Eighteen ✴ YoonSeok ✔

1⁴

J.Seok : Anneanneni de tanımıyorum. Tanrım,iyi oku yazdıklarımı. Kim olduğunu öğrenmem çok mu önemli? Önemli biri olsan hatırlardım.

Haklıydım. Önemli bir yere sahip olsa unutmazdım. Hatta bırakmazdım bile.

Telefonu tamamen kapatıp Jimin'i dürttüm. Şuan hocanın sesi bile sinirimi bozuyordu.

Jimin kafasını kaldırıp yüzüme baktı uykulu bakışlarıyla.

"Ben gidiyorum. Geliyor musun?"

Kirpiklerini kırpıştırıp kolundaki saate baktı ve ayağa kalktı.

"Evet gidelim."

Bu işime gelirdi zaten. Zorlukla gülümseyip kitaplarımı topladım ve telefonumu ceketin cebine sıkıştırıp ayağa kalktım.

Üniversitedeki en iyi özelliklerden biride sıkılınca dersten çıkabiliyor olmandı. Lisedeki gibi azarlayacak hocalar yoktu. Üniversitedeki hocalar dersi öğrenmek isteyene anlatırdı geri kalanı umrunda olmazdı.

Sınıftan çıktığımızda boş koridorda ilerlemeye başladık. Gece dersi olan 5 sınıf vardı ve şuan hepsi dersteydi anlaşılan.

Binadan çıkıp kampüsün çıkışına ilerlemeye başladık. Sıkıntıyla iç çektim ve Jimin'e döndüm.

"İçimde bir sıkıntı var."

Jimin sakinleşmem adına elini omzuma koyup gülümsedi.

"Hey hadi ama rahat ol bir sorun yok ya. Bugün sana geleyim mi?"

Bu harika olurdu. Kafamdaki sorulardan bir süre uzak kalırdım hem.

Kafamı olumlu manada salladım. Kampüsten çıktık evimin olduğu yöne ilerlemeye başladık.

Dünkü olaylardan sonra yanımda Jimin'in olması içimi rahatlatıyordu aslında.

"Hey sevgilim"

Yutkunup arkama döndüğümde yine onu görmüştüm. Jimin birkaç saniye yüzüme bakıp ardından baktığım yöne baktığında dudakları şaşkınlıkla aralanmış bir şekilde bize yaklaşan bedene bakmaya başlamıştı.

"S-sen..."

Jimin'e baktım. Yoksa tanıyor muydu onu?

"Ne hakla gelirsin?!"

Karşımızdaki beden gülümseyip bakışlarını bana çevirdi.

"Jimin o kim?"

Merakla sorduğum soruyu umursamadan karşımda durmuş olan bedeni duvara itti.

"Sikeyim ne tür bir psikopatsın sen! 3 yıl sonra ne oldu da geldin ha! Seni hatırlamıyor bile."

Anlamıyordum. Cidden ne olduğunu anlamıyordum.

"O bana aşıktı Jimin. Şimdi defol sevgilimi özledim."

Jimin'in tiz kahkahası sokakta yankılanırken birazdan olacakların senaryosunu yapıyordum aklımdan. Kımıldayamıyordum bile çünkü ne olduğu hakkında zerre fikrim yoktu.

"Eskidendi. Seni istese bırakmazdı zaten. Onu korkutuyordun. Bak yine korkutuyorsun."

Sonunda silkelenip aralarına girdim. Her şeyi öğrenmeliydim.

"Ne olduğunu anlatın bana!"

Jimin arkamda kalmış bedene bakıp ardından yüzüme baktı.

"Yok bir şey. Gidelim."

Bileğimi kavrayıp ilerlemeye başladığında diğer bileğimin kavranmasıyla olduğum yerde kalakalmıştım.

"Kötü bir şey yapmadım Hoseok. Ama anladığım kadarıyla hatırlayacağın kadar çok sevdirememişim kendimi. O zaman yeniden başlarız."

Bakışları bile ürperticiydi ve ben bu çocukla değil bir başlangıç yapmak bir daha karşılaşmak bile istemiyordum.

bu kitabı çk svdm yaaaa *-*