Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 34ο

"Ναι!" αναφώνησα. "Χίλιες φορές ναι!"

Γέλασε κι αφού πέρασε το πανέμορφο μονόπετρο στο δάχτυλο μου, χύμηξα στην αγκαλιά του.

"Φιλί, φιλί, φιλί.." ακουγόταν το κοινό του ρυθμικά.

Τον κοίταξα και με κοίταξε. Μου έδωσε ένα φιλί.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα άκουσα μικρές εκρήξεις.

Πριν ανησυχήσω, κοίταξα τον ουρανό και τον είδα χρωματισμένο από πυροτεχνήματα σε όλα τα χρώματα.

Όλα όσα μπορούσα να ζητήσω ποτέ, εγώ η ρομαντική ψυχή.

Ένας απέραντος ουρανός γεμάτος χρώματα και μια καρδιά πλάι στην δική μου που χτυπούσε τρελά για αυτήν.

Με αγκάλιασε ξανά.

Μας πήρε αρκετή ώρα να συνέλθουμε και οι δύο από τις συγκινήσεις της βραδιάς και να συνεχίσει το πρόγραμμα του, το οποίο περιλάμβανε δύο ακόμη τραγούδια.

Τα media είχαν τρελαθεί, υπήρχαν κάμερες και ρεπόρτερ παντού.

Τα φλας μας τύφλωναν μα για πρώτη φορά δεν με ενοχλούσαν, ήθελα να υπάρχουν το περισσότερο δυνατόν στιγμές από την πιο ευτυχισμένη νύχτα της ζωής μου.

"Πως νιώθεις για την πρόταση γάμου;"

"Πως νιώθεις που είδες την Εύα να περπατά;"

"Πως δεν κατάλαβες πως περπατά; Δεν περνούσατε χρόνο μαζί;"

"Πιστεύεις πως θα είναι δύσκολο να παντρευτείς ένα ροκ σταρ;"

"Θα γίνει ο γάμος εδώ ή στην Ελλάδα;"

Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή.

"Καταλαβαίνω πως μοιράζεστε κι εσείς την χαρά μου μα το μόνο που θέλω τώρα είναι να περάσω χρόνο μόνος με την μελλοντική μου σύζυγο" έθεσε το τέλος ο Jake.

Για σήμερα αφού η μέρα ήταν τόσο ξεχωριστή, ο Jake αποφάσισε να πάμε σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Νέας Υόρκης αντί στο σπίτι.

Δεν είπα όχι. Θα έκανα ό,τι και να μου ζητούσε για να είμαι ειλικρινής.

"Από πότε περπατάς;" με ρώτησε ψιθυριστά όσο βρισκόμασταν στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου ακόμη.

"Από την μέρα της επίθεσης στα MDA.

Μόλις άκουσα την είδηση σοκαρίστηκα τόσο πολύ που σηκώθηκα όρθια κι έκανα τα πρώτα μου βήματα.

Από τότε μπορούσα να τα κινήσω"

Γέλασε πλατιά κοιτώντας με ευτυχισμένος. Με φίλησε απαλά και με κοίταξε στα μάτια.