Married to Mr. BAD

Chapter 4: Maskara

Hindi ko sinasadyang magflash back  lahat ng mga nangyari sakin. God knows kung anong effort ang ginagawa ko para lang makalimutan lahat ng masasakit na bagay na nangyari. lalo na ang reyalidad: na kahit anong gawin mo. Hindi na matatanggal ang galit sakin ng parents ko.

Ang sakit sa dibdib.

I was only 10

Hindi ko gustong mawalan ng kapatid. 

kahit sino naman siguro hindi gustong mawalan ng mahal sa buhay.

pero sa malas ko, ako pa ang naging dahilan at tinuturing na dahilan.

---

Pagdating ko sa bahay, dumeretso na lang ako agad sa kuwarto. alam kong nariring ko si mama na para bang may gusto siyang sabihin ngunit hindi gumagana ang utak ko. at lakibng pasalamat ko't naramdaman ito agad ni mama.

Gusto ko munang matulog.

Ano kayang ginagawa niya ngayon?

hindi ko na namalayang pumikit na pala ako upang sa mahimbing kong pagtulog.

PANAGINIP

was 16 years old back then... he was 21

"Kailangan mo ba talagang umalis?" Masakit na ang dibdib ko. Gusto kitang pigilan pero alam kong wala akong magagawa kundi umiyak. I was so pathetic. I should be happy for him, dahil ngayon, makakapunta na siya sa Italy para makapag aral ng Arts and Music.

"Don't worry, I'll keep in touch" naka ngiti siya pero alam kong malungkot din siya dahil magkakahiwalay kami. Pinilit kong ngumiti habang inaabot ko ang regalo ko. "Para sa'yo, von voyage" inabot niya ito. Bubuksan na niya ang regalo ng pinigilan ko siya "buksan mo pag nasa eroplano ka na" hindi ko kayang makita na buksan niya sa harap ko ang ibinigay ko sa kanya dahil natatakot ako sa magiging reaksyon niya.

"Salamat missy" pagkatapos ay hinalikan niya ako sa noo. niyakap ko siya ng mahigpit.

Hindi ko na siya nakita. Hindi na din siya nag update ng status niya sa facebook. I felt rejected. Nireject niya ba ko?

Nagulat na lang ako because after 6 months in Italy, update na siya. Pero... nakapost sa status niya:

A model

A known player

in a RELATIONSHIP.

After that, nahirapan na kong magtiwala...