@whocares_: Wasted days, dreaming of the time I know I can't get back It seems I just lost track
N I A L L
Εγώ: όλοι οι μεγάλοι στιχουργοί που γραψανε τραγούδια για τον πόνο της καρδιάς, έγιναν νούμερο ένα.
Εγώ: σκέφτηκα οτι μπορω να γίνω ένας διάσημος στιχουργός
Εγώ: προσπαθησα να γράψω ένα τραγούδι και απετυχα παταγωδώς.
Εγώ: το μόνο που κατάφερα να σκεφτώ είναι αυτό:
Εγώ: Ω γεια σου Τζέι
Εγώ: τι λέει;
Εγώ: παλιά με φωναζες bae
Εγώ: μα τώρα δεν λέει
Εγώ: οου Τζέι
Εγώ: γιατι δεν μένεις;
Εγώ: σου αρέσουν οι the Fray;
Εγώ: θα είναι σαν τη γιορτή μου
Εγώ: Αν έρθεις πίσω
Εγω: όπως βλέπεις το άλμπουμ θα είναι υπέροχο
Εγω: η γιορτή μου δεν έχει ομοιοκαταληξη
Εγώ: γιατί δεν έχουν τα πάντα ομοιοκαταληξη;
Εγώ: ούτε ρυθμό δεν έχω!; μόνο ομοιοκαταληξεις
Εγώ: γοογκλαρα όσα τελειώνουν σε -εϊ
Εγώ: Κοίτα και χειροκρωτα
Εγώ: Κοίτα
Εγώ: χειροκρωτα
Εγώ: αν ησουν εδώ θα με επαινουσες για το τυχαίο ριμα
Εγώ: αλλά αυτό φαίνεται καθώς σήμερα ξεπέρασα τον εαυτό μου με τις ομοιοκαταληξεις
Εγώ: υποθετω φευγω τώρα
Εγώ: ο Χαρρυ εισβάλει στο διαμέρισμα μου
Εγώ: τον ακουω να κλοτσαει την πόρτα
Εγώ: πρεπει να βγω πριν μπει δει τα μηνύματα μας και τα σβήσει
Εγώ: σκέφτομαι να τον δαγκωσω αν κάνει εστω και λίγο να πιάσει το κινητό μου.
Εγώ: αυτά τα μηνύματα είναι ότι έχω από σένα
Εγώ: σίγουρα φαινομαι τρομακτικος διαβάζοντας τα αλλα δεν με νοιαζει
Εγώ: δεν νοιαζομαι για τίποτα
Εγώ: σε θέλω πίσω
Εγώ: σε θέλω εδώ
Εγώ: σε θέλω. Υποθετω τελειωσα.
Εγώ: εντάξει γαμωτο. Έχει σπάσει σχεδόν την πόρτα
Εγώ: με τα μακριά του πόδια δεν θα του πάρει πολύ να μπει μέσα
Εγω: σε παρακαλω ελα πίσω
YOU ARE READING
Whocares_ n.h. (greek translation)
Fanfiction*Η συνέχεια του Anonymous_* Ποιος είπε ότι το twitter δεν μπορεί να σώσει ζωές;