Try Hard. •5sos•

•Part 7•

Εδώ και μισή ώρα σκέφτομαι το βλέμμα του Λουκ πάνω μου. Πραγματικά θα εκραγω. Έχω και την Εύα μου κάνει μόνη της φανγκερλινγκ επειδή ο λουκ με κοίταξε.. Όντως.. Με κοίταξε.
Νομίζω δεν αντέδρασα όπως οποιοσδήποτε. Ημουν πιο ψύχραιμη από ότι περίμενα.. Αλλά εξακολουθεί να είναι απότομο.
Συνεχίζει η συναυλια. Η Εύα είναι προσηλωμένη στον Καλουμ όπως και γω, αν και αυτή ακόμα περισσότερο. Τραγουδάει το σολο του στο invisible. Απτά καλύτερα κομμάτια τους είναι, πράγματι.
Κάποια στιγμη ο Καλουμ κοίταξε εμένα στιγμιαία,μετά τον Λουκ και τέλος εστίασε στην Εύα και της χαμογελασε γλυκα. Wait. What? Take it easy. Τι συμβαίνει? Μας κοιτάζουν τα είδωλα μας for real right now?
Η κολλητή μου έχει μείνει κάγκελο και κατακοκκινη από ντροπή ενώ καμία λεξη δεν της βγαίνει. Συνεχίζει να κοιτάει τον αγαπημένο της..

Μετά από μια ώρα περίπου.
"Ευχαριστουμε πολυ Μόναχο! Σας αγαπαμε όλους πολύ" φωνάζει από τα ντραμς ο Άστον και εκατομμύρια τσιριδες ακούγονται. Εμάς μας είχαν πει να περιμένουμε.
Όταν έφυγαν οι περισσότερες φαν και πήγαμε να ρωτησουμε πως πάμε backstage, ήρθε ένας ψηλός καραφλος κύριος και μας είπε να τον ακολουθήσουμε για να δούμε τα αγόρια.

Μετά από λίγο περπάτημα σε κάτι διαδρομους, μας δείχνει μια πόρτα που λέει απ'εξω "5 seconds of summer-living room" και την χτυπάμε. Η καρδιά μου χτυπάει με 60 παλμούς τουλάχιστον, περισσότερο απτό κανονικό. Κοιταζομαστε με την κολλητή μου με νοημα.. Ανοίγουμε τη πόρτα και βλέπουμε πεντε ζευγάρια μάτια να μας κοιταζουν. Είναι και η κοπέλα του Λουκ μαζί, η Αρζιλια.
"Γεια σας κορίτσια! Εσείς πρέπει να ειστε οι νικήτριες του διαγωνισμού έτσι δεν είναι;" είπε χαρούμενα ο Αστον και σηκώθηκε να μας αγκαλιάσει.
"Ναι αυτές είμαστε" ειπαμε ταυτόχρονα.
"Καθιστε στην παρέα μας" είπε ο Μάικλ αστεία και με έκανε να γελασω πολύ. Τον αγκάλιασα σφιχτά. Είναι τόσο καλός ανθρωπος. Ακόμα και να μην τον ξέρω, γνωρίζω πως είναι γαματος χαρακτήρας.
Ενιωσα ένα ζευγάρι μάτια να με καίει με το βλέμμα του. Νιώθω πολύ άβολα και δε μπορώ να κοιτάξω τα αγόρια στα μάτια..
"Λουκευ μου εγώ παω μεσα, όταν τελειωσεις Ελα" είπα με νάζι και του έκλεισε το μάτι παιχνιδιάρικα. Σοβαρά τώρα; Μετά από αυτό το θέαμα κατεβασα το κεφάλι μου ασυναίσθητα.
"Παω Λουκ μου παω" είπε γελοία ο Καλουμ κοροϊδεύοντας την. Δεν είναι σωστό, αλλά γελασα, δεν μπορουσα να κρατήθω. Μαζί μας γέλασε ο Λουκ και μου φάνηκε περίεργο.
Μιλήσαμε για λίγη ώρα και μετά αποφασισα να παω να πάρω λίγο αέρα όσο μιλάει η Κολλητή μου με τον Καλουμ, οι οποίοι  εριχναν βλέμματα -όχι φιλικά- μεταξύ τους.
Κάθομαι εδώ, στη βεράντα περίπου τρία λεπτά και ξαφνικα ακουω βήματα πίσω μου. Ο λουκ..
"Γεια σου" είπε αμηχανα ο λουκ.
"Γειαα" ειπα και γω και γυρισα να τον κοιτάξω.
"Πως σε λένε;" είπε και ήρθε λίγο πιο κοντά μου.
"Ζωή, με λένε Ζωή" είπα και του χαμογελασα αμήχανα.
"Ωραίο όνομα" είπε και ετριψε αμήχανα τον σβέρκο του.
"Ευχαριστω" είπα και εσκυψα λίγο το κεφάλι μου.
Μα γιατί δεν μπορώ να συμπεριφερθω όπως κάθε άλλη φαν; Να τον αγκαλιασω και να του πω αυτά που θέλω;
"Να ρωτησω Κάτι;" είπε με ένα χαμόγελο.
"Εμμ..φυσικά" απαντησα.
"Γιατί είσαι τόσο κλειστό άτομο;" είπε με απορία.
"Εννοώ.. Η φίλη σου είναι μέσα και μιλάει εδώ και μια ωρα με τους άλλους τρεις. Εσύ είσαι μόνη σου εδώ έξω και δεν εχεις κάνει κίνηση να με αγκαλιάσεις" είπε με λύπη και έκανε puppy face.
"Δεν-δε ξέρω..υποθέτω πως πρέπει να γνωρίσω πρώτα καποιον για να του ανοιχτώ.. Και να τον αγκαλιασω" ειπα και γελασα πνιχτα.
"Ωραία.. Θες να γνωριστουμε καλύτερα;" είπε με μια δόση χαράς στη φωνή του.
"Ναι φυσικα" απαντησα.
"Ακολούθησε με" ειπε και κατευθυνθηκαμε προς τη σκηνή που έπαιζαν πριν λίγο. Ξαπλωσαμε κατω.

Μετά από μια ώρα γνωριμιας..
"Δηλαδή πηγες μόνη σου με τη παρέα σου Σαντορίνη;" είπε με απορία
"Εε ναι τι σου λεω τόση ώρα βρε λουκ;" είπα και γελασα.
"Ουαουυ" έκανε σαν μικρό παιδάκι και γελασα.
Υπήρχαν δύο λεπτα ησυχίας, όχι αμηχανης όμως.
"Εμμ..μπορείς να με αγκαλιασεις τωρα;" είπε και σηκώθηκε.
"Φυσικά.. Αλλα, γιατί τέτοια ανυπομονησία να σε αγκαλιασω; Τόσο πολυ θες να με ξεφορτωθεις;" είπα αστεία αλλά και απογοητευμένα ταυτόχρονα.
"Τι; Όχι όχι. Απλώς θέλω και γω απτή πρώτη στιγμή που σε ειδα να σε αγκαλιασω" είπε και κοκκινησε. Το γλυκουλι..
Άνοιξε τα χερια του και τον αγκάλιασα. Τον αγκάλιασα σφιχτά. Το προσωπο του ήταν χωμένο στην καμπύλη του λαιμού μου. Αγκαλιάζει τόσο ωραία ρε γαμωτο..
"Τώρα που σε βρήκα δεν πρόκειται να σε χάσω" είπε ψιθυριστα με λυπη για να μην το ακούσω.. Μα εγώ το άκουσα. Μα τι εννοούσε;
"Τι εννοεις;" είπα και βγηκα σιγά σιγά απτην αγκαλιά του για να τον κοιταξω στα ματια.
"Εεμ Εμμ.. Τίποτα απλα.."
"αν δε θες μη μου λες δε χρειάζεται να πιεζεσαι" είπα και του χαμογελασα γλυκα.
"Είσαι τόσο καλή.." είπε και με πλησιασε.
Δεν είπα τίποτα. Σε κάθε ένα μπροστινό του βήμα, εγώ έκανα ένα πίσω μέχρι που κόλλησα σε εναν τοίχο.
"Είσαι τόσο όμορφη" είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο και γω κοκκινησα. Τι συμβαίνει;
Πλησίασε κοντά μου και ενωσε τα χείλη του με τα δικά μου. Ήταν τόσο γλυκό φιλι. Δεν προσπάθησε να το βαθυνει. Έχω αφεθει στο φιλί του, αλλά για μισό λεπτό.
Ο λουκ έχει κοπέλα. Φακκ. Θα μπλεξω αν με δει κανείς.
Απομακρύνθηκα απο κοντά του.
"Τ-τι έγινε;" είπε με τρόμο.
"Λουκ έχεις κοπελα." είπα σοβαρά με μια δόση λύπης στη φωνή μου.
"Το ξέρω" είπε και κατέβασε το κεφάλι του.
"Εε τότε; Γιατί με φίλησες;" είπα λυπημένα και κατεβασα και γω το κεφάλι μου.
"Ενιωσα την αναγκη να το κάνω. Δεν ξέρω τι μου εχεις κανει μέσα σε δύο ώρες μόνο. Πραγματικά" είπε Και με αυτά τα λόγια ανεβασα το κεφάλι μου και τον ειδα να με κοιτάει ήδη. Επίτηδες το κάνει; Δε ξέρει ότι λιωνω για αυτον αλλά δεν πρόκειται να είμαστε ποτέ μαζί; Μα φυσικά. Που να το ξερει; Δεν προσπάθησα να του πω τα συναισθήματα μου.
"Δε ξέρω τι να πω" είπα λυπημένα.
"Τίποτα. Μη πεις τίποτα. Με συγχωρεις που το έκανα αυτό αν δε το ήθελες. Συγνώμη" είπε και με αγκαλιασε σφιχτα.
"Δε-δε πειράζει.. Παμε μέσα;" ειπα ενω τον αγκαλιαζα ακόμα
"Ναι φυσικά" είπε και με πήρε απτό χέρι να φυγουμε.

Γιατι να συμβεί αυτό; Αφού δεν θα ξανασυμβει ποτέ..