Ο Εγγονός Της Κυρίας Σοφίας

5ο Κεφάλαιο

Χτυπάει το ξυπνητήρι. Προσπαθώ να τεντωθώ να πάρω το κινητό για να το κλείσω, αλλά η Χριστίνα έχει απλωθεί σε ολόκληρο το κρεβάτι, οπότε με είναι αδύνατον να το πάρω.

Π: Χριστίνα ξύπνα...χτυπάει το ξυπνητήρι...κλείστω δίπλα σου είναι.
Χ: μμμμ
Π: Χριστίνα...άσε τα μμμμ μωρή αγελάδα
Χ: θα σε έδινα μια ευχή πρωϊνιάτικα αλλά έχε χάρη που σε αγαπώ
Π: καλά κλείστο τώρα γιατί με έσπασε τα νεύρα!

Απλώνει το χέρι της και επιτέλους ο σπαστικός ήχος σταματάει. Είναι Σάββατο σήμερα, και προφανώς δεν έχουμε μάθημα, για αυτό και επιχειρώ να ξανά κοιμηθώ. Μόλις πάω όμως να κλέίσω τα μάτια μου, μία Χριστίνα αρχίζει και χοροπηδάει στο κρεβάτι

Χ: Πινέλοοοο ξύπναααα....Σάββατοοοο πάμε για καφέ!!!
Π: είσαι βλαμμένο παιδί μου?...έχω μία μέρα να ξεκουραστώ και θα με τρέχεις από τις 9:00 για καφέ?...για σινταονίσου! (Κάτσε κάτω από το sit down...δεν ξέρω αν το λέτε εκεί που μένετε ^_^ ).
Χ: έλα ρε Πινέλοοο...θα πω και τον Θανάση να φέρει κανένα φίλο του ;)
Π: αρχίσαμε πάλι...δεν θέλω προξενιό Χριστίνα...άμα θέλω να γνωρίσω κάποιον θα το κάνω
Χ: Σήκωωωω, αρχίζει και φωνάζει τρέχοντας σε όλα τα δωμάτια
Π: καλά καλά σκάσε...θα ξυπνήσεις όλη την πολυκατοικία!

Σηκώνομαι από το κρεβάτι βαριεστημένα και κατευθύνομαι προς το μπάνιο...πλένω το πρόσωπό μου και τα δόντια μου και πάω στην ντουλάπα. Βγάζω ένα μπλε με μαύρο καρό πουκάμισο, ένα σκούρο ψηλόμεσο τζιν, και το μαύρο ζακετάκι μου.

Χ: ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΈΡΘΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΆ
Π: εε?...γιατί τι έχουν?
Χ: σε μπουκώνουν και δεν σε πάνε!...κάτσε να δω τι άλλο έχεις, και αρχίζει να ψαχουλεύει τα ρούχα μου. Ότι δεν της αρέσει το πετάει κάτω.
Π: ρε Χριστίνα χθες την έφτιαξα!
Χ: σους!...λοιπόν, αν και νόμιζα πως δεν θα βρω κάτι το φυσιολογικό εδώ μέσα βρήκα αυτό το τοπάκι...το τζιν και το ζακετάκι κράτα τα.
Π: Χριστίνα δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά έχει ακόμα το καρτελάκι...εσύ επέμενες τότε να το πάρω και βλέπεις ότι δεν το έβαλα και ούτε πρόκειται να το βάλω.
Χ: θα το βάλεις αλλιώς θα ξεσηκώσω την γειτονιά, λέγοντας ότι είμαστε λεσβίες και κάναμε όργια χθες
Π: όχι όχι μην το κάνεις!...θα τα βάλω!...αμάν!
Χ: ΤΕΛΕΙΑ ^_^, είπε με το ύφος της νικήτριας

Βάζω λοιπόν τα ρούχα, στην συνέχεια χτενίζω τα μαλλια μου και τα αφήνω σρο φυσικό τους ίσιο και τέλος βάφομαι ελαφρά στα μάτια. Βγάίνω στο σαλόνι για να περιμένω την Χριστίνα, η οποία μετά από 5 λεπτά κάνει την εμφάνισή της. Φοράει ένα ψηλόμεσο τζιν ανοιχτό χρώμα, με ένα φλοράλ άσπρο τοπάκι, ένα ζακετάκι κοραλί. Τα μαλλιά της είναι το φυσικό της μπουκλέ και φοράει ένα στεφάνι με λουλούδια. Το βάψιμό τηε έίναι απαλό εκτός από το κραγιόν που είναι έντονο κοραλί.

Παίρνω τα κλειδιά και την τσάνατα και κστευθυνόμαστε προς την πόρτα. Κλειδώνω και κατεβαίνουμε στην είσοδο της πόρτας. Ψάχνω το κινητκ μου στην τσάντα καθώς προχωράω προς την πόρτα και ξαφνικά βρίσκομαι στο πάτωμα με όλη την τσάντα αδιασμένη.

Π: καλά είσαι ηλίθιο παιδί μου πρωϊνιάτικα?...δεν βλέπεις μπροστά σου?, λέω αρκετά θυμωμένα αφού με σακάτεψε ένας που ούτε καν έχω δει ακόμα καθλως μαζεύω όλα τα πράγματα.
Άγνωστος: καλημέρα και σε σένα...και για να σε λύσω την απορία όχι δεν είμαι ηλίθιο και προ πάντων δεν είμαι παιδί σου...αα και ναι βλέπω μπροστά μου σε αντίθεση με σένα που ψαχουλεύεις την τσάντα σου
Π: αα για να σε πω!...μάζεψ...
Δεν προλαβαίνω να τελειώσει την πρότασή μου, γιατί απλά έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Μπροστά μου είναι ένας με ξανθά βαμένα στηις άκρες μαλλιά με καστανά μάτια και σώμα γυμνασμένο όπως αναδυκνύεται με τα ρούχα που φοράει. Όπως λέμε με τα κορίτσια ΣΚΈΤΟΣ ΜΆΝΑΡΟΣ. Κάνω αυτές τις σκέψεις και ξυπνάω από την φωνή της Χριστίνας που με φωνάζει

Χ: Πινέλο που είσαι έλεος θα στήσουμε τα παιδιά στην καφετέρια...τι έπαθες καλέ που κοιτάς?

Και εκεί είναι που καταλαβαίνω ότι όσο εγώ είχα μείνει άναυδη, ο άγνωστος έχει ήδη φύγει από μπροστά μου! Θέε μου τι ρεζίλι που είμαι!

Π: εε?...αα...εεε πάμε πάμε

Με κοιτάει κάπως παράξενα η Χριστίνα και ύστερα φέυγουμε. Καθώς περπατάμε δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την πρωινό σκηνικό. Ποιος ήταν αυτός?...και τι δουλειά είχε στην πολυκατοικία, αφού δεν νοικιάζεται κάποιο διαμέρισμα. Φτάνουμε στην καφετέρια και οι σκέψεις μου τελειώνουν εκεί για αυτό το θέμα.