Γλυκά τραγούδησε μου

Κεφάλαιο 13ο

Δεν τον είδα εδώ και δύο μέρες.

Υποθέτω πως έφυγε.

Έτσι κι αλλιώς αύριο η ζωές μας με τον Χρίστο θα ενώνονταν και με τα ιερά δεσμά του γάμου.

Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου ταξίδεψαν από το Λονδίνο για να έρθουν στον γάμο. Η αδελφή μου θα χάσει και κάποια από τα μαθήματα της στο πανεπιστήμιο για να έρθει.

"Είσαι έτοιμη;" ρώτησε ο Χρίστος.

Άρπαξα την τσάντα μου από τον πάγκο της κουζίνας και μπήκα βιαστικά στο αμάξι.

"Τι ώρα έρχεται η πτήση της;" ρώτησε.

"Σε 20 λεπτά" απάντησα αγχωμένη.

"Ωχ, αργήσαμε"

"Αφού έπρεπε να μιλήσω με τον ιερέα, κόντεψε να ακυρώσει τον γάμο" απάντησα.

Έτρεχε αρκετά για να προλάβουμε να πάμε νωρίς, έτσι ώστε να μην μας περιμένει για πολύ η Δανάη.

Του είπα αρκετές φορές να ελαττώσει ταχύτητα αλλά γελούσε απαντώντας πως ήταν ένας ιππότης της ασφάλτου.

Μόνο όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο ένιωσα ασφαλής.

Κοίταξα το ρολόι μου βιαστικά και μετά γύρω μου.

"Η πτήση της λογικά θα έφτασε πριν 10 λεπτά" σχολίασα.

"Χαλάρωσε, μάλλον θα μας περιμένει μέσα"

Πετάχτηκα δίπλα του και μπήκαμε μαζί στο αεροδρόμιο. Περπατήσαμε προς το εσσωτερικό προσπερνώντας αρκετό κόσμο.

"Εύα!" άκουσα την φωνή της από μακριά λίγο αργότερα.

Γύρισα προς την κατεύθυνση που ακούστηκε η φωνή. Την είδα να τρέχει προς το μέρος μου. Χαμογέλασα πλατιά και την αγκάλιασα.

Είχε ψηλώσει από την τελευταία φορά που την είδα. Ένα χρόνο πριν σχεδόν.

"Γεια!" αναφώνισα. "Μου έλειψες"

"Και σε μένα!" την άκουσα να λέει.

"Γεια σου Χρίστο" είπε όταν με άφησε.

"Γεια σου μικρή" απάντησε εκείνος αγκαλιάζοντας την.

"Όχι και μικρή" απάντησε. "Είμαι 20 χρονών!"

"Όπως είπα" αποκρίθηκε ο Χρίστος.
"Μικρή"

Γελάσαμε όλοι και βοηθήσαμε την Δανάη να μαζέψει τις βαλίτσες της που είχε σκορπίσει καθώς έτρεχε.

"Πρόσεχε πως μου συμπεριφέρεσαι, ολόκληρη αδελφή θα σου δώσω!"

Γέλασα πνιχτά.