Hate Over Love (Βιβλίο #2)

Προτεραιότητες

Αλιανα POV

" Τι θα λέγατε για αυτό, Μεγαλειοτατη; " ρώτησε η όμορφη κοπέλα απέναντι μου, δείχνοντας μου ένα σκούρο μπλε φόρεμα με χρυσές λεπτομερειες και μανίκια φτιαγμένα από δαντελα. Ήταν όντως υπέροχο, αλλά παντελώς άχρηστο.

" Δεν νομίζω. Και σε παρακαλώ, φώναζε με Υψηλοτατη. Δεν είμαι παντρεμένη με τον Βασιλιά σου " υπενθυμισα στην κοπέλα που εκτελούσε χρέη καμαριερας μέχρι να έρθει η Κραμισα. Η απροσμενη εγκυμοσύνη της μόλις τελείωσε και χρειάζεται λίγες εβδομάδες ακόμη για να φροντίσει την κόρη της. Όσο και να χάρηκα με τα νέα, δεν μπορώ να κρύψω το πόσο μου λείπει. Η κοπέλα που στέκεται απέναντι μου είναι σχεδόν ανιδεη.

" Θα προτιμούσα κάτι μαύρο. Είμαι σε πένθος ακόμη " είπα ίσως λίγο πιο αυστηρά από ότι έπρεπε και το μετάνιωσα. Η απώλεια μου δεν πρέπει να διοχετευεται σε οργή. Ο Τόμι δεν θα το ήθελε αυτό. Χαμογελασα στην προσωρινή μου καμαριερα και πήρα το μαύρο απλό φόρεμα που μου πρότεινε. Εξάλλου, δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω εκείνο το επίσημο φόρεμα που μου έδειξε
αρχικά μόνο και μόνο για να περιφερθω στο παλάτι. Αυτό αγγίζει τα όρια της επιδειξιομανιας.

Αφού φόρεσα το ρούχο , η άπειρη κοπέλα ήθελε να μου φτιάξει τα μαλλιά. Εγώ με ένα νευμα του χεριού μου την απετρεψα, ενώ την άφησα μόνο να τα βουρτσισει. Εκείνη υπακουσε χωρίς να διαμαρτυρηθει και έφυγε με μια υπόκλιση μόλις της έκανα νόημα πως θέλω να μείνω για λίγη ώρα μόνη μου. Το μυαλό μου δεν μπορούσε να ησυχασει εξαιτίας μιας ιδέας της Λίλιαν, της αδερφής του Νίκολας.

Χθες το βράδυ, όταν συζητούσαμε στους Βασιλικους κήπους της ήρθε μια εξαιρετική κατά τη γνώμη μου ιδέα. Πρότεινε να γιορτάσουμε τον ερχομό μου στο Βασίλειο των Ρόδων με μια δεξίωση προς τιμήν δικής μου, αλλά και του Βασιλιά. Έτσι, οι άμυνες των ευγενων θα έπεφταν και θα είχαν την ευκαιρία να με γνωρίσουν. Όπως και να το κάνουμε, κανένας δεν δέχεται εύκολα τη γυναίκα που φέρνει ο Βασιλιάς τους μετά από πόλεμο ως σύντροφο του χωρίς γάμο. Για τα μάτια του κόσμου είμαι η ερωμένη του ή έστω ένα αντρικό πείσμα μέχρι να βρεθεί η Βασίλισσα τους. Και αυτό με απογοητεύει αφάνταστα.

Βέβαια, αυτό ως αποτέλεσμα έχει και την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Νικ, και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Οι ευγενεις και ο λαός είναι ο σκελετός του Βασιλείου και αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει και ανάπτυξη όπως συνηθιζει να λέει και ο πατέρας μου. Έτσι πρέπει να τους δείξουμε ότι ήρθα για να μείνω, και σκοπεύω να βρίσκομαι στο πλάι του Βασιλια τους για πολύ καιρό ακόμη. Και όταν βάζω κάτι στο μυαλό μου, τα καταφέρνω.