The Broken Billionaire (Billionaires Series 1)

Kabanata 46

Matapos ang emergency meeting nila, ay agad rin siyang nagpaalam. Akmang papasok na siya sa elevator ng tawagin siya ni Colton. Malamig ang titig nito sa kanya. "Can we talk?" Tanong nito.

Tumango lamang siya at sumunod rito patungo sa fire exit.

"Anong pag uusapan natin?" Tanong niya rito.

Huminga ito ng malalim at tumitig sa kanya. "So, you already knew?" Tanong nito.

Nag iwas siya ng tingin rito. "Yes." He breath out.

Mapaklang tumawa ito. "So alam mo na ang katangahang ginawa mo?" Asik nito. He sneered. "I know! You don't need to push it!" He hissed.

Muling tumawa si Colton. "You know what? Sa lahat ng bilyonaryo, Ikaw ang pinaka bobo. Don't you think if i have an intension to seduce your wife, I'll do it ever since the day she told me about the both of you? Yes i become bad for the both of you! But hell man! Hindi pumasok sa isip ko na akitin ang asawa mo gayong buntis siya!" He hissed.

Umiling na lamang siya." I know. That's why I'm very sorry. Sorry kung binalak ko na patalsikin ka sa kompanya." Nahihiyang wika niya.

Colton breath deep. "Just fix what you did. Annisa is still important to me." He said. Tinapik nito ang balikat niya bago umalis.

Naluluhang pinagmamasdan ni Annisa si baby Sandro, habang umiinom ito ng gatas sa kanyang dibdib. Sinabi na kasi ng doktor na maayos na ang kalagayan nito at pu-pwede nang ilabas ang bata ngayon.
Laking saya niya ng sa unang pagkakataon ay nahawakan niya ang anak. Halos dalawang linggo na kazi ito sa ospital.

"Look mom, he's so matakaw." Natatawang wika niya sa byenan habang sabay nilang pinagmamasdan ang bata.

"Oo nga. Mukhang miss na miss kana ng bunso mo." Masayang wika ng ginang sa kanya. Akmang magsasalita siyang muli ng bumukas ang pinto kasabay ng pag pasok ng kanyang asawa. Mukhang pagod na pagod ito.

Nakita niya ang pagkislap ng mga mata nito ng makita ang bata. "Hey, i heard about the news." Masayang wika nito at lumapit sa kanya. This fast few weeks, kitang kita niya kung paano bumawi ito hindi lamang sa kanya kung hindi pati sa mga bata. Duke is always hands on to their kid. Hanga siya rito kung paano nito hatiin ang oras. Magtutungo ito ng umaga sa opisina, sa tanghali naman ay nasa ospital ito upang bantayan si baby Sandro, at pag dating ng gabi ay nasa bahay ito para alagaan ang dalawang bata.

His disability, doesn't affect him, being a father. That's what she's proud off. 

"Hey buddy." He happily great his son while holding his tiny hands. Nag paalam naman ang kanyang byenan na lalabas raw para tignan kung maayos na ang papeles ng bata. Tumango na lamang sila. Matapos niyang painomin ng gatas ang bata ay inayos niya ang pag kaka karga rito.

Kitang kita niya sa mata ni Duke kung gaano nito kamahal si Baby Sandro. Alam niyang mahal na mahal nito ang mga anak nila, na labis niyang pinagsasalamat.

"Do you want to carry him?" Biglang tanong niya rito. Halatang natigilan ito sa sinabi niya. Tumitig ito sa kanya ng may pag aalinlangan, at pangamba. "R-really?" Tanong nito.

Tumango siya at dahan dahang ipinasa sa asawa ang bata. Maingat na kinuha ito ni Duke. "He's so little." Bulong nito.

"Yes he is." Wala sa sariling bulong niya. Pinanuod na lamang niya ang ang mag ama.

"Hey, buddy, I'm your dad. How are you?" Malambing na wika nito.

The little boy only move his head a little. Hinawakan ni Duke ang kamay nito, but the little child didn't respond like his other siblings do. "He didn't hold back my fingers." Bulong ni Duke, habang nasa bata parin ang mga titig.

"Parts of the CP. He don't have any control to his movement." Malungkot na wika niya.

"I'll arrange everything he needs as soon as possible don't worry." Duke said and kissed the baby's forehead. Tumango na lamang siya.

Nang bumalik ang mommy ni Duke upang ipaalam rito na handa na ang lahat ay umalis narin sila. Si Duke na mismo ang nagkarga sa bata habang tulak tulak niya ang wheelchair nito. Duke seems to enjoy their baby so much. Walang tigil ito sa paglalaro sa bata kahit na tulog naman ito.

Nang makabalik sa bahay nila ay sinalubong sila ng kanyang nanay at ni nanag Cora buhat buhat sila Xandra at Xander. "Buti at nakabalik na kayo! Kamusta si baby Sandro?" Masayang tanong ng kanyang ina.

Ngumiti siya rito. "Maayos naman po siya nay, sa awa ng diyos."

"Mabuti kung ganun. Halina kayo at nag handa na ako ng makakain." Paanyaya ni nanang Cora sa kanila. Kinuha ng mommy ni Duke si baby Sandro at dinala sa kusina kasama ang iba pa. Sila na lamang ni Duke ang natira roon.

Awkward moments. That's what she felf. Bahagya siyang tumikhim rito. "A-ah susundan ko lang ang mga bata." She said. Akmang aalis na siya ng hapitin siya ng asawa papaupo sa kandungan nito. "Duke!" Tili niya rito.

Bagamat hindi niya makita ang mukha nito ay alam niyang seryoso ito. "Stay. We have to talk." He said.

Tumango siya ng bahagya. "Okay. But let me go first." She said. Mas lalong humigpit ang hawak sa kanya ni Duke. "I can't. If i let you go, I'll die." Makahulugang wika nito.

Natahimik siya sa sinabi nito. Wala naman talaga siyang entensyong mag pabitaw. Gusto lamang niyang magpakipot rito, but the same time, she still mad. Hinampas niya ang kamay nito at nagpupumilit paring makawala sa malabakal na kamay nito. "Isa! Ang OA mo ha!" Inis na wika niya rito.

"Do you hate me that much?" Hinanakit nito sa kanya.

Ngumuso na lamang siya. Alam naman niyang hindi siya nito makikita. "Whatever you think." Bored na sagot niya rito. Sa puntong iyon ay lumuwag ang kapit sa kanya ng asawa. Agad siyang tumayo at lumayo rito ng bahagya.

Hurt and sadness filled Duke's grey eyes. "Sorry. By the way. I should go to the office." That's what he only said before he wheeled his self.

Tinitigan na lamang niya ito habang umaalis. She know how her husband try his best to make it up to them. And she's happy about it.

---
Late update i know. Sorry :( sobrang busy ko talaga this fast few days. Enjou reading :)