NOLURDU Kİ OLSAN #Wattys2018

Şimdi ölmek istemem, kalbine dokunmadan..

Merhabalar. Final bölümüyle karşınızdayım. Bu bölümü gerçekten yüreğim titreyerek yazdım. Şarkıyla birlikte dinlerseniz daha hoş olacaktır.

Umarım beğenirsiniz.. İyi okumalar NKO ailesi ❤

Sevgiyle kalin.. Sevdiklerinizle kalin..

Oradaydı işte Gülcan, banka oturmuş sevdiğini bekliyordu. Yüzü gergindi saatine bakıp duruyordu. Bacak bacak üzerine atmıştı ve havada kalan ayağını sallıyordu habire.

Hızla yanına yaklaştı Ahmet.

"Gülcan."

"Ah hoş geldin."

"Hoşbuldum. Ne zaman geldin sen?"

"Çok olmadı. Otursana."

Gülcan yana kaydı ve eliyle Ahmet'e oturması için işaret etti.

Çekinerek oturdu Ahmet sevdiği kadının yanına.

Gülümsemesine mani olamıyordu. Onun yanına oturmak ne büyük şerefti böyle onun için. Ama bir yandan da içi acıyordu. Annesini öylece bırakmıştı. Ama gel demişti o, elinden geleni yapmıştı(?)

Annesi inat etmişti işte. Benim bir suçum yok diye geçirdi içinden.

"Ne düşünüyorsun?"

"Hiiç. Öyle dalmışım kusura bakma."

"Ahmet. Ben çok korkuyorum."

Gülcan'a döndü Ahmet, korktuğu çok belliydi zaten. Dudaklarını büzmüş Ahmet' bakıyordu öylece. Çekinerek elini Gülcan'ın elinin üzerine koydu. Her an çekmeye hazır vaziyette..

"Sakın korkma! Ben yanındayım."

"Biliyorum ama, elimde değil.."

"Seni hiç yalnız bırakmayacağım söz veriyorum. Her an yanında olacağım. Hadi yüzün gülsün biraz lütfen. O güzel gözlerinde korkuyu görmeyeyim bir daha."

"Tamam. Ama şey, ya Gökhan bizi bulursa."

"Bulamaz. Böyle şeyleri getirme aklına. Otobüsümüzün kalkmasına 15 dk var. Bu otobüse binip Bursa'ya yerleşeceğiz ve tüm hayatımız değişecek. Her şeyi geride bırakacağız Gülcan anlıyorsun beni değil mi? Bana güveniyorsun öyle değil mi?"

Ahmet boşta kalan eliyle Gülcan'ın çenesinden tutup kaldırdı ve onu kendi göz hizasına getirdi.

"Gözlerime bak ve bana güvendiğini söyle lütfen.."

Utana sıkıla gözlerine gözlerini Ahmet'in gözlerine yerleştirdi Gülcan.

"Sana güveniyorum, hemde çok güveniyorum. Bu hayatta kimseye güvenmediğim ve güvenemeyeceğim kadar çok... Ama içimdeki bir sıkıntı var, tedirginim Ahmet.. Hem hani annende gelecekti bizimle, öyle söylemiştin."

Kafasını yere eğdi Ahmet.

"O, gelmek istemedi?"

"Neden? Yoksa istemiyor mu bizim kavuşmamızı?"

"Hayır tabiki de çok istiyor. Ama ben buraları bırakamam dedi bilirsin ya işte komşularından filan uzaklaşmak istemiyor. Siz bir yerleşin işlerinizi halledin ben daha sonra gelirim dedi."

Yalan söylemeye çalışırken yalpalardı Ahmet. Yine öyle olmuştu. İçinden Gülcan'ın buna inanmasını diledi.

"Peki, dediğin gibi olsun umarım öyledir."

"Öyle tabi başka ne olacak ki?"

Bunu söylerken gülümsemeye çalışmıştı Ahmet. Aklına bir şey gelmişçesine Gülcan'a baktı hızla.