Absolution(Sequel to Russian Roulette)

Chapter 13

Ήταν νωρίς το απόγευμα, γύρω στις πέντε. Η Normani έφυγε λίγη ώρα πριν και γω χαζεύω στην τηλεόραση. Νιώθω το κινητό μου να χτυπάει δίπλα μου. Κοιτάω την οθόνη αλλά ο αριθμός είναι άγνωστος. Το προαίσθημα μου μού έλεγε να μην απαντήσω όμως αν ήταν κάτι σοβαρό; "Παρακαλώ;". "Καλησπέρα Lauren". "Ποιος είναι;". "Λογικό να έχεις ξεχάσει τη φωνή μου. Έχουν περάσει τόσα χρόνια. Είμαι ο Αντώνης". Μόνο το όνομα του έκανε το σώμα μου να τιναχτεί από τον καναπέ. Δεν ήξερα πως να του μιλήσω. Τι να πω. Ήταν όλα τόσο μπερδεμένα. Γιατί με παίρνει τηλέφωνο; Πως βρήκε τον αριθμό μου; "Και τι θα ήθελες;". "Ξέρεις. Νιώθω πως έχουμε κάνει μια λάθος αρχή. Ή μάλλον, έχει εξελιχθεί λάθος όλο αυτό. Γιατί η αρχή ήταν μια χαρά. Στην πορεία μας το χάλασες με τη Μαριέτα". "Λυπάμαι που σου το λέω αλλά δεν της έκανες καλό". "Δεν μπορείς να το ξέρεις αυτό. Ίσως αν ήταν μαζί μου, να ήταν ζωντανή τώρα". Ένιωσα την καρδιά μου να πονάει με αυτή την σκέψη. Νιώθω την ενέργεια αυτής της συζήτησης να διαρρέει το κορμί μου. " Ή νεκρή σε κανένα χαντάκι από υπερβολική δόση". "Οοο έλα τώρα. Δεν θα την άφηνα ποτέ να πάθει κάτι και το ξέρεις. Αν ήταν με το μέρος μου. Ωστόσο, για την απουσία της από τη Γη ευθύνεσαι εσύ". "Νομίζω πως κάνεις λάθος. Άλλος τράβηξε την σκανδάλη μπροστά στα μάτια μου και της στέρησε τη ζωή". "Είσαι τυχερή που δεν την τράβηξα και στο δικό σου λιγοστό μυαλό". "Τι σε εμπόδισε; Μια μικρή κίνηση ήταν. Γιατί με άφησες;". "Γιατί ο ηλίθιος ο κολλητός μου σε θέλει ακόμα. Σταμάτα να ψάχνεις. Βασικά δεν ξέρω και τι ακριβώς θέλεις και ανακατεύεσαι. Τι θέλεις να πετύχεις με αυτό; Ναι, εγώ την σκότωσα. Το ξέρεις πολύ καλά. Ξέρω πως τα θυμάσαι όλα κι ας μη μιλάς". "Ναι, ισχύει αυτό. Τα θυμάμαι όλα. Αλλά το πρόβλημα μου δεν είναι η Μαριέτα. Το πρόβλημα είναι γιατί πήρατε κι εμένα". "Δηλαδή τι ήθελες να κάνω; Ήσουν μάρτυρας. Να σε αφήσω;". "Και είσαι σίγουρος ότι ήταν ο μόνος λόγος; Και είσαι σίγουρος ότι με άφησες να ζήσω για τον Μάνο;". "Όχι. Αλλά δεν πρόκειται να πω περισσότερα. Το πρόβλημα μου αυτή τη στιγμή είναι ότι μπαίνεις σε επικίνδυνα μονοπάτια για σένα. Για μένα θα είσαι άλλο ένα νεκρό άτομο στη λίστα μου. Με λίγα λόγια, δεν επιτρέπω σε κανέναν να μπαίνει στο σπίτι μου και να απειλεί τη μάνα μου". "Πρέπει να την αγαπάς πολύ. Είσαι τυχερός γιατί αν δεν σε είχε βγάλει από το ορφανοτροφείο, κατά πάσα πιθανότητα θα είχαμε μεγαλώσει και οι τρεις μαζί". "Έχω χαραμίσει πολύτιμη ώρα να μιλάω μαζί σου κι έχω και δουλειές. Σταμάτα να ψάχνεις και θα σε αφήσω να ζήσεις. Συνέχισε, και θα κάνω τη ζωή σου μαρτύριο". "Είναι ήδη. Δεν έχεις να κάνεις κάτι. Και να με σκοτώσεις, από τη μιζέρια μου θα με βγάλεις και θα ηρεμήσω μια για πάντα". "Όχι, δεν κατάλαβες καλά. Εσύ θα ζήσεις. Απλά θα ζήσεις μια ζωή με πόνο. Ελπίζω η πρώην σου να είναι καλά. Και αυτή και το μπάσταρδο που περιμένει. Την λυπήθηκα και δεν της έδωσα μεγάλη δόση. Μια προειδοποίηση για το τι μπορώ να κάνω", είπε και τερμάτησε την κλήση. Νιώθω το σώμα μου βαρύ. Το κεφάλι μου πονάει απίστευτα. Το κινητό μου βρίσκεται στο πάτωμα σπασμένο. Δεν με νοιάζει τίποτα όμως. Αυτός φταίει που η Camila πήγε στο νοσοκομείο με επιπλοκές. Οργή, μίσος. Μπορώ να νιώσω τα συναισθήματα να εξαπλώνονται ραγδαία στα κύτταρα του σώματος μου. Το μόνο πράγμα που με νοιάζει στη ζωή μου είναι να είναι καλά. Ευτυχισμένη. Ήταν μαζί μου. Θα γίνει ξανά. Ίσως όχι στο πλάι μου όμως θα τα καταφέρει. Ομώς εγώ; Εγώ τι θα κάνω; Αν πάθει κάτι θα πεθάνω. Είναι η δύναμη μου παρόλο που δεν είμαστε μαζί. Ένα βλέμμα της φτάνει να με κάνει χαρούμενη ακόμη κι αν με πλήγωσε. Θέλω να είναι καλά αυτή και το παιδί της. Ας με σκότωνε, δεν θα είχα θέμα. Αλλά όχι τον έρωτα μου, που είναι ήδη θρυμματισμένος.