Ο Εγγονός Της Κυρίας Σοφίας

Κεφάλαιο 8

Ο Αλέξανδρος με αφήνει πάνω στο κρεβάτι, τον βλέπω πως κατευθύνεται προς την έξοδο και με ποιάνει πανικός.

Π: Άλεξ που πας?...θα φύγεις?...θα με αφήσεις μόνη με αυτόν?...λέω με τρεμόμενη φωνή

Α: να πάρω μία καρέκλα πάω...γιατί φοβάσαι τόσο?...αν είναι δυνατόν...γιατρός είναι

Π: πάνε και έλα...
Δεν ήξερα τι να του πω...δεν θα καταλάβαινε...

Μετά από λίγο επιστρέφει με τον γιατρό πίσω του, κάθεται δίπλα μου και με κοιτά κάπως παράξενα θα έλεγα.

Π: τι?

Α: τίποτα...δεν είναι η ώρα...δεν είναι τίποτα το να σε βάλουν το γύψο...έχω βάλει στο χέρι μου και ξέρω πως είναι

Π: ευχαριστώ...δεν ήσουν υποχρεωμένος να το κάνεις όλο αυτό ειδικά μετά από την πρώτη μας γνωριμία που...

Α: ηρέμησε Πηνελόπη...χαχα...όλα είναι οκ...don't worry :)

Η ώρα πέρασε, ο γύψος πια κάλυπτε το πόδι μου και ήδη είχαμε φτάσει η κ.Σοφία ο Άλεξ και εγώ στην είσοδο της πολυκατοικίας

Κ.Σ: άντε παιδιά μου πάμε γιατί ήταν κουραστική μέρα...κορίτσι μου θα μείνεις στο σπίτι σου ή θέλεις να μείνεις σε μένα μέχρι να αναρρώσεις?

Π: όχι όχι μην ανησυχείτε κυρία Σοφία...δεν χρειάζεται να ξεσηκωθείτε

Κ.Σ: σίγουρα Πηνελόπη μου?

Π: ναι ναι :)

Κ.Σ : καλά εσύ ξέρεις...Άλεξανδρε βοήθησε την Πηνελόπη αγόρι μου

Α: εντάξει γιαγιά...έλα Πηνελόπη να σε πάρω αγκαλιά αν είναι

Π: Άλεξ δεν πειράζει έχω πατερίτσες τώρα...δεν χρειάζετ..., πρωτού τελειώσω την πρόταση μου βρέθηκα και πάλι στην αγκαλιά του. Για κάποιον λόγο με αρέσει που με προσέχει τόσο, παρ'όλα αυτά που είχαν προηγηθεί με βοηθάει...και τι ωραίο άρωμα...και πρέπει να έχει γαμάτο σώμα

Σε αρέσει Πηνελοπίτσααα...και πολύ μάλιστααα, λέει η εκνευριστική φωνούλα στο κεφάλι μου...φύγε βλαμμένο!

Τόση ώρα τον κοιτούσα και δεν καταλάβαινα ότι με μιλούσε, αμάν ρε Πηνελόπη!

Α: Πηνελόπη με ακούς?

Π: εε?...εεμ συγνώμη τι έλεγες?

Α: χαχα...θαμπώθηκες από την ομορφιά μου μικρή?

Π: σκάσε Αλέξανδρε και λέγε τι με ρωτούσες πριν

Α: χαχα τέλος πάντων προσπερνάω το "σκάσε" μικρή...τα κλειδιά που τα έχεις?...για να ανοίξω

Π: μισό να τα βγάλω από την τσάντα, με αφήνει κάτω στηρίζομαι στον τοίχο και ψαχουλεύω την τσάντα μου. Ξαφνικά η τσάντα φεύγει από τα χέρια μου και κσταλαβαίνω ότι ο Άλεξ την έχει πάρει.

Α: τι με κοιτάς σαν αγελάδα?...μιάμιση ώρα κάνεις, με λέει και βλέπω να την γυρνάει ανάποδα ρίχνοντας όλο το περιεχόμενο της τσάντας στο πάτωμα.

Α: λογικό να μην τα βρίσκεις...δεν είναι τσάντα αυτή! Βαλίτσα είναι...και τι δεν έχεις...κραγιόν, κινητό, μολύβι, μπλοκάκι, στυλό,...οπααα...τι είναι αυτό μικρή?, λέει και γουρλώνω τα μάτια μου. Έχω μείνει να κοιτάω ντροπιασμένη, και είμαι σίγουρη πως τα μάγουλά μου είναι κόκκινα.

Α: τι έγινε Πηνελοπάκη?...η γάτα σε έφαγε την γλώσσα, λέει με πονηρό ύφος καθώς σηκώνεται και στέκεται μπροστά μου κουνώντας το προφυλακτικό μπροστά στο πρόσωπό μου.

Π: αρχικά δεν έχω γάτα...και ούτε με αρέσουν...έπειτα δεν θα πρέπει να σε απασχολεί τι έχω μέσα στην τσάντα, δουλειά σου αυτήν την στιγμή είναι να βρεις τα κλειδιά μου...και τέλος δεν κατάλαβα που είναι το παράξενο?...αφού εσείς οι άνδρες δεν έχετε μαζί σας όταν πρέπει λογικό είναι να έχουμε εμείς.

Μπράβο Πηνελόπη! Καλά του τα πες το Αλεξάκη...δες πώς σε κοιτάει...έχει καταπιεί την γλώσσα του.

Π: τι θα γίνει "θα με κοιτάς πολύ σαν αγελάδα" ?, λέω με ειρωνικό ύφος. Απορώ που βρήκα το θάρρος να τα πω όλα αυτά

Α: ναι ναι...μισό, μαζεύει όλα τα πράγματα, τα πετάει μέσα στην τσάντα, παίρνει τα κλειδιά και ανοίγει. Δεν προλαβαίνω να τον καληνυχτίσω για να περάσω μέσα και με παίρνει, ακόμη μία φορά σήμερα, αγκαλιά. Με αφήνει στον καναπέ, αφήνει την τσάντα στο τραπεζάκι και κάθετε στο πράσινο πουφ μου.

Καθόμαστε και δεν μιλάει κανείς μας. Φαίνεται σκεπτικός, και θα έδινα τα πάντα να μάθω το τι σκέφτεται.

Π: τι σκέφτεσαι?

Αμάν ρε κορίτσι μου...δεν κρατάς το στόμα σου κλειστό...μια ζωή περίεργη ήσουν, με μαλώνει η φωνούλα

Α: τίποτα...άντε σε καληνυχτώ εγώ...καλή ξεκούραση...αν χρειαστείς κάτι πάρε τηλέφωνο...ή χτύπα το κουδούνι...και συγνώμη για πριν αν σε έφ...

Π: όλα είναι εντάξει Άλεξ...καληνύχτα και σε ευχαριστώ για όλα.

Ήρθε με φίλησε στο κούτελο και έφυγε. Γιατί νιώθω κάπως με όλα αυτά που έγιναν σήμερα?...και ειδικότερα μαζί του...ούτε τρεις μέρες δε τον ξέρω...πάει χάζεψα...

Με αυτές τις σκέψεις πήγα στο δωμάτιο μου, έβαλα με αρκετή δυσκολία τις μπιτζάμες μου, ξάπλωσα, και κατευθείαν με πήρε ο ύπνος

Γεια σας κορίτσια μου...είπα να κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα...Δευτέρα τελειώνω με τις πανελλήνιες και θα αρχίζω να ανεβάζω κεφάλαια πάλι...σας ευχαριστώ για τις ψήφους, τα σχόλια και τα μηνύματά σας...με βοηθάνε πολύ να συνεχίσω...δωράκι λοιπόν ένα ακόμα κεφάλαιο...

Φιλάκιααα 😙