Nasza główna bohaterka, Ana, przeprowadza się z Polski do Japonii by studiować muzykę. Więc zapisała się do szkoły Saotome Gakuen (w której uczą same gwiazdy Japonii). Ana poznaje dużo przyjaciół, a także kilku wrogów.
Siedzę przy łóżku An u pielęgniarki szkolnej. Dziewczyna się jeszcze nie obudziła. Martwię się. Mam w głowie mnóstwo pytań: Jeżeli się nie obudzi? Co powiedzą jej fani bądź menadżer? Ana leży tu około 2 dni nieprzytomna.
POV SYO
Nanami siedzi tam i nie chce wyjść, źle z nią, a z An nie jest najlepiej. Leży tam nieprzytomna już 2 dni. Mam ochotę.....ugh....dać nauczkę tym trzem dziewczynom.
POV ANA
Widziałam.... ciemność. Słyszałam wszystkie rozmowy, modlitwy i..... kłótnie. Chciałam otworzyć oczy, lecz światło było zbyt jasne. Chciałam poruszyć palcem i uświadomić im, że wszystko jest dobrze. Jednak nie wyszło. Po kilku próbach otworzenia oczu, udało się. Spojrzałam w prawo. Na krzesełku siedziała zmęczona, śpiąca Nanami. Chciałam ją przytulić, lecz kończyny odmawiały mi posłuszeństwa. Gdy pielęgniarka weszła do pomieszczenia, Nanami się obudziła. - Ana!-krzyknęła uradowana. -N....Na....Nanami...-mój głos się łamał. -Nanami....idź odpocząć-powiedziała pielęgniarka po czym dziewczyna wyszła.
Po wszystkich badaniach i zbędnych pytań typu "Gdzie cię boli?" wyszłam z gabinetu kierując się do pokoju. -Nanami....jesteś....?-zamiast dziewczyny siedziało tam sześciu chłopaków: Ittoki, Syo, Ren, Natsuki, Tokiya i Hijirkawa. -Ana-chan!!!-krzyknął uradowany Natsuki po czym bardzo mocno mnie przytulił. -D...Dusisz... -Natsuki!!! Puść ją!-krzyczał Syo -Och... przepraszam-puścił mnie i posłał mi najsłodszy uśmiech jaki widziałam. Z łazieki wyszła Nanami. Przytuliła mnie i powiedziała: -Teraz masz czas im to wytłumaczyć -Od czego by tu zacząć...hm... -Najlepiej od początku-Ittoki -Dobrze...-podrapałam się w tył głowy-Więc...-zaczęłam im opowiadać jak zaczęłam śpiewać, czyli to samo co powiedziałam Nanami wcześniej. -Czemu nam wcześniej nie powiedziałaś?-Tokiya -Bo....bałam się -Czego?-Ren -Ugh.... nieważne, idziemy do kina?-zapytałam z nadzieją w głosie -Tak!-wszyscy wykrzyczeli jednocześnie -Za 10 minut u nas-powiedziała Nanami -A czemu nie teraz?-Hijirkawa -Musimy się przebrać i pomalować?-zapytałam ironicznie i wyrzuciłam chłopaków z pokoju.
10 minut później
Ubrałam:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ren powiedział, że będą czekać pod naszym pokojem. Wyszłyśmy z pokoju. Wszystkie oczy były wpatrzone we mnie. -Nieprawdaż że An wygląda prze słodko? -Yhym-odpowiedzieli chórem. Po 25 minutach byliśmy pod kinem. Weszliśmy do środka. Oczywiście kłóciliśmy się na jaki film mamy iść. -Dobra głosowaliśmy-Syo-I wybraliśmy 2 typy filmów. -Komedia romantyczna lub horror-Ren -Horror-odpowiedziała Nanami -Więc, słońce. Twoja decyzja się liczy-Ren -Po pierwsze nie mów tak do mnie-pogroziłam mu palcem-A po drugie idziemy na....... horror Kupiliśmy bilety na Annabell. Oczywiście kłóciliśmy się jak będziemy siedzieć. Oczywiście musiałam wylądować na środku. Siedzieliśmy tak: Nanami, Natsuki, Ittoki, Tokiya, Ja, Ren, Hijirkawa, Syo. Gdy film sie zaczął skuliłam się, bo wiem, że bardzo boję się horrorów. Napewno zapytacie: "To czemu wybrałaś horror?". Chciałam pokazać, że niczego i nikogo się nie boję. Ren to zobaczył i przełożył swoje ramie przez moje ramiona. -Nie bój się, ja tu jestem-Ren -Ja się nie boję-odtrząsnęłam jego rękę z moich ramion -Wiem, że się boisz-przysunął się do mnie na niebezpieczną odległość. Odwrociłam się w stronę Tokiya. -Zamienisz się ze mną miejscem?-zapytałam -Tak-posłał mi uśmiech -Ej!-Ren -Sam ją odstraszyłeś-Tokiya zaśmiał się. Przez cały przytulałam się do Ittoki'ego. Widziałam, że gdy uciskałam jego ramię on robił się czerwony.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Uch..... oto następny rozdział. I jak? Dziś prawdopodobnie będzie następny.
