Vampire's Love

Chapter 3. Unrealistic Views

Hi Minna! New chapter again. The soundtrack for this chapter is Full Moon. Feel the Twilght vibe hahahaha. And I wanna say that I do not tolerate haters and bashers. So if you do not like my story, please quietly leave. Lol. Vote/comment or follow me if you like my story, aye? xD
-----------------------------------------------------
Chapter 3. Unrealistic Views

"Zyprincess, bakit parang ilang na ilang ka kila Renze?" Tanong ko sa kanya habang nasa may library kami.

Her reaction towards them is really bothering me. Is it possible to hate or be bothered by someone without a reason. Alam kong may kakaiba kila Renze, pero sapat na ba iyong dahilan para layuan sila? I stared at Zyprincess, waiting for answers.

Hindi agad siya sumagot.

"Hindi ko alam. First, notorious ang grupo nila. They are known for many things, some of it are really bothering. Besides, for some reason kinatatakutan sila." Nakakunot-noo niyang sabi.

"And then there's this feeling that I get whenever they are near me. Tumataas yung balahibo ko sa batok. My instinct is screaming to me that they are dangerous. Hindi ko siya maipaliwanag. Ok naman ang pakikitungo nila sa mga tao pati na sa akin, maganda ang reputation nila sa mga teachers. Pero, hindi talaga ako mapakali kapag malapit sila. I know that Im not even making sense." Nakangiwi niyang dagdag. Halatang naba-bother din siya sa reaksyon niya.

What's with Renze? There is something about him that draws me in. And I know that its not good. With their beautiful face, Renze and his friends are walking heartaches.

Bigla akong napangiti ng maalala ko ang reaksyon ni Zyprincess kay Shin. Kahit ano pa ang sabihin niya, hindi niya maitatanggi na may pagtingin siya kay Shin.

"Sinasabi mo yan pero..."

Panimula ko habang nakangiti. She look at me warily with my tone.

"Sa tingin ko, may gusto ka kay Shin." Patuloy ko. Agad na namula ang tenga niya na siya namang ikanatawa ko.

"Of course not!" Angal niya. "But anyway, hindi na iyon ang mahalaga. Reputation aside, hindi talaga sila friendly. More like, cordial. At nakita mo naman yung mga mukha nila di ba? Yung mga mukha nila ay yung mga tipong nakikita sa GQ magazine at sa mga paintings. Mga banta sila sa puso ng mga kababaihan. We should stay away from them."

Nang hindi ako sumagot ay humarap si Zyprincess sakin. "Ria, makinig ka. Nakita kung paano tumingin s Renze sa iyo. And I dont like it. It's like he sees you as a prey. Lions are always drawn to Lambs. Naiintindihan mo ba ang gusto kong sabihin? Ayaw lang kitang masaktan. Promise me that you will avoid them."

Naiintindihan ko ang nararamdaman ni Zyprincess. Tulad ko ay ulila na rin siya sa mga magulang. Tanging kaming dalawa lang ang magkaramay ng mamatay ang father niya. At siya rin ang nag-comfort sa akin ng mamatay ang parents ko, siya rin ang yumakap sa akin habang umiiyak ako sa gabi dahil sa mga bangungot. We're not just bestfriends. We are sisters except for blood. And I dont want anything to happen to her too kaya naman tumango na lang ako sa mga sinabi niya.

"Malamang ay nakalimutan na niya ako. Kaya wag ka ng magalala. Hindi na siguro kami mukhang magkikita pa." I whispered while unconciously tugging at my necklace. Nakita ni Zyprincess ang ginagawa ko.

"Hanggang ngayon nasa iyo pa rin pala ay kwintas na yan." Napatango ako at saka hinila palabas ng blouse ko ang kwintas.

It was made up of gold which is very polished that you could see your reflection in it. Meron itong oblong na pendant na gawa rin sa polished na ginto. Sa harap ng pendant ay may nakadesign na ang isang nakaluhod na anghel. It's wings on the poise of embracing the angel. Nakayuko ang anghel at may hawak hawak na espada na siyang nakatarak sa sarili nitong dibdib. Sa ibaba ng pendant ay may nakasulat na linya mula sa ibang lengwahe. On the back of the pendant is engraved a capital 'R'. It was intricately made that whoever will see it will see a work of art.

"Ria, hindi mo ba talaga natatandaan kung paano mo nakuha ang kwintas na yan?" Tahimik na tanong ni Zyprincess.

Umiling ako. Nakuha ko ang kwintas na ito mula sa isang aksidente noong bata pa ako. My memories are blurred and I cant remember all the details.

Too dark. Too tight. What am I doing in here?

I only remembered the part where Im very scared. The rest are like a missing parts of a puzzle. Bacause of that accident I became claustrophobic, I started to fear the dark. When they found me, nakasuot na sa akin ang kwintas, at hindi ko na ito hinubad kahit kailan pa. I feel incomplete without it, and I've always seen it as my lucky charm.

Tumingin ako sa orasan at nakitang 6pm pa lang. May dalawang oras pa bago magsimula ang susunod kong klase. "Zyprincess, bumalik na muna tayo sa dorm. Tapos naman na ang mga klase mo kaya pwede ka ng magpahinga."

"Talaga? Paano yung next class mo?"

Simulan ko ng ayusin ang mga gamit ko. "Babalik na lang ako pag time na."

"Okay." Sagot niya at saka sabay kaming umalis ng library.

Pagbalik ko sa dorm ay agad akong naghanda ng hapunan. Unbiddenly, Renze entered my mind. I remembered Zyprincess' warning, and I got a feeling that it wouldnt be easy.

Aside from Zyprincess' warning, there is something about Renze that my rational mind was warning me for. Pero hindi ko maipaliwanag kung ano ito. Another thing is, he brings out reactions from me, emotions that I shouldn't be feeling and that should be enough to make me stay away from him.

Nakita kong bukas pa ang bintana ko kaya naman tumayo ako para isara ito. Wala nang tao sa labas kahit alas-siete pa lang ng gabi. Kung tutuusin, dahil puro college students ang nakatira dito, dapat ay masigla pa ang lugar ng mga ganitong oras. But somehow, the night is something that everyone is wary of.

Isasara ko na dapat ang bintana ng mapansin ko ang isang maliit na pusa na nakatitig sa akin, nakaupo ito sa sanga ng puno na malapit sa bintana ko.

Nag-meow ito at saka sinimulang dilaan ang kamay nito, at saka uli ito tumingin sa akin. The kitten blinked it's two differently colored eyes on me. One of the kitten's eyes is blue, while the other one is green. Napangiti ako dahil napakacute ng pusa.

"Ang cute mo naman." Sabi ko dito. Kumurap ito at saka nagsimulang maglakad sa sanga.

"Huh? Aalis ka na? Bye!" Nakangiti at mahina kong sabi dito. Pero sa halip na umalis ang pusa ay naglakad ito pabalik at saka tumalon sa may bintana ko.

I automatically tried to catch it for the fear that it will fall. Pero maayos na nakalapag ang pusa sa bintana ko. Hinimas ko ang balahibo nito sa may ulo. The cat purred and sank on it's feet.

"Ang cute mo talaga. May nagmamayari ba sayo? Saan ka nakatira?" Tanong ko dito. I do not find it weird to talk to animals because I feel like they could really understand humans. Nagmeow and pusa at saka ito tumingin sa akin. I froze for a moment, the cat's unblinking gaze seemed too smart for me, as if it could really understand what Im saying. Nagmeow uli ito at saka lumingon sa labas ng bintana. Sinundan ko ang tingin nito, pero wala akong nakikita maliban sa maiitim na anino ng mga puno papasok sa gubat.

"Sa may gubat? Dun ka nakatira?" I clarified. Nagmeow uli ito bilang sagot. Its my turn to blink at the cat.

Napatingin ako sa orasan at saka ko napansin na magaalas-otso na. I need to go to my last class now. Tumingin uli ako sa pusa.

"Kailangan mo nang umalis. Pasensya ka na, may klase pa kasi ako eh."

Nagmeow uli yung pusa at saka uli ito tumalon sa may sanga. Ng makita kong nakaalis na yung pusa ay saka ko isinara ang bintana.

I quickly fixed my things that I will need in my next class. Pagkatapos ay lumabas ako ng dorm at inilock ang pinto ko.

The dark and cold corridor greeted me, I could feel myself sweating even though it is cold. I hate the dark, its full of uncertain things. I unconciously clutched my necklace, drawing a strenght from it.

Small steps forward, That's what I need to move on and fight my fear. I cant always fear the dark, I need to do this. I started to walk to my next class, the thought of Renze temporarily forgotten.