SS-10-

20 2 2
                                    

&UYUŞTURUCU SAHNELERİ OLACAKTIR.&

"Ne oldu sana?"

"Gurur sorma şimdi,lütfen" tutuşturduğumuz elimizden güç alarak beni durdu.

"Ne zaman anlatmak istersen o zaman dinleyeceğim. Şimdi o sahneyi unut olur mu? Ne yaşadıysan az önce,unut. Seni evime götürmek istiyorum yada stüdyoya işte herneyse kabul edermisin?"

Hastaneden Gururun elini tutup çıkmak kolay şimdi yaptığım aptallıkla mücadele zamanı.

"Bence şimdi uygun bir zaman değil,başka zaman"

"Tam zamanı,kafanı dağıtalım. Üzülmeni istemiyorum güzelim. Film izleriz belki, sonra tekrar seni evine bırakacağım,söz."

"Gurur çok başım ağrıyor,eğlenebileceğimizi sanmıyorum."

"Hadi ama çok nazlandınız küçük hanım."

Peki madem deyip kabul ediyorum. Onu kullanmış gibi hissediyorum birde içten içe borç bilip Gururun evinin yolunu tutuyoruz.

Çılgın bir motor tutkunu Gurur. Devasa siyah bir motoru var. Sözlerine bakılınca hayatını adamış. Evinin önüne gelip duruyoruz. İki katlı stüdyo burası. Ablam üniversteye geçince stüdyo dairede oturmak istediğini söylerdi hep. Hayal işte...

İçerisi motorcu Gururu yansıtıyor bir hayli. Tam onun tarsına göte döşenmiş. Yukarısı sadece yatak odası. Gözüküyor orası da zaten aşağısı da amerikan mutfak ve kocaman salon.

"Evin güzelmiş"

"teşekkürler,sen nerede yaşıyorsun?"

şimdi Özgürle yaşıyorum desem iyice kurcalayacak.

"Bir kaç arkadaşımla kalıyorum bir evde işte. "

Çekmeceden bir kutudan hap çıkartıyor bir tanesini yutuyor ama su dahi içmiyor. Sonra mutfaktan bir bardak su getiriyor. Bir hapta bana uzatıyor.

"Ne bu?"

"Basit bir ağrı kesici,iyi gelecek."

alıp yutuveriyorum pembe hapı.

"Ne iş yapıyorsun Gurur?"

"Mimarım. İç mimar,babam istediği için."

"Şaşırdım,mimar ha"

"öyle ya,mimar."

"Annen,baban?"

"Onlarda İstanbulda ama ben ayrı yaşıyorum. Sanırım özgürlüğü seviyorum."

Özgürlük deyince aklıma Özgür düşüyor. İçimde sızı.. ne yaptı aceba ben onu orada öylece bırakıp gidince.

"Sen,sen kimsin?"

"İsmim Derin,beyninde tümör olan ve yaşam mücadelesi veren yalnız bir kızım. Annem ve babam öldü. Ablam tarafından terk edildim." Gülümseyip arkama yaslandım. Bir yarışma programnda kendini tanıntan yarışmacı gibi hissetmiştim.

"Hastanedeki adam?"

"Özgür,inan onun kim olduğunu bende bilmiyorum."

küçük bir kahakaha atıp duruyor.

"Ne demek o?"

"Boşver,hangi tür film seversin?"

eliyle tv ünitesini işaret ediyor.

"farketmez,sen seç." Gidip filmleri elime alıyorum.

Yeşil yol,kaçış planı,incir reçeli...

İşte incir reçeli,harika bir film. Açıp izliyoruz.

Filmin sonunda saat 8'e geliyordu. Trafik hesaba katılınca artık kalkmak gerektiğini fark ediyorum.

"Herşey için teşekkürler,başımın ağrısı da uçtu gitti. İyiki gelmişim saol."

"Her zaman gelebilirsin Derin."

Tüm ısrarlarına rağmen eve kendim bir taksi ile gidiyorum.

Eve girdiğimde sessizlik hakim. Ege geliyor sadece yanıma. Tanju ve Özgür zaten ortalıkta gözükmüyor.

"Neredeydin Derin hanım?"

"Arkadaşımla,naber?"

"iyi,yemek hazırmış yedin mi bişeyler?"

"hayır açım."

yemeği yeyip odama geçiyorum ve uyku hakimiyetini ele alıyor...

***

Sabah kalktığımda yine başım ağrıyor. Kafatasımı biri avuçlamışda sıkıyormuş gibi oluyor.

Hastaneye gidip gün belirleyeceğiz bugün Fuat beyle. Ya ölüm yada yeniden doğuş için bir gün seçeceğiz...

Üzerime kot pantolon ve beyaz tshirtü giyiyorum. Kahverengi trenckotun üzerine sırt çantamı takıyorum dün ki çantamdan telefonumu ve cüzdanımı alırken birşey farkediyorum.

Pembe hapların olduğu cam şişe. Gurura kızsam mı bilemiyorum ama içinden açıp bir tanesini susuz yutuyorum.

Dün iyi gelmişti bugün de öyle olacağını umuyorum.

Saçlarımı yapıp aşağı iniyorum. Üstün körü kahvaltının ardından Özgüre gözükmeden evden çıkmanın derdindeyim. Spor ayakkabılarımı giyip çıkacağım sırada Bingo!

Özgür kapının kulpunu indirip bana yol veriyor. Bende birşey söylemeden arabasına biniyorum.

"Ne zaman olsun istiyorsun ameliyat?"

"farketmez"

Hastanenin önüne geldiğimizde durduruyor arabayı. Bedenini bana çeviriyor.

"Ölüm yok Derin. Çıkar aklından.Ölümsüzleştireceğim seni..."

Anlamlı sözlerini alnıma kondurduğu öpücükle sonlandırıyor. Ona olan kızgınlığımıda.

*Afedersiniz bölüm gecikti. Telafisi yakın zamanda bir bölümle olacak inşallah :)*

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 29, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

SON SAYFAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin