Isang Bagsakang Kwento

Bola ng Soccer

BABALA: The characters, places and scenes are fictional and a product of the writers imagination. Be aware of some vulgar words, it is only used for expressing the characters feelings. Read at your own risk. Song choices and lyrics used in the story are not my property, credit goes to the respective owner.

Italized conversation & phrases are past events.

Normal bold conversations & phrases are the present events.

-----x

"miss, miss! paki hagis naman ng bola." sabi ng lalake na may medyo katangkaran ang taas na may suot ng soccer uniform. Yumuko ako at kinuha yung bola at hinagis papunta sa direksyon niya na agad naman niyang nasalo.

"thank you!" sabi niya habang kumakaway.  Tumango ako bilang pasasalamat niya at naglakad na ulet ako papunta sa paborito kung bench.

Haaaay.

Buhay nga naman mapaglaro. *chuckles* May naalala tuloy ako sa senaryong to, ganitong ganito din yung mga pangyayare kaso matagal na matagal na yun. Siguro nga para sa iba isa lang yung alaala pero para sakin, isa yung alalang hinding hindi ko makakalimutan.

Naka upo ako ngayon sa isa sa mga bench ng school kung saan palagi akong namamalagi kapag tapos na ang klase at kung hindi ko pa gustong umuwi.  Papanuorin ko pa kasi ang mga ulap, cloud - seeing kumbaga. Nare relax kasi ako tuwing tinitignan ang mga ulap, para bang ang gaan ng pakiramdam. yung tipong wala kang iintindihin, walang problema, parati kang safe.

Pumatak ang 5:30pm at  napagpasyahan ko ng umalis ng may nakita akong bola ng soccer pagulong gulong papunta sa paanan ko. Pwede namang umalis na ako sa pwesto ko pero hindi ko mawari sa katawan ko at tinignan ko pa ang bola hanggang nag landing na siya sa paanan ko. 

Tinignan ko muna yung bola tapos aalis na sana ako ng "miss, yung bola pakihagis naman!" sabi nung lalake na naka soccer uniform. Tumango lang ako sa kanya at hinagis ang bola nang walang pag alinlangan. Sisipain ko sana pero huwag na, nakaka tamad. :))

Matapos kung ibato ay nasambot naman niya at bumalik sa mga teammates niya na parang walang nangyari.

"SERIOUSLY?!" sambit ko sa sobrang pagkabigla ng ginawa niya.

"ganun nalang yun?! Pagkatapos ihagis yung bola tatalikuran niya ako?! Ang kupaaaaaal! Nakaka badtrip si koya ah!  Wala nabang gentleman sa panahon ngayon?! Ugh! Bahala nga sila." sabi ko sa sarili ko. I know ang abnormal ko naman para kausapin sarili ko pero sa naiinis talaga ako sa lalake'ng yun. UGH!

Umuwi ako sa bahay na yamot na yamot at kung tinatanong niyo sakin kung sino yung lalake'ng yun, aba malay ko! HINDI KO ALAM! WALA AKONG PAKEALAM! Ang gusto ko lang naman dito ay maka graduate ng tahimik at higit sa lahat walang problema sa kahit sang aspeto ng ugh buhay? XD

Isang araw ng Disyembre ng mapag isipan kung pumunta sa bench, ang tagal ko na kasing hindi nakadalaw dito. Ang rame kasing pinapagawa ang teacher's namin, project dito, assignment jan, recitals dun at ang grand finale long term exam. kamusta naman yun? buti nalang talaga at christmas break na, makakapagpahinga na din!

Nasa bench na ako at umupo habang tinatanaw yung pag iiba iiba ng mga ulap. Wooo~ nakaka relaaaax talaga ng feeling pag ganito. Yeabaaaa!

Tinignan ko yung isang malaking ulap na mukhang baboy na naging baby. Uwaaaaaaaa~~ ang cuteeeeeeee!! Meron pa, meron pa!!! Isang babae'ng naka suot ng tiara tapos yung kalapit na ulap naging cradle ng baby tapos naging pagka - -