdım. Uraz hiddetle arkasına dönerek; 'Benim olana dokunan bedelini elbet öder!' dedi. Adam kolumdaki elini daha da sıkarak canımı iyice acıttı. Bir hırıltı döküldü dudaklarımdan. Uraz onu tutan adamlardan kolunu kurtarmaya çalıştı. Ama bu hamlesi yeterli olmadı. Dört kişiye karşı tekti birde çeyrek adam eden ben vardım tabi. Kapkaranlık koridorda zorla yürütülmeye devam ettik. Gürültüyle önümüzdeki kapı açıldı. İçeri fırlatıldığımızda Uraz kapıya doğru yeltendi. Ama adam ondan hızlı davranarak kapıyı çoktan kilitlemişti. Dizlerimi kendime çekerek duvara yaslandım. 'bırak artık çabalama' dedim Uraz'a. Bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerindeki öfke tenime işledi, ürperdim. Dizlerime bulaşan tozu temizlemeye çalıştığımda Uraz'da tam karşımdaki duvara sırtını vererek oturmuştu. Çıkabileceğimiz bir yer arıyordu ancak belli belirsiz yanan bir lamba dışında hiç bir şey yoktu. Cam arıyordu bakışlarından anlayabiliyordum. Sonunda vazgeçtiğinde montunun cebinden sigarasıyla çakmağını çıkarttı, dudaklarına yerleştirdi. Çektiği nefesi tavana doğru üfledi. Bacaklarımı iyice kendime çekerek başımı dizlerime yasladım.

'Üşüyor musun?' sorusu karşısında sadece başımı hayır anlamında salladım. Bakışlarını cevabını aldıktan sonra üzerimden çekti. 'Sikeyim buradan çıkamayacağız' dedi. Daha çok kendi kendine konuştuğunu düşündüğüm için cevap vermedim.

'kızımı özledim' dedim. Bu sefer ayağa kalktı pantolonunu sirkeledi ve yanıma geldi. Kolunu omzuma atarak göğüsüne doğru çekti beni. 'Güzelim kurtulacağız buradan, kızımıza kavuşacağız söz veriyorum' dedi. Biliyordum ki Uraz söz verirse tutardı ve tutacaktı da. Boynuna başımı gömerek kokusunu içime çektim.

'Bu işin arkasında kim var sence?' sorumla gerildiğini hissediyordum, eminim yüzüne baksam çok büyük bir öfke görecektim o yüzden başımı kaldırmaya yeltenmedim.

'Bilmiyorum güzelim bilmiyorum' Uraz'ın çaresiz çıkan sesi beni daha da korkuya itmişti. Beni kendinden uzaklaştırarak ayağa kalktı. Sigarasını yere attı ayağıyla söndürdü. Hangar gibi bir yerin içinde bir oda da kalakalmıştık işte. Daha nasıl bir açıklama bulabilirdim bilmiyordum. Bakışlarımı uzun zamandır inceleyemediğim yüzüne sabitledim. Bilmiyorum ne kadar olmuştu yüzünü böyle görmeyeli. Toz toprak olmuştuk. İkimizde siyahların içinde griye bürünmüştük.

Gerçi hep böyle değil miydik? Üstünü tozlar kaplamış siyahlardık biz...

Şimdi burada oturmuş kızımızı nasıl kurtaracağımızı düşünüyorduk. Boğazımı temizleyerek, derin bir nefes aldım; 'biraz şey... konuşabiliriz diye düşünüyorum' Kaşlarını çatarak oturduğu yerde yayıldı ne tozu umursadı ne başka bir şeyi.

O bakışlarından kulağımın arkasına doğru bir ürperti geldi. Sanırım bu Uraz'ın soğukluğuydu. 'Dinliyorum'

Her zaman olduğu gibi netti Uraz işte böyle. Düşüncelerimi kafamda toparladım, doğru kelimeleri seçtiğimden emin oldum. Bu anlatacaklarımdan sonra bu hangardan çıkabilirsek nasıl olurduk emin değildim. Konu Uraz olduğunda hiç bir şeyden emin olamıyordum zaten.

 Ama önemli olan şuan eksik parçamızı bulmak değil miydi?