The FIENDISH

Chapter 11

As expected, maganda ang pagkakagawa't disenyo nito. Pansin ko lang na ang kulay nito ay gray at kaunting puti at itim.

Ang laman non ay ang table niya na gawa sa salamin na may computer at ilang lalagyan ng files at isang lalagyan ng panulat.

Katapat naman ng mesa ay ang dalawang upuan na pareho ang pagkakagawa sa mesa.

At dahil mabait ako, ay mas pinili kong umupo sa sofa na malayo sa mesa niya. Mas gusto ko dito, malayo sa presensya niyang nakaka-alibadbad.

"Well then, Nikki. I want to discuss the matters with regards to the scholarship and then the seminar." Sabi niya matapos alisin ang pagkakabutones ng suit niya at prenteng umupo sa swivel chair niya na kulay itim, kasing kulay ng budhi niya.

Oo nga pa, may seminar pa. Just thinking na siya ang makakasama ko ay nabubwisit na ako.

"Yeah, whatever." Tanging sagot ko sa kanya matapos alisin ang pagkakasakbit ng bag ko. Kaagad akong umupo nang maayos at kinuha ang notebook ko, para sa mga important notes.

"Hmm, you like to talk back, huh?" Puna niya sa akin, "interesting." Dagdag niya.

Tinignan ko lang siya ng masama, pero sa halip ng tumigil ay mas lalo pa siyang ngumisi. Bwisit!

"So, what about the matters about scholarship and the seminar, Sir?" Pagdidiin ko sa salitang Sir na hindi bagay sa kanya.

"Well, as the top student, you're granted the-" hindi ko na siya pinatapos dahil sumabat ako.

"Yeah, yeah, I know that already. Can we just go and tackle the important details?" Tanong ko sa kanya habang ipinupukpok ko sa notebook ko ang ball pen na hawak ko. "Cause, you might not know it but I--" hindi din ako natapos sa pagsasalita dahil nakaramdam ako ng matang nakatingin sa akin.

Ganun na lang ang gulat ko nang makita ko ang mga mata niya, tila nag-iba ang mga titig niya at tumiim din ang bagang niya.

"I-I have a l-lot of things to do, so-" hindi na naman ako nakapagpatuloy dahil bigla siyang tumayo at mabilisang lumapit sa akin.

"Let me tell you these, Nikki." Sabi niya habang naglalakad papalapit sa akin. Bigla akong kinabahan pero hindi ko iyon ipinahalata. "Of all the things I don't like is that, someone is not listening to me when I talk." Dugtong niya.

"Well, I'm-" mangangatwiran na sana ako pero hindi na naman ako natuloy dahil bigla siyang tumigil sa harap ko at yumuko dahilan para magpantay ang mukha naming dalawa.

"Shut up and listen to what I say." Tila makahulugang sabi niya. Napalunok ako ng wala sa oras.

"A-And what if I don't?" Naghahamon na tanong ko sa kanya.

Bigla siyang ngumisi at tumingin sa bibig ko. Mas lalo akong kinabahan, dinig ko na ang pintig ng puso ko.

"Oh, I assure you that you wouldn't be pleased, Nikki." Nakangising sagot niya habang nakatingin parin sa bibig ko.

Ako lang ba o nakatingin siya sa bibig ko, partikular sa mga labi ko? I immediately shook that idea off.

"Hmm, really?" Muling tanong ko.

"Try me, then." Hamon niya sa akin. Pansin ko din na nasa magkabilang gilid ko na ang mga kamay niya, tila ba ikinukulong niya ako.

"Well, then. As what I'm---" at tinotoo niya ang sabi niya, totoo na hindi ko nagustuhan ang ginawa niya.

Wat dapaking shet!? Hinalikan niya ako!? This is not true!

"I told you." Sabi niya at tumayo nang tuwid at inayos ang soot niyang suit.

Hindi parin ako makapagsalita dahil sa nangyari. This is not happening. This is not.

"Well, as I was talking. As the top student who was granted a 100% scholarship, you would be taking extra time." Pagpapaliwanag niya na tila ba walang nangyari habang ako, nakatingin lang sa kanya.

"That extra time is for you to do some works, and when I say work, you will work here, in this office." Pagpapatuloy niya.

Kaagad akong nabalik sa huwisyo dahil sa sinabi niya.

"W-wait, what!? Work!? Here, in this office!?" Protesta ko sa kanya, "are you for real?" Tanong ko pa.

Ang damuho, ngumisi lang. "Yes, here." Sagot niya sa akin.

"But!-" muling protesta ko sana kaso muli niya din akong sinabatan.

"No buts, you're working here whether you like it or not." Huling sabi niya na siyang ikinainis ko.

Napatayo ako ng wala sa oras at ibinalibag sa sofa ang hawak kong ball pen at notebook.

"You don't get to order me around as you pleases, asshole. You don't have the right!" Sigaw ko habang dinuduro siya.

Nakuha ko pang mapunta sa harapan niya. "Just because you granted me a 100% scholarship, doesn't mean you can do whatever you want, you jerk!" Inis na singhal ko sa kanya.

Kita ko ang pagkagulat ngunit napalitan iyon ng galit. Kaagad niyang dinakma ang braso ng kamay kong ipinangduro ko sa kanya.

"WHAT. DID. YOU. JUST. CALL. ME?" Tanong niya habang itinutulak ako, "ASSHOLE? JERK?" Dagdag na tanong niya matapos akong maidikit sa pader.

"YES, ASSHOLE! JERK! Let go of my hand, you piece of shit!" Sigaw ko sa kanya at akma ko siyang hahampasin gamit ang isa ko pang kamay pero nahuli niya din iyon ng walang tingin at kahiraphirap.

"Doesn't mean I let you talk back to me, you get to call me names." Sabi niya at itinaas ang dalawa kong kamay at inilagay iyon sa taas ng ulo ko. "You don't have the right, brat." Dagdag niya na nakatiim bagang.

Did I make him mad? Of course, you did, you damn Nikki!

"Bitiwan mo ako sabi!" Sigaw ko sa kanya habang nagpupumiglas. Pero sa halip na bitiwan ay hinawakan niya ang dalawa kong kamay gamit lang ang isa niyang kamay.

"I'll show you what happens when someone calls me names." Baritonong boses ang narinig kong nagsabi non na nagdala ng kilabot sa akin.

Ang sunod niyang ginawa ay ang bagay na siyang ikinagulat ko.

Itutuloy...