Whocares_ n.h. (greek translation)

6

Τ Ζ Ε Σ Σ Ι Κ Α
Το βράδυ είχα την ταμπέλα της κατάθλιψης, άκουσα τους γονείς μου να μιλάνε στο δωμάτιο τους. Έπρεπε να κοιμομουν αλλά ο ύπνος δεν έρχονταν. Προσπάθησα να βρω τι είναι κανονικό, πως να είμαι κανονική και πως να κάνω τη κατάθλιψη να φύγει. Προφανώς ξέρω ότι δεν πρόκειται απλά να φύγει ,αλλά αφήνω τις σκέψεις να διασκεδάσουν το μυαλό μου.

Σηκωθηκα για να μου βάλω ενα ποτήρι νερό και να διωξω τις αναπάντητες ερωτήσεις από το μυαλό μου, και βρήκα τον εαυτό μου να ακουμπά εναντίον τον τοίχο πίσω απο την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονιών μου σαν μια σκιά. Το λεπτό που άκουσα το όνομα μου, είχαν την προσοχή μου.

"Η Τζεσσικα ήταν τόσο χαρούμενη" Θυμάμαι τη μητέρα μου να κλαίει, αληθινά δάκρυα σαν να είχε αληθινά αισθήματα προς εμένα. Σύντομα ανακάλυψα ότι ότι δεν ήταν μια κάλυψη.

"Τι θα πουν;" κλαίει ξανά και συνειδητοποιω οτι κλαει για τον εαυτό της.

Περπαταω με τις μύτες προς την πόρτα και βλέπω τον ήρεμο πατέρα μου θυμωμένο. Θυμός. Ηταν θυμωμένος για αυτό.

"Όλοι θα μιλήσουν. Γιατί δεν μπορεί να είναι σαν τον Άλεξ;" η μαμά μου γκρινιάζει.

Ο πατέρας μου διατήρησε την βουβη ηρεμία καθώς η μητέρα μου εγωιστικα κλαιει και φευγω. Θυμάμαι πως μπορούσα ακόμη να την ακουω. Να την ακουω να με κατηγορεί για την αναπόφευκτη κοινωνική μου πτώση.

Θυμαμαι να επαναλαμβάνει "γιατί δεν μπορεί να είναι χαρουμενη;" ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να είναι τυπωμενο πάνω στις βλεφαριδες μου όταν κλεινω τα μάτια μου, όταν προσπαθησα να κοιμηθω με το νανουρισμα της μητέρας μου.

----------
"Γιατί δεν μπορείς να είναι χαρουμενη;"

Ενώ καταπινω ενα κομμάτι πατατας, η μητέρα μου εδειξε τα σημάδια εξοργισης στις λέξεις που με κρατούσαν ξυπνια ολο το βράδυ.

Το δείπνο περνούσε σχεδόν ήρεμα πριν από αυτό, σχεδόν εκπληκτικό. Η γιαγιά είχε μαγειρεψει ένα νοστιμο ψητο (έχοντας όλες τις ώρες του κόσμου ο τελευταίος και ο μόνος επισκέπτης ,ο Ναιαλ, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, είχε φύγει), ο παππούς είχε τα συνηθισμένα Παππού- αστεία ( συμβαδιζαν στα Μπαμπά -αστεία και ένα βήμα στου Harry Styles αστεία στο σκαλι με το απαισιο χιούμορ) και όλοι γελουσαν ψευτικα πριν επαινεσουν τη γιαγιά για το φαγητό.

Ασχολουμαι με το σημείο δίπλα από τον αδερφό μου, τον Άλεξ. Ο παππούς καθονταν στη συνηθισμένη του θέση στη κορυφή του τραπεζιου με την γιαγιά δίπλα, χαιδευοντας το χέρι του και πιεζοντας το μια στο τόσο. Οι γονείς μου καθονταν απέναντι από τον Άλεξ και μένα, κάνοντας καπλιμεντα στον αδερφό μου και εξεταζοντας κάθε κομμάτι της ζωής του.