Adımı Kalbine Yaz (TAMAMLANDI)

26. Bölüm- Affediliş

Genç adam olmaması gereken bir şey yapıp sokak ortasında bağırmaya başladı. Elini sert bir şekilde duvara geçirip bağırmaya devam etti. "Ona bunu yapmamalıydım! Ona bu...bunu yapmamalıydım!"

***

"Ya, Oğuz neden bize bir şeyler anlatmayı denemiyorsun?"dedi Selin, Pelin'in içerisinde bulunduğu -ki içeriye kimseninde alınmadığı- odaya bakarak. "Anlamıyor musunuz? Ben Pelin'i gördüğümde ağlıyordu. Yanına gittiğimde bayıldığını tek gördüm."
. Sahne şarkısı(Medcezir Gerilim)

"Ya tek başına ne işi vardı orada?"dedi herkes bir ağızdan. Oğuz oflayarak kolunu duvara yasladı. Birkaç dakika sonra Faruk Bey -Pelin'in babası.- doktorun bulunduğu odadan çıktı.

Selin herkesten hızlı davranıp Faruk Beyin yanında aldı soluğu."Çocuklar bende sizle konuşmaya geliyordum-üzgün ve sıkkın bir ses tonuyla- Pelin beyin tümörü denilen ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Ve işte onu bir şekilde her zaman mutlu etmeliyiz."dedi Faruk Bey.

Herkes şaşkın gözlerle Faruk Beyi dinlemeye devam etti. "Onu üzen insanlardan uzak durmalı. Bu gün ne oldu bilmiyorum ama lütfen aranızda eğer ona zarar verebilecek, onu incitebilecek bir şey yapacak olan varsa şimdiden onunla arkadaşlığını kessin. Oğuz doktor seni çağırıyor oraya gitmelisin."dedi ve duvara yaslandı Faruk Bey.

Bir gün sonra...

"Başka bir isteğin var mı kuzum?" Evin neşeli ve şefkatli kadını tekrar konuştu. Pelin bir şey istemediğini belirttikten sonra yaşlı kadıncağıza gidebileceğini söylemişti. Evin kapısı yavaşça açıldığında genç kız gözlerini oraya döndürdü
Babasıydı içeri giren babası genç kızla konuşmadan odasına çıktı ve kendisini yatağa bıraktı. Şimdi genç kızın babasının beyninde doktorla biraz önce yaşadığı şeyler geçiyordu.

"Kızınız yıl sonunda tehlikeli bir ameliyata girecek. Ölümcül bir ameliyat. Bu ameliyat zorunlu değil ama, kızınız başka türlü iyileşemez."

Faruk Bey sinirle cırladı ve gözlerini kapattı. "Kızıma bir şey olmasına izin vermem...eliyim."

***

Aras arabanın gazına yüklenmiş boş yolda ilerliyordu. Gözleri dönmüştü genç adamın. Genç kıza bunu yapmaması gerektiğini kendiside anladı. Genç adam telefonu çalınca eline aldı ve kulağına götürdü. Arayan kişi Yaman'dı. Yaman, Arasların yan evinde oturduğundan Aras'ın hızla evden çıkışı görmüştü ve telaşlanıp aramıştı.

"Aras. Kardeşim, bir şeyin mi var?"dedi Yaman telefonun diğer ucundan. Aras elini saçına götürdü ve derin bir nefes aldı. Konuşmak istemiyordu. Konuşmalıydı.

Bir, iki, üç. "H...hayır. N-ne olabilir ki?"diye söylendi genç adam. Yaman biraz bekledi. Korkuyordu. "Kardeşim. Var birşeyin. Bak yalan atmayı bile beceremiyorsun. Söyle bana neredesin, gelip alacağım seni."dedi Yaman kibar bir sesle.

"Evet, evet! Var bir şeyim. Ama bana yardım edemezsin. Bu ilaçla geçecek bir şey değil, anlıyor musun? Ben o yarayı unutmaya çalıştıkça kalbim o kabuğu söküyor! Lütfen gelme kardeşim. Ölüme gidiyorum. İlk defa aşık oldum ve sevdiğim kızın kalbini parçalara ayırdım."dedi Aras pişmanlık içerisinde.