Nakatayo ako doon ng 20 minutes. Hinihintay ko sina King. Bakit kaya wala pa siya?
30 minutes. Traffic ba?
40 minutes. Baka hindi nagising. Hala. Wag naman sana.
50 minutes. Dadating pa kaya iyon?
Isang oras na akong naghihintay. Nangangalay na yung paa ko. Pati na din yung kamay ko na bitbit yung picnic basket namin.
Balak ko nang umalis. Mukha naman akong ewan dito sa may entrance. Mukha ako desperadang naghihintay ng ka-date. Teka, hindi ito date. Rewind, rewind. Mukha akong desperadang naghihintay ng kapartner sa itlog project ni Sir Reyes.
Nagsimula na akong lumakad paalis. Hindi ko na talaga kayang maghintay. Bahala na yung grade namin sa project, bahala na yung picture. Babayad na lang ako ng taong magaling mag-photoshop para i-edit niya yung picture naming tatlo. Bahala na doon si King--.
“Kulot!!”
Napatigil ako sa paglalakad dahil kilala ko yung boses na tumatawag sa akin. Pero di ako lumingon. Di ko alam kung matutuwa ba ako kasi dumating NA siya o maaasar ako kasi dumating PA siya. Kaya tumuloy-tuloy ako sa paglalakad.
“Kulot! Tara na, pumasok na tayo.”
Di ko siya pinansin.
Kinuha niya yung basket sa kamay ko. Tapos hinila ako papasok sa park.
“Hoy ano ba! Bitiwan mo ako!”
Pero di niya ako pinansin. Ano ba ito? Para kaming naglalaro ng “Wag-pansinin-si-king-wag-pansinin-si-Sofia game". Naghanap siya ng magandang spot para maglatag ng blanket at magpipicnic na kami. Maya-maya pa, tinulungan ko na siya sa pag-aayos.
“May nangyari lang sa bahay kaya ako na-late. Sorry pinaghintay kita ng matagal. Hindi din naman kita macontact kasi wala akong number mo.”
Tumango lang ako. Hindi ko man alam kung anong nangyari sa bahay nila, okay lang sa akin basta nakapag-explain siya.
Sandwich, hotdog, boiled egg, at juice ang pinagawa ko kay Mama na pagkain. Ang dami pa nga ng ginawa niya eh. Pero okay lang. Feeling ko mauubos namin ito. Nagutom ako kakahintay kay King eh!
Hinati ni King yung pagkain saming tatlo nina Chi. Nung inilalagay na niya yung boiled egg sa harap ni Chi, bigla akong tumawa.
“Anong problema mo?” tanong niya.
“Cannibalism. Yun anak natin kumakain ng kalahi niya.”
“Ang corny mo.” Sabi niya.
“Eh totoo naman eh.”
Grabe. Ang KJ ng kasama ko. Walang babaeng tatagal dito. Kung ganito itong makipag-date—teka. Hindi nga kasi ito date, di ba?
YOU ARE READING
Limerence
Teen Fiction"According to urbandictionary, limerence is an infatuation or crush that lasts at a much longer time span. A crush is for a short duration of time, while a limerence may last for months, years or even a lifetime." Isang taon na ang nakalipas sim...
Chapter 5: Park
Start from the beginning
