Ο Εγγονός Της Κυρίας Σοφίας

1ο κεφάλαιο

Άλλη μία μέρα της βαρετής ζωής μου ξεκινά. Μόλις ξύπνησα και χουζουρεύω στο κρεβάτι μου. Βλέπω την ώρα και τινάζομαι από το κρεβάτι, τρέχω στην τουαλέτα πλένω δόντια, πρόσωπο χτενίζομαι, ανοίγω ντουλάπα παίρνω το καρό κόκκινο μακρύ πουκάμισο μου το τζιν μου. Προσθέτω την τελευταία πινελιά, τα γυαλιά μου, παίρνω τσάντα και βγαίνω από το σπίτι.

Ααα ξέχασα να συστηθώ...με λένε Πηνελόπη είμαι 21 χρονών και μελλοντική ψυχολόγος! Βέβαια τι ψυχολόγος θα γίνω ένας Θεός ξέρει. Γιατί το λέω αυτό?. Χααα! Γιατί πρώτον είμαι πάρα πολύ ντροπαλή. Δεύτερον θα τρομάζουν όταν με βλέπουν έτσι όπως είμαι. Και τρίτον...αφήστε το δεν με έρχεται κάτι, ας μείνουμε στα δύο.

Κατεβαίνω τις σκάλες και βλέπω στην είσοδο την κυρία Σοφία με το γνωστό καρότσι-καλάθι της λαϊκής. Είναι μια κυριούλα γύρω στα 73-74. Γειτόνισσά μου χρόνια. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία. Μόλις είχα φτάσει στο διαμέρισμα με υποδέχτηκε με το καταπληκτικό κέικ σοκολάτα που είχε ετοιμάσει *.* περιττό να σας πω πως ανατρίχιασα μόνο που το έκανα εικόνα. Το κέικ εννοώ χαχα. Τέλος πάντων, από τότε με δείχνει την αγάπη της κάθε μέρα, αφού δεν παραλείπει ποτέ να με φωνάξει να φάμε μαζί το μεσημέρι.

Π: καλημέρα κυρία Σοφία. Να σας βοηθήσω με το καλάθι?
Κ.Σ: καλημέρα κορίτσι μου...όχι όχι σε ευχαριστώ άργησες πάλι να ξυπνήσεις για το μάθημα εε?...χαχα άντε πήγαινε τώρα...ααα! Και σε περιμένω για φαγητό το μεσημέρι...θα φτιάξω σνίτσελ με πουρέ
Π: χαχα εντάξει κυρία Σοφία..σας ευχαριστώ πολύ, τα λέμε το μεσημέρι

Προχωράω την συνηθισμένη διαδρομή. Περνάω από την καφετέρια, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου, παίρνω τον καφέ μου και μετά από 20 λεπτά φτάνω στη σχολή. Ξαφνικά βλέπω μια τρελή να τρέχει προς το μέρος μου. Ναι ναι καλά καταλάβατε. Αυτή η τρελή είναι η φίλη μου η Χριστίνα.

Χ: καλημέρα Πινέλο
Π: καλημέρα Χρις...οοο έλα τώρα σε έχω πει δεν με αρέσει να με λες πινέλο
Χ: μα έχεις μεγάλο όνομα μέχρι να το πω θα βραδιάσουμε. Τέσπα άσε την πάρλα και τα παράπονα και πάμε στο μάθημα.

Μέχρι το μεσημέρι πέρα από μάθημα και τις συζητήσεις με την Χριστίνα και τα συνηθισμένα παιδιά δεν είχα κάτι διαφορετικό από τις άλλες μέρες...φεύγω από τη σχολή. Φτάνω σπίτι. Ελέγχω το δικό μου και της κυρίας Σοφία το γραμματοκιβώτιο. ΔΕΗ νερό ΟΤΕ. Καλά πάω. Η κυρία Σοφία πέρα από τους λογαριασμούς έχει το συνηθισμένο γράμμα από τον εγγονός της που μένει στο Λονδίνο. Τον έχει μεγάλη αδυναμία και αγάπη. Όσα χρόνια μένω εδώ θυμάμαι να δίνω τα γράμματα στην κυρία Σοφία και το πρόσωπό της να λάμπει από χαρά.

Ανεβαίνω λοιπόν τις σκάλες και φτάνω στον δεύτερο όπου μένω. Χτυπάω την πόρτα και η εμφάνιση της κυρίας Σοφίας με κάνει να γελάσω σιγανά. Φοράει την ποδιά το δίχτυ στο μαλλί και είναι με αλεύρια.

Κ.Σ: χαχα κορίτσι μου πέρνα μέσα. Έπρεπε να δεις την φάτσα σου όταν με είδες
Π: χαχα γεια σας κυρία Σοφία. Φαντάζομαι.
Κ.Σ: πώς πήγε το μάθημα
Π: μια χαρά. Σας έχω λογαριασμούς και γράμμα από τον Αλέξανδρο
Κ.Σ: ααα το παιδί μου. Διάβασέ το μου

Γιαγιά μου
Άλλο ένα γράμμα σε στέλνω, για να μην λες ότι σε ξεχνάω. Η σχολή αρχίζει να μην με αρέσει ακόμα περισσότερο. Δεν το έχω το αρχιτεκτονικό ρε grandma και ο γιος σου δεν λέει να το δεχτεί. Αλλά έχω καλά νέα! Η μάνα το αποδέχτηκε και άρχισε να με υπερασπίζεται στον μπαμπά. Κατάλαβε (έστω και αργά) ότι το όνειρο μου είναι να σχεδιάζω ουδέτερα και ότι θέλω. Ότι το όνειρο μου είναι να ανοίξω το δικό μου τατουατζίδικο και να χτυπαώ ταττού τα σχέδια μου. Ελπίζω να τον πείσει και να με αφήσει να επιστρέψω Ελλάδα.
Σε αγαπώ πολύ Αλέξανδρος

Κ.Σ : αααχ αυτό το παιδί. Τον γιο μου εννοώ. Τι το παιδεύει τον εγγόνο μου αφού στο τέλος θα τον αφήσει?...τέσπα έλα κορίτσι μου να φάμε.

Φάγαμε ευχαρίστησα και χαίρετησα την κυρία Σοφία και πήγα στο διαμέρισμά μου. Συμάζεψε λίγο και κοιμήθηκα.

Άλλη μία μέρα τελείωσε

Παιδιά γεια σας! Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφω και θα ήθελα να είστε λίγοοοο επιοικείς...επίσης γράψτε με σχόλια και εκφράστε τις απόψεις σας ως προς το γράψιμο...τι θα θέλατε να άλλαζε ίσως...ελπίζω να σας αρέσει το βιβλίο...❤