Trigger and Bullets

bullet 13 - darker path

Hindi ko alam kung bakit pa ako pumapasok kung ang pagtunganga lang sa klase ang aking ginagawa. Maaari naman akong tumunganga at mag-isip na lang sa aking unit—on a comfy couch and not on a hard wood armchair. Maybe it was how I cope with all these… shits. I was trying to be a normal student and all. In reality, I was on the edge of losing it. The hardest part was I knew nobody will grip my hand to save me when I give in the downward spiral.

Because with everything that was happening, I was turned into this. I felt like I was a gun without a bullet. I felt I changed a lot.

Gone was the girl I was. Kung noon tanging pansin lang ng mga magulang ko ang inaasam ko sa bawat pag-gising ko sa umaga, ngayon kaba ang una kong nararamdaman sa pagmulat ko. Kung noon wala akong pakialam sa kaligtasan ko at ng iba dahil may mga taong nabayaran upang siguruhin ang buhay namin, ngayon naiinis ako dahil wala akong maitulong.

 

Damn it, I changed a whole lot.

Sa nakaraang isang linggo mula nang lumabas ako sa ospital at makabalik sa FDI Compound, dalawang mataas na opisyales ng kumpanya ang magkasunod na sumakabilang buhay. Their autopsy reports stated the deaths were caused by food poisoning and they were firm there was no foul play involved. No foul play? Who were they kidding? Screw all the liars. At nakakairitang maski ang mga kamag-anak ng mga biktima ay hindi umalarma sa resulta ng otopsiya.

What made me angry the most was L had stopped sending me notes. Hindi ko maiwasang maisip na nadismaya siya sa kinahantungan ng huling ‘utos’ niya. I was a failure. I gave my best and I lose. Hindi lang si Margareth ang nawala, I lost my father, too. Ngunit mas maaasahan na ako ngayon—with Zeus on my side—I could have been a great sabotage. Stupid L.

Hindi itinago ni Zeus ang kanyang pagkadismaya sa pananahimik ni L. He had been waiting for a lead but nothing came. This was insane pero nadismaya rin ako nang sobra. I was planning to give every clue I will receive to Zeus. Maybe my job was done. Maybe there was nothing left to do but wait and watch FDI turn into ashes.

Tama si Zeus, malinis, maingat at sakto sila magtrabaho. Paubos na ang FDI muwang pa rin ang publiko sa totoong nangyayari. Kontrolado nila ang lahat, at lahat ay pawang kampi sa kanila—medya at ang otoridad. Pito na ang tagumpay nilang napaslang. Ilan pa ang nasa listahan? Sinu-sino pa ang nasa listahan? When will they stop?

All my subjects for the day went by like a blur. Hindi ko maalala kung paano ako nagpalipat-lipat ng silid o paano ako naglakad. At noon, I found myself standing beneath a tall tree beside one of the buildings of Brent waiting for Ella. She sent me a message during my first class saying to wait her here. Hindi siya pumasok sa nag-iisang subject na magkaklase kami and I hate texting, kaya wala akong nakuhang pagkakataon para utusan siyang ipaliwanag kung bakit ko siya kailangang hintayin sa isang mataong lugar. She knows I hated crowd.

Nasilayan ko siyang paparating, tulak-tulak niya ang isang grocery trolley sa loob ng paaralan. Halos mapuno ang trolley ng iba’t ibang bagay, dahilan kung bakit hirap na hirap siya sa pagtulak.

“Let’s start?” hinihingal na tanong niya nang makalapit na siya sa akin. Luminga siya sa paligid at ngumuso sa isang bakanteng bench sa ilalim ng isang puno.

Umiling ako. “No way, Ella. It’s too open here. Tara na lang sa FDI.” Hinawakan ko ang trolley. Nakatakda ang araw kong ito upang gumawa ng proyekto para sa isang subject namin, ngunit hindi ako papayag na sa isang mataong lugar kami uupo.