Try Hard. •5sos•

•Part 10•

Είμαστε στο ξενοδοχειο και το μονο που σκεφτομαι ειναι ο Λουκ. Το ειδωλο μου.. Το ατομο που εκπληρωσε ενα απτα ανεκπληρωτα ονειρα μου, να με φιλησει.. Αλλα και το ατομο που με πληγωσε με τον χειροτερο τροπο λογω της "πολυαγαπημενης" του κοπελας...

Luke's pov

Την ειδα που εβγαινε με ενα πληγωμενο βλεμμα απτο σπιτι, αλλα και παλι μου χαμογελασε. Εδω και μια ωρα μουτζωνω νοερα τον εαυτο μου που την εδιωξα απτο σπιτι. Εκεινη την ωρα θολωσε το μυαλο μου και ,απο συνηθεια μαλλον, υπερασπιστηκα την Αρζιλια. Ειμαι βλακας. Μεγαλος βλακας.
Στο μεσημεριανο..

"Παιδια τα κοριτσια εφυγαν με πολυ παραξενο τροπο.. Λετε να τους πειραξε κατι;" λεει ο Μαικλ, ενω ειχε ξαφνικα σοβαρεψει και κοιτουσε με απεχθεια την Αρζιλια.
"Ποιος να τους πειραξε καλε;" ειπε και κοιταξε δεξια και αριστερα ενοχα.
"Εμμ εσυ μηπως; ειπες κατι εσυ;" ρωτησε ο Καλουμ.
"Τι; Οχ-" τη διεκοψα.
"Εγω. Εγω την πληγωσα και νιωθω τοσο ασχημα για αυτο. Δεν επρεπε να την διωξω απτο σπιτι μας. Νιωθω απαισια" φωναξα και σηκωθηκα απτο τραπεζι βουρκωνοντας. Πήγα στο μπάνιο για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Ο Καλουμ μπήκε μέσα με φόρα.

"Λουκ μάζεψε τη μα τον θεό θα τη δείρω" φώναζε και μάλλον εννοούσε την Αρζιλια.
"Ηρέμησε ρε τι έγινε;". Πριν προλάβει να μιλήσει όμως μπήκε μέσα η Αρζιλια κλαίγοντας και αρχισε να μιλάει . "Λουκ μου επιτειθονται συνέχεια για κάτι που δεν έκανα."
"Τι δεν έκανες ρε Αρζιλια μην με νευριάζεις" ο καλουμ είχε νευριασει πραγματικά.
"Αρζιλια αυτή τη φορά μάλλον έχεις άδικο γιατί και οι δύο ξέρουμε καλά πως εσύ επιτέθηκες στα κορίτσια"
"Μα, Λουκ αγάπη μου εσύ με υπερασπίστηκες" είπε λυπημένα.
"Ναι σε υπερασπιστηκα από συνήθεια μάλλον.. " απαντησα προσέχοντας τις λέξεις που βγάζω απτό στόμα μου..
"Τι; Τι εννοεις;" ρώτησε θυμωμένα ενώ ο Καλουμ με κοιτούσε με ένα ενθαρρυντικό βλέμμα..
"Τίποτα αστο. Παω να βρω την Ζωη, θα αργησω" είπα, παίρνοντας πάνω απτό κρεβάτι το μπουφάν μου και βγηκα απτό δωμάτιο.

Είμαι εδώ και ώρα σε ένα παγκάκι σκέφτοντας τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω.. Μα, γιατί το κάνω αυτό; Είναι μία φαν και ειναι μικροτερη μου.. Όχι μία φαν είναι.
Σηκώθηκα απότομα μετά από αυτές τις σκέψεις, κατευθυνόμενος προς το σπίτι.

Μα τι λεω; Παω καλά; Αφού ξέρω πως απτην πρώτη στιγμή που την είδα δεν αισθανομουν λες και ήταν απλή μου φαν..
Εστριψα 180° απτην κατεύθυνση που πήγαινα και με γρήγορα βήματα βγηκα σε κεντρικό δρόμο για να πάρω ταξί και να βρω το ξενοδοχείο της. Αναρωτιέμαι πώς μέχρι στιγμής καμια φαν δεν με έχει πλησιάσει, αλλά δεν με στενοχωρει. Ίσα ίσα με χαροποιει να έχω λίγη προσωπική ζωή.