Zwarte Veer - on hold

e e n

|| A N N A ||

Het was het geluid van wind dat langs de bladeren streek wat mij wakker maakte. Het was nog vroeg in de ochtend maar ik was al klaar wakker. Vandaag zou ik achttien jaar worden. In het Engelen deel krijg je een ceremonie en word je officiël een engel met een taak. In het duivelen deel krijg je kracht en word je beschouwt als een echte duivel.

Maar ik ben anders. Ik ben een duivel die woont in het engelen rijk. Ik ben opgevoed door twee lieve engelen die ik als mijn ouders beschouw. Mijn echte ouders kende ik niet. Tenminste, nog niet. Later die middag, voor de ceremonie zou ik een test doen. Een speciale test die alleen ik af zou moeten leggen. Voor mijn nieuwe kracht en voor het achterhalen van mijn afkomst.

-*_*-*_*-*_*-

Het was exact twee uur s'middags toen de deurbel ging. Ik snelde erheen en opende de deur. Voor de deur stond Michael.

"Goedemiddag Anna. Ben je er klaar voor?"

Ik knikte en nadat ik mijn vest van de kapstok had gegrist sloot ik de deur achter mij. Het was zo'n dag waarbij het te koud was voor blote mouwen maar te warm voor een jas. Rustig liep ik mee. Afriël en Miranda, mijn verzorgers, waren aan het werk. Ze werkten in het engelen leger, die het kwaad van de duivels tegenwerkte. Ik wist dat ze voorzichtig waren, maar toch vreesde ik elke dag dat ze niet meer terugkwamen. In de achttien jaar tijd waren ze een deel van mijn hart geworden en ik zou het niet kunnen verdragen als ze dood zouden gaan.

Ondertussen waren we aangekomen bij het stadhuis. Het was binnen koel en vrij rustig. Michael leidde me door de eindeloze gangen en zo kwamen we stil te staan voor een witte deur die overal zilveren lijnen bevatte. Michael duwde de deur open en al snel zag ik dat de rest van de zeven belangrijkste engelen er ook stonden. Ik keek Michael aan en na een goedkeurende knik liep ik naar binnen.

Raphael nam het woord.

"Welkom bij de test. De test bestaat uit twee delen. In deel een nemen we wat van je bloed af en een veer voor het onderzoek van je afkomst. In deel twee gaan we erachter komen wat je kracht is. We beginnen nu met deel een. Op het moment dat je je niet lekker voelt of dat er iets anders is, zeg je het maar."

Ik knikte.

"Zou je even willen zitten?"

Weer knikte ik en nam ik plaats in de witte stoel die aan de zijkant van de kamer stond.

De deur ging open een een mannelijke engel rond de 40 kwam binnen gelopen en ik herkende hem meteen. Het was Kahn, een goede vriend van mijn pleegouder Afriël. Ik glimlachte naar hem en hij nam plaats op een witte kruk die tegenover mijn stoel stond. Hij opende zijn tas die hij mee naar binnen had genomen en stalde zijn benodigde spullen uit op de tafel die naast ons stond.

"Ben je er klaar voor?" Vroeg hij terwijl hij mij bezorgt aan keek.

"Ja. Ik ben er helemaal klaar voor."

En met die woorden begon hij.

Eerst zocht hij de juiste arm. Toen bond hij mijn arm met om een touw heen. Er moest een ader tevoorschijn komen en mij werd gevraagd om een vuist te maken. Daardoor kwam een ader een beetje omhoog en kon hij daar met zijn naald in om wat bloed uit te halen.

Het bloed was niet rood.

Het bloed was zwart.

Het was goud.