Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni tanıştık Zeynep abla, ben de sana hemen alıştım. Artık kanım mı kaynadı, bilmem. Ben de seni özleyeceğim :/ Hoşçakal. Bu arada yazıcı parçası çok tatlı biri olduğunu düşünüyor. Dikkat et o manyağa :D
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sana da teşekkürler (yazıcı parçasının ablası), seni de çok seviyorum. Aranızda en çok sevdiğim sensin. Ve çok güzelsin. Sen şimdi bir alçak gönüllülük yapıp kabul etmezsin ama Tanrı bile sana güzelsin dedikten sonra onu da mı yalancı çıkaracaksın?
Bugün veda bölümü olduğu için sadece laflayalım mı? Türkiye bölümündeki olaylar Pazartesi günü yaşandı. Bu yüzden olayları Pazartesiden itibaren başlayarak anlatacağım:
Her şey sabah başladı. Doğal olarak her şeyin başlaması için benim uyanmam gerekiyordu. Kış Uykusundan uyanma değil tabii ki zihinsel bir uyanıştan bahsediyorum. Yine her zaman olduğu gibi etrafı dinlemeye başladım. Zihinsel algım sonuna kadar açıkken koridorlarda dolaşan robotları duydum.
"Hey, geçenlerde gelen Mesih ne kadar yakışıklıydı değil mi? Tam bir pazarlamacı tipi vardı adam da. Bence kendine en uygun mesleği seçmiş"
"Asıl mesele o değil, geçen ay yakınlardan geçen bir göktaşı vardı, hatırlıyorsun değil mi? "
Robot, birkaç dakika boyu sessiz kaldı. Belli ki düşünce verilerini yokluyordu.
"Evet " diye kısaca yanıtladı sonra. Diğer robot bu kadar uzun beklemeye, bu kadar kısa yanıt almış olmanın verdiği bezginlikle konuşmaya devam etti.
"İşte o göktaşı bugün çok yakınımızdan geçiyor. Üstlerimiz dış kabuğa çıkabileceğimizi ve fotoğraflarımızı çekinebileceğimizi söylediler. Tabii dikkatli olmak şartıyla."
Sonra uzaklaştıkları için konuşmalarını duyamadım. Bugün önemli bir gündü. Eğer çok dikkatli olunmazsa o göktaşı gemimizin belli bölümlerini alıp götürebilirdi. Bizler de birkaç saniye içinde milyonlarca insanı kaybedebilirdik.
Belki de oldukça yaşamsal bir bölüme denk gelirse bu hepimizin sonu demek olurdu. Atay 1986(Gemimizin adı bu, bu arada. Oğuz Atay ve onun ölüm tarihi) topluca yok olur ve bu yolculuk da başarısız bir şekilde sona ererdi.
