Το Απρόβλεπτο

38 Κεφάλαιο

 

"Εμείς καλύτερα να φύγουμε"λεει γρήγορα ο Ορέστης . Σηκώνεται και μου κανει νόημα να το κάνω και εγώ. Σηκώνομαι απο την καρέκλα. Γυρνώντας προς τα πίσω βλέπω έναν Κώστα να φωνάζει στον πορτιέρη που τον κρατάει με το ζόρι. Αφήνω ότι έχω και τρέχω σε αυτόν. Πριν φύγω ακούω πολύ καλά τα λόγια του Ορέστη 'όχι ρε. Δεν πρόλαβα'. Δεν έδωσα σημασία οπότε έφτασα γρήγορα σε όλο αυτο το χάος.

"Άφησε με..ρε...λε με ακούς...γαμω το μυαλό σου. Με..με ακούς ρε" φωνάζει ο Κώστας σε εκείνο το παιδί που με χίλια ζόρια τον κρατάει. Ειναι μεθυσμένος. Για έναν ανεξήγητο λόγο, μου θυμίζει κατευθείαν τον υποτιθέμενο πατέρα μου όταν κάθε μέρα έπινε.

"Σας παρακαλω αφήστε τον. Είναι μαζί μας. Σας ευχαριστώ" λεω ευγενικά. Ο πορτιερης κάνει ότι του είπα και φεύγει. Με αυτο ξεμπέρδεψα, τωρα με τον άλλον τι θα κάνουμε.

"Κώστα" του λεω γλυκά. Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Εχω νεύρα που δεν μου μίλησε ολόκληρη μερα, μου έχει λείψει και παλι φοβάμαι γιατί μυρίζει πολύ χάλια και όχι μονο αλκοόλ αλλά σαν να κάπνιζε αρκετά βαρύ καπνό. Με κοιτάζει και χαμογελάει. Με πιάνει στην αγκαλιά του και με αγκαλιάζει. Βάζει όλη την δύναμη του απάνω μου. Δεν νομίζω πως αυτα τα τακούνια θα εντάξουν τέτοιο βάρος.

"Κώστα, που ήσουν ;" τον ρωτάω "Απαντα μου. Κώστα" του λεω ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής μου. Παρατηρώ οτι ολος ο κόσμος μας κοιτάζει. Το ξέχασα ότι βρισκόμαστε και σε δημόσιο χώρο. Ο Ορέστης παει να μας πλησιάσει αλλα του κάνω νόημα ότι δεν χρειάζεται.

"Άννα μου. Αγάπη μου. Ζωουλα μου. Ο ταξιτζής μας περιμένει" τι λέει τώρα. Με όσοι δύναμη μου έμεινε τον παω έξω και βλέπω ενα ταξί να φεύγει.
"Έφυγε και..ουπς...και δεν τον πλήρωσα" λεει και αρχίζει να γελάει υστερικά. Τον βάζω κάτω στα γυάλινα σκαλάκια, γιατί η πλάτη μου δεν θα άντεχε άλλο.

"Πλήρωσα εγω για σας" λεει αυτος ο πορτιερης. Πολυ δεν μας προσέχει ;
Κοιτάζει το κενό και έχει μπλεγμένα τα χέρια του  μπροστά του. Είναι καλά και αυτός ;

"Ευχαριστώ πολύ. Ένα λεπτακι να σας τα φέρω. Δεν θέλω να χρωστάω" του λέω. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στον Κώστα ο οποίος τραγουδάει Παντελιδη. Έχουμε και τζάμπα μουσικουλα. Εύχομαι τα τζάμια του μαγαζιού να είναι γερά, ώστε να μην σπάσουν.

"Θεωρήστε το σαν μια εξυπηρέτηση, για μια τόση όμορφη κοπέλα" κατευθείαν κοκκινισα. Δεν έχω συνηθίσει να μου κάνουν κομπλιμέντα και τέτοιες πράξεις. Παω να τον ευχαριστήσω μονο που κάποιος με ευγενικά λογια τον έστειλε καπου με μεγαλύτερη ευγενία παρα ήθελε.