I can not leave you alone

Hoofdstuk 23

**Kay**
"Sky." Fluister ik zacht en ik zie dat ze haar oogleden heeft gesloten. Dus ik neem aan dat ze slaapt. Ik glimlach. Ik krijg er echt kriebels van, om haar zo te zien. Ik til haar op en sta op. Langzaam loop ik weer terug richting het ziekenhuis.

We komen aan bij het ziekenhuis en ik loop meteen naar binnen. Ik begin de trappen op te lopen, wat best makkelijk gaat. Ik loop de kamer binnen en ga op het bed zitten. Ik wieg haar als een baby'tje en zo te zien, vind ze het fijn. Ze opent langzaam haar oogleden en kijkt me aan.

"Hey." Fluister ik zachtjes en druk een kus op haar wang. Ze glimlacht en gaat dichter tegen me aan liggen. Ik glimlach en ze gaat overeind zitten.

"Ik haat het hier." Mompelt ze en ze legt haar hoofd tegen mijn borstkas aan.

"Komt goed prinses." Fluister ik en druk een kus op haar voorhoofd. "Ze kunnen je beter maken."

"Dat hoop ik." Ze slaakt een zucht.

"Komt goed prinses. Ik ben bij je." Ze glimlacht en drukt haar lippen op die van mij. Wat wordt ik er blij van, om haar zo gelukkig te zien met mij.

"Morgen." Fluister ik in haar oor en meteen veranderd haar blik.

"Ik weet dat je er geen zin in hebt, maar ze willen je beter maken." Ze slaakt een zucht en meteen maak ik mijn greep wat stevig en leg mijn hoofd op haar schouder. Ik druk mijn lippen op haar kaak en kom langzaam naar haar wang. Ik hoor haar giechelen en langzaam ga ik met mijn mond naar haar lippen toe. Ik druk zachtjes mijn lippen op die van haar. Ik trek me terug en kijk haar aan.

"Je weet, dat ik ziels veel van je hou." Fluister ik in haar oor. "Echt ziels veel. Niet normaal voor woorden." Ze knikt en meteen glimlach ik. Ik kijk op de klok en zie dat het 10 uur 's avonds is. Wat gaat de tijd zo snel.

"Ben je moe?" Vraag ik en ze knikt.

"Ga je weg?" Vraagt Sky en ik schud mijn hoofd.

"Ik blijf bij jou prinses." Beantwoord ik haar vraag. "Tenminste, als jij dat wilt."

"Néé, rot op." Zegt Sky en ik zie aan haar gezicht, dat ze het niet meent.

"Grapjas." Lach ik en ik kijk haar aan.

"Wist je dat ik van jou hou?"

"Néé, ook al herhaal je dat duizend keer op een dag." Ik lach om haar sarcastische opmerking en ik til haar op het bed en sla de dekens om haar heen.

"Kom je ook?"

"Mag dat wel?"

"Natuurlijk." Ik glimlach en schop mijn schoenen uit. Ik trek mijn broek uit en meteen schuift Sky op, zodat ik naast haar kan liggen. Ze draait naar me toch en glimlacht. Ik glimlach terug en druk langzaam mijn lippen op haar voorhoofd.

"Welterusten." Zeg ik kortaf. Botter dan bedoelt.

"W-elterusten." Stottert ze en snel druk ik haar tegen me aan en sla mijn armen om haar heen.

"Het was niet zo bedoelt prinses. Ik ben alleen moe." Ze knikt en legt haar hoofd tegen mijn borstkas aan. Ik doe de dekens minder strak om ons heen, omdat we anders stikken.

"Ik h-"

"Ja ja, ik weet dat Jasmijn het prachtigste meisje ter wereld is." Ik schud mijn hoofd en kijk haar aan.

"Jasmijn is niet het prachtigste meisje ter wereld, maar dat ben jij." Ze schud haar hoofd.

"Ik ben lelijk. Zie dat eens." Ik bekijk haar gezicht en schud mijn hoofd.

"Je moet meer zelfvertrouwen krijgen. Jij bent prachtig op jouw eigen manier." Ze bloost en ik glimlach.

"Welterusten prinses."

"Welterusten prins."

"Nee!" Ik schrik langzaam wakker en zie een schreeuwende en beangstigde Sky naast me liggen. Er rollen meerderde tranen over haar wangen en haar gezicht is bezweet. Ik sta op en doe het licht aan. Ik loop maar Sky toe en schud haar voorzichtig heen en weer.

"Sky!" Roep ik en langzaam opent ze haar ogen. Haar ogen zijn rood en opgezwollen. Zo wil ik mijn meisje niet zien. Ik wil haar vrolijk en gelukkig zien.

"Hey, ik ben hier." Fluister ik en ik til haar op in mijn armen. Ik knuffel haar en voel mijn shirt langzaam nat worden door haar tranen.

"Ik ben er Sky. Er kan je niks gebeuren." Ik laat haar staan en kijk haar aan.

"Het was maar een nachtmerrie." Mompelt ze en sla mijn armen om haar heen.

"Heb je dat vaker?" Vraag ik.

"Sinds dat ik gepest wordt, wel." Ik laat haar los en kijk haar aan.

"Het pesten gaat voorbij. Geloof me." Zeg ik zachtjes en zachtjes veeg ik haar tranen weg.

"Waarom ben jij zo lief." Mompelt ze en ik glimlach.

"Voor mijn prinses ben ik altijd lief." Zeg ik zachtjes en ze glimlacht door haar tranen heen. Ik laat mijn ogen glijden op de klok en zie dat het 3 uur 's morgens is.

"Kan je nog slapen?" Vraag ik en ze schud haar hoofd.

"Probeer het. Ik ben bij je." Zeg ik zacht en ze haalt haar schouders op.

"Kom." Ik til haar op en ik ga liggen op het bed. Ik sla de deken over ons heen en druk een kus op haar wang.

"Beter?"

"Beter."

"Welterusten allerliefste."

"Welterusten schatje." Ik bloos, door mijn nieuwe bijnaam. 'Schatje'

"Is het verkeerd?" Vraagt ze. "Die bijnaam?"

"Néé, natuurlijk niet." Beantwoord ik haar vraag. "Het is juist hartstikke lief."

"Oké dan. Welterusten voor de honderdste keer." Ik lach en druk weer een kus op haar wang.

"Welterusten en als er iets is, altijd mij wakker maken." Ze knikt en ze sluit langzaam haar oogleden. Na een tijdje is ze in slaap gevallen en ik glimlach naar haar. Wat ben ik blij om haar prins op het 'witte paard' te zien. Hoewel ik geen witte paard heb. Ik lach om mijn eigen gedachte en sluit langzaam mijn oogleden. Langzaam val ik in een diepe slaap. Een hele diepe slaap.