Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 3

Πίσω από την πόρτα
Με το άκουσμα του κουδουνιού κατέβηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα (αφού αυτά τα μακριά φορέματα της εποχής μας δεν είναι και ότι πιο άνετο στον κόσμο) την σκάλα για να δω ποιος βρίσκεται στο κατώφλι του σπιτιού μας. Όταν έφτασα στον κάτω όροφο η μητέρα μου είχε ήδη ανοίξει την πόρτα και πίσω της μπορούσα να διακρίνω ένα ψηλό νεαρό γύρω στα 20 με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Κατάλαβα αμέσως ποιός ήταν, ήταν ο εργάτης του πατέρα μου, ο Ντέϊμον, τον βοηθούσε με τα κτήματα και έμενε μόνος του σε ένα φτωχικό σπίτι λίγο πιο πέρα από εμάς. Αχ τι όμορφος που ήταν όταν τον κοιτούσα χανόμουνα στα καταγάλανα μάτια που εμοιαζαν σαν την θάλασσα.Τόσο όμορφα ήταν. Αυτός μάλιστα θα μπορούσα να τον παντρευτώ και να ζήσουμε ελεύθεροι μακριά από εδώ, άραγε θα ήθελε να πάρει μέρος και αυτός στην απόδραση μας ; Τέλος πάντων ας μην τα σκέφτομαι αυτά . Ο Ντέϊμον όμως δεν ήταν μόνος, πίσω του ήταν ένας άλλος νεαρός με αριστοκρατική εμφάνιση, είχε κάστανα μαλλιά και γαλανά μάτια και αυτός καλός ήταν άλλο Όχι σαν τον Ντέϊμον . Μόλις είδε ο πατέρας μου τον νεαρό με την αριστοκρατική εμφάνιση σηκώθηκε όρθιος Και έτρεξε προς την πόρτα για να τον καλωσορίσει.
-Περάστε κύριε Μάξιμε, αναφωνησε.
-Σας ευχαριστώ πολύ είπε αυτός με την σειρά του.
Στη συνέχεια ο πατέρας μου και ο Μάξιμος κάθισαν στο σαλόνι και μου είπαν να καθίσω μαζί τους πράγμα πρωτάκουστο γιατί συνήθως οπότε έχουμε κόσμο ο πατέρας στέλνει όλες τις γυναίκες στον πάνω όροφο . Μάλιστα φώναξε και την αδερφή μου την Αλέξα. Ποιος ξέρει ποιος είναι αυτός και τι μας ετοιμάζουν οι γονείς μου. Αφού η μητέρα μου έφερε τσάι και κουλουράκια τον λόγο πήρε ο πατέρας μου .
-Λοιπόν Ρεμπέκκα, παιδί μου εγώ και ο θείος σου πιστεύουμε πως είσαι στην κατάλληλη ηλικία για να παντρευτείς και να κάνεις την δική σου οικογένεια. Γι'αυτόν τον λόγο ζήτησα από τον θείο σου αφού μένει στην πόλη να σου βρει ένα καλό παιδί και όταν πήγα στο Λονδίνο για να προμηθευτώ τα απαραίτητα γνώρισα και εγώ ο ίδιος τον νεαρό Μάξιμο και μου φάνηκε ο ιδανικός για εσένα . Είναι ψηλός ,όμορφος ,με αριστοκρατική καταγωγή.Ότι καλύτερο μπορούσε να σου συμβεί.
Δεν λέω ήταν όμορφος αλλά δεν πρόκειται να παντρευτώ μόνο και μόνο γιατί το θέλουν εκείνοι.
-Μα πατέρα ....
-Δεν ακούω κουβέντα Ρεμπέκκα αυτή είναι η απόφαση μου και πρέπει να την δεχτείς είτε σου αρέσει είτε όχι αν συμφωνεί βέβαια και ο Μάξιμος. Μάλιστα πιστεύω πως πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό σε έναν, δύο μήνες το πολύ
-Βεβαίως κύριε Έντγκαρ,η κόρη σας είναι πανέμορφη και φαίνεται εξαιρετική αλλά εκείνη θέλει; Δεν μπορώ να την πάρω χωρίς την θέληση της.
-Ανοησίες Μάξιμε Είμαι σίγουρη πως αργά ή γρήγορα θα το δεχτεί απλώς τώρα ήταν η πρώτη εντύπωση .Έτσι δεν είναι παιδί μου ;
-Μάλιστα πατέρα όπως επιθυμείτε.
Δεν μπορούσα να πω κάτι άλλο έπρεπε να το δεχτώ αν ήθελα να γλιτώσω το ξύλο όμως κάτι θα σκεφτώ και σύντομα μάλιστα.
-Ωραία τότε. Χαίρομαι που συμφωνούμε. Και εσύ Μάξιμε αν θέλεις περνά από εδώ σε κάνα δύο μέρες να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες.
-Ωραία. Είπε καταπίνοντας και την τελευταία γουλιά τσαγιού που του είχε απομείνει. Πρέπει να πηγαίνω όμως τώρα θα με περιμένουν και οι γονείς μου.
Τελειώνοντας την φράση του ακούμπησε το φλιτζάνι του πολύ προσεκτικά στο τραπεζάκι του σαλονιού και σηκώθηκε εξίσου προσεκτικά έτσι ώστε να μην μετακινήσει το παραμικρό. Και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς την πόρτα με αργά και σίγουρα βήματα.
Μόλις τον είδαμε, απ'το παράθυρο, να απομακρύνεται συνεχίσαμε την κουβέντα μας.
-Πως σου φάνηκε Ρεμπέκκα ο Μάξιμος; με ρώτησε ο πατέρας μου με χαρά.
-Πολύ καλός πατέρα μου. του απάντησα διστακτικά, δεν ήθελα να του πάρω την χαρά του μέχρι να σκεφτώ κάτι αποτελεσματικό.
-Λαμπρά. μου απάντησε
Στη συνέχεια εγώ ανέβηκα τρέχοντας τη σκάλα και κάθισα αμέσως στο γραφείο μου μαζεύοντας όσα χαρτιά και πένες είχα για να βρω ένα καλό σχέδιο διαφυγής.
Σκεφτόμουν και σκεφτόμουν.
Έγραφα ξανά έγραφα αλλά τίποτα δεν ήταν κανένα αρκετά καλό. Ώσπου με πήρε ο ύπνος πάνω στα χιλιομουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά.

Αυτό ήταν και το τρίτο κεφάλαιο. Τι λέτε θα παντρευτεί η Ρεμπέκκα τον Μάξιμο ή όχι ;