/Дууссан/ COVER [Орлон тоглогч ]

Part 8

Солонгос улс Сөүл хот:

Диваажин шиг бал сар минь дуусаж энгийн нэгэн гэрийн эзэгтэйн амьдрал эхлээд долоо хоносон байна. Энэ долоо хоногт бодож байснаас минь хамаагүй тайван байлаа. Хадам аав ээжийн дарамт гэж юу ч байсангүй. Биднийг анх ирдэг өдөр гэртэй уриад аяллын тухай хууч хөөрч энгийн л нэгэн гэр бүлийн адилаар өдрийг өнгөрүүлсэн. Үүнээс хойш хадам аав ээж минь бидэнтэй уулзах нь битгий хэл утсаар ч ярьсангүй. Юу юугүй тамд очих гэж байгаа мэт айж сандарч байсан надад бүх зүйл харин ч эсрэгээрээ тайван байгаа нь бага зэрэг гайхлыг минь төрүүлэх боловч би лав баяртай байна. Магадгүй Жунины эцэг эх миний бодож байсан шиг муу хүмүүс биш байх зүгээр л биднийг гэрлээгүй байхад л намайг шалгах гэж муухай аашилдаг байсан ч юм билүү.Хэн мэдлээ. Товчхон доо бол хадмуудынхаа тухай эерэг бодолтойгоор долоо хоногийг өнгөрөөлөө.

~~~~~~~~~~~~~~~

Жунин: өглөөний мэнд хадагтай bunny гэсээр хагас дутуу нээгдсэн нүдээ гараараа нухлан яг л таван настай бяцхан жаал шиг гал тогоонд орж ирлээ.

Би түүн рүү харан инээмсэглээд: өглөөний мэнд ноён баавгай, чам шиг унтаа хүнд ийм эрт босож ажилдаа явах хэцүү л байгаа биз дээ, ийм унтаа залхуу юм байж яах гэж захирлын ажил хийдэг байна аа хихи гэсээр түүнийг бага зэрэг шоолонгуй инээчихлээ.

Жунины нойрмог байсан нүд над уруу илүү чухал харцаар харан: би энэ ажлыг хүссэн дээ хийж байгаа гэж бодож байна уу? гэж хэлэхэд нь түүнийг уурлуулсан юм байхдаа гэж бодон шууд л сандраад эхлэх нь тэр. Яаж уучлалт гуйх вэ? юу гэж хэлэх үү? гэж эргэлзэн зогсоно. Би мэдсээр байж түүний хамгийн эмзэг сэдвийг хөндсөн бололтой. Түүний хүсэл мөрөөдлийг үгүй хийсэн тэр зүйлийг шүү дээ.

Байгаараа гэмшсэн царай гарган түүнрүү хараад: у-ууч*** гэж хэлж амжаагүй байтал Жунин миний хүзүүгээр чанга тэврээд: чамд тийм инээдтэй байгаа бол чи миний оронд тэр ажлыг хий харин би чиний ажлыг хээмээр байна гэж өөрийн ярьдгаасаа шал өөр хоолойгоор хэлээд яг согтуу хүн шиг нүүр амаа хачин болгосоор: намайг энэ тэнэг ажлаас чөлөөлж өгөөч хадагтай bunny гээд толгойтой үсийг минь гараараа үрэн сэгсийлгэж орхилоо.

Мэдээж түүний гаргасан үйлдэлд бага зэрэг гайхсан ч би яаж мөчөөгөө өгөх билээ муухай орилсоор гараараа түүнийг цохих гэж хий тийчилнэ. Харин Жунин сурамгай гэх чинь гараас минь зугтахын хажуугаар намайг эсэргүүцэх бүрд улам үсийг минь сэгсийлгэж бүр нүүрээрээ энд тэндгүй эрвэгнүүлээд гижиг хүргээд эхлэх нь тэр.