Soğuk Varlık•HunRene•

4.Bölüm: Joohyun...

Soğuk Varlık

4.Bölüm:Joohyun..

*Lütfen Medyayı Açın*

~~~

Bozuk havaya bakarak elimdeki sıcak kupayı dudaklarıma götürdüm. Kavurucu sıcak hassas dilimi yakarken acı ile tıslama bıraktım. Sanırım sıcağa hiç alışamayacaktım, bedenimin sıcağa ait olmasına rağmen. Sıcaktım,ama neye göre Sıcaktım? . Peki ya Sehun? O soğuktu ama neye göre soğuktu?.Bu soruların cevaplarını bulmak isterdim. Elimdeki sıcak kupa ile kapalı bulutları izlemeye devam ettim. Gökyüzü kalbimin aynası gibiydi bugün. Buz gibiydi, yaşamı istemiyor gibiydi, hissiz gibiydi, amacını yitirmiş gibiydi. Evet amacımı yitirmiştim,kalbimin neden attığını bile sorgular olmuştum. Neden atıyordu? Neden hâlâ sıcak ile kavuruyordu kendini?.Yorgundum, ama kalbimi biraz izlemek istiyordum. Nasıl göründüğünü ve ne kadar içler acısı bir durumu olduğunu görmek, hissetmek istiyordum.

Aşağıdan gelen kükreme sesi ile donarken, abimin hıçkırıkları donmama izin vermemişti. Elimdeki kupayı hızla sehpama koyarak, odamdan koşar adımlarla süzüldüm. Abimin ağlamasına göz yumamazdım, abimin acı çekmesine dayanamazdı bu acıların esiri olmuş olan kalbim. Mutfağa girdiğimde gözlerim irice açılmış abime bakıyordum. Bedenim buz keserken, ne hissedeceğimi dahi unutur olmuştum. Buda nesiydi?.Kıpkırmızı olmuş gözleri, titrereyen bedeni ve sinirden kasılan çenesi. Tehlike çanları çalıyordu kulaklarımda.

"Bakamayacağım bir kardeş aldığım güne lanet olsun. Öz bile değilken ona bağlandım. Ama şimdi ondan ayrılacak olmak beni mahvediyor.!" Abim bir bardağı daha yer ile buluştururken kırılan ses bardaktan değil kalbimden gelmişti. Ne diyordu öyle? Biz...öz değilmiydik? Tek sığınağım olan insan aslında sakınmam gereken kişilerin başında mı geliyordu? .Boğazıma oturan yumruyla baş etmeye çalıştım, ama sadece çalıştım. Başaramayacağımı bile bile.

"İrene.."Abim çökmüş suratı ile bana yaklaşırken hızla geri adımladım. Şimdi olmazdı, kendimi donduracak bir yalnızlık hissederken şimdi bana sarılamazdı.

"Be-ben sadece se-sevmek ve se-sevilmek istemiştim.."Başımı yere eğerken, dudaklarımı kemiriyordum. Sevmek ve sevilmek istemiştim, hiç değilse abim diye saydığım kişinin beni sevmesine ihtiyacım vardı.

"İrene, lütfen dinle abini."Başımı yavaşça yerden kaldırdım ve kırmızı gözlere kenetledim gözlerimi. Daha dün geceye kadar bana abi sevgisini derinlemesini işleten kişi şimdi nasıl olurda bana bu kadar uzak gelirdi?.

"Ben hep dinledim. Hayatım boyunca asla sorgulamadım. Sadece bana denileni yaptım. Sustum. Ama fark ettim ki susmak sadece güçsüzlerin işiymiş."Gòzleri yeniden dolarken sarılmak istedim. Ama Hayır, bana nasıl yalan söylerdi? .

"Anlatacağım."Bekledim, ne kadar bekledim bilmiyorum ama bu bekleme hissi kötü şeylerin habercisiydi.

"Ben abin değilim...Sadece o rolü üstlenen bir oyuncuyum."Yanaklarımdan süzülen yaşı silemedim, o kadar güçsüzdüm ki silmeye gücüm bile yoktu. Neler oluyordu? .

"Anlat!."Sesim sert çıkarken, abim yavaşça yanıma geldi.

"Sen oldukça zengin bir ailenin varisisin. Ancak annen ve baban seni istemediler. Onlar kim bilmiyorum, cok gizli ve tehlikeli bir örgütün yüksek seviye üyeleriymiş. Baban sen doğduğunda seni aileme verdi."Dedikleri karşısında tepkisizdim, tepki verecek bir kalbim varmıydı ki?.