Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 22.

Ik wist niet hoelang ik daar had gezeten, maar ik wist wel dat Zayden niet meer terug was gekomen. Intussen zijn we 3 dagen. In die tijd ben ik verplaatst naar een eigen, aparte kamer. Voor mezelf, waar niemand me kan storen. Er is altijd iemand die me bewaakt en overal met me heen gaat. Elke dag komt Uriah langs. Hij dwingt me elke dag te eten, en als ik niet wilt eten voedt hij me. Ik vind het heel erg, ik ben een lastpost voor hem. Hij probeert me bezig te houden, soms gaan we samen naar de grote tuin. Ook probeert hij me weer aan de praat te krijgen.

Ik weet nog precies hoe het ging die dag. Uriah vond me in de badkamer op de grond, snikkend en al. Hij vroeg niet wat er was gebeurt, waarschijnlijk wist hij al wat er was gebeurt. Hij had me gelijk overgezet in een aparte kamer en verzorgde me gelijk. Ik ben sindsdien een paar kilo's aangekomen en aangesterkt.

Nu zit ik op het bed in "mijn" kamer. Ik lees een of ander mythologisch boek over goden. Ik klap het boek dicht en sta op. Terwijl ik naar de deur loop leg ik het boek op het bordeaux tafeltje. De kamer is eigenlijk best wel groot, de muren zijn wit en de gordijnen zijn bordeaux, net als de klerenkast, tafeltje en de dekbedovertrek. Ik ben er eigenlijk best blij mee; bordeaux is mijn lievelingskleur.

Ik doe de deur open en loop erdoorheen. Meteen zie ik de bewaker en ik glimlach voorzichtig naar hem. 'Wilt u naar de tuin?' vraagt hij. Ik knik en loop dan achter hem aan. We lopen door het veelte grote huis en als we bij de deur zijn trek ik mijn jas aan die aan de kapstok hangt.
We lopen door de tuin heen en de bewaker geeft me wat privacy, maar houdt me wel in het oog.

Het is niet zo koud als ik had gedacht en ik ga rustig zitten tegen een boom aan. Ik sluit mijn ogen en luister naar het gefluit van vogeltjes, net als toen ik altijd van school kwam en in het bos bleef. Ik wou dat dat voor eeuwig zo kon zijn...

Na ongeveer tien minuten hoor ik een plof naast me en ik doe mijn ogen open. Gelijk zie ik Uriah in kleermakerszit zitten en hij zegt: 'Hoi.' Ik glimlach als antwoord naar hem en kijk hoe hij grassprieten uit de grond trekt. Ik moet breder glimlachen als ik hem nu zo zie, zo kinderlijk.
'Wat?' vraagt hij verward. Ik schud mijn hoofd, nog steeds glimlachend. Hij begint te grijnzen en zegt: 'Ahw, kom op, zeg het nou,' Ik kijk hem aan met een ben-je-serieus gezicht. Hij begint me te porren in mijn zij en begint me te irriteren. Ik sla zijn hand weg en leun weer tegen de boomstam aan.
'Ik bijt niet hoor,' mompelt hij als ik zijn hand wegsla. Ik schud mijn hoofd ongeloofwaardig en hoor hoe hij grinnikt.  

 'Lily, je moet echt een keer weer beginnen met praten...' mompelt hij met een bezorgde toon. Ik schud mijn hoofd van links naar rechts en hij reageert daarop: 'Ik moet weten wat Hij  je heeft aangedaan...Waarom je zo gebroken bent...'
Ik slik gelijk. Met hij  bedoelt hij Jack. De duivel. De idioot. Ik kan zijn nek wel omdraaien als ik hem ooit weer zie. Ik weet niet eens sinds wanneer ik zo moorddadig ben...

Na een tijdje begint hij te praten. 'Weet je, Lily. Ik ben blij dat je mijn mate bent.' mompelt hij zachtjes. Ik kijk hem fronsend aan. Waarom zou je blij zijn als je mij als mate hebt? 'Je bent zo anders... Heel anders dan alle andere meisjes. Je bent... apart.' gaat hij verder. Ik kijk hem nu aan alsof ik een dansende varken zie. Hij gaat verder: 'Je weet het nog niet, hè? Maar ik weet zeker dat je het al hebt gemerkt... Je had al eerder je wolf, je wist al voordat je een wolf had over al het wolf gebeuren...' Oké. Het helft van zijn verhaal klopt, de helft niet. Ik wist al eerder van het wolf gebeuren doordat mijn vader Bèta is. Niks anders!

Hij staat op, klopt de grassprieten van zijn broek af en steekt zijn hand uit naar mij. Ik schud mijn hoofd als teken dat ik nog wil blijven, ik moet eventjes goed begrijpen wat hij heeft gezegd. Hij trekt een wenkbrauw op.

'Weet je zeker dat je nog blijft?' Ik knik en sluit mijn ogen.
Even later hoor ik een zucht en weglopende voetstappen.

Rust.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Herschreven: 24 september '16