Someday

Chapter 3 - I let you go

At ngayon nandito na ako sa airport at hinatid ako ni Sam at gayun na rin si Xander.  Mas makakabuti para sa'kin ang lumayo muna, this trip will be a perfect getaway for me and for him.

"Oh Jess, wag ka ng mag-alala. Ako nang bahala jan sa asawa mo! Leave it all to me! " pag-mamamyabang nito

"Hay nako Sam, baka mamaya kung ano ang gawin mo sa asawa ko ah!" di ko maiwasan mag-alala para kay Mico, he's still my husband after all.

"Papatayin ko lang naman siya!" at ngumisi ito na parang demonyo. Gaga talaga 'to kahit kailan, binatukan ko nga! "Samantha!" 

"Aray ko naman 'te!" sigaw nito habang hawak-hawak ang ulo nito. "Ang brutal mo ah! Nag-bibiro lang namann ako!" inis na bulaslas niya "Hindi ka naman mabiro eh. But kidding aside Jess, If I caught your flirty husband flirting with another bitchy whore. I swear to God! Mapuputol ko 'yang kaligayan ng asawa mo!" buong tapang na sabi nito.

"Hindi naman niya siguro gagawin yun." pag-dedepensa ko. Hindi nga ba Jess?

"Ayan! Pinapairal mo na naman pagkamartyr mo sakanya! Pwede ba Jess! Kilala mo yang asawa mo! Yung nanjan ka nga nakikipag-halikan na. Paano pa kaya ngayong wala ka!" 

"Tama na Sam, baka tumanda ka niyan!" pag-bibiro ko dito, ayoko ng humaba pa ang usapan. 

"Xander, thank you for dropping us." akmang makikipag shake hands ako ng higitan niya ang aking kamay at mabilis na nag nakaw ng halik sa pisngi. Bigla ko na lamang naramdaman ang pag-init ng mag-kabila 'kong pisngi

"My pleasure Jessca, enjoy London okay? Just call me anything if you need something." kininditan naman ako nito, pero binalewala ko na lamang

"Wow, prince charming to the rescue!" pag-singit ni Sam sa usapan 

Inirapan ko na lang si Sam at napabuntong hininga na "My flight is in 3 hours, I guess I have to go inside na. I'll see you both soon, I guess? Skype na lang" I hugged them one last time bago ako tuluyan pumasok sa loob

"Bye Jessy! Take care!" habang kumakaway si Sam

"Good bye for now Jessica, take good care of yourself" 

Tumingin-tingin muna ako sa paligid, umaasang darating si Mico sa airport but I guess wala talaga siyang pakielam sa'kin. Humugot muna ako ng malalim na hininga "Good bye for now Mico."

After the 14 hour flight from Manila to London, sa wakas nakarating na rin ako. Hindi ko inaasahan ang lamig ngayon, buti na lang lagi akong handa. I used to stay here in London, dahil dito ko tinapos ang korsong Law sa Oxford university.

Dito ako sa bahay namin titira, may pinatayo kasi kaming bahay dito nila Mommy. Once a year din lang naman ako pumupunta dito, at kung minsan, biglaan kasi minsan sa buisness namin. Marami kaming buisness and one of the most powerful and influencial family kaming mga Cortez. Maraming natatakot makipag-kumpetensiya saamin dahil na rin sa estado namin pero kahit ganun, down-to-earth ang pamilya namin. Wala kaming tinatapakan na tao, kasi sabi ni Mommy at Daddy, lahat ng tao pantay-pantay kahit ano pa man ang estado neto sa buhay. Kaya nga nag-papasalamat ako kasi may magulang ako na katulad nila. 

Halos mag-dadalawang buwan na rin ako nandito sa London, walang humpay ang trabaho ko. Halos hindi na nga ako mashado nakakapag-pahinga dahil na rin sa sunod-sunod na problema sa kumpanya. Hindi naman maasikaso ni daddy dahil na rin busy siya sa ibang negosyo, ako lang naman maaasahan nila mommy dito.  Gusto ko na rin sila makita, its been 2 years since the last time I saw them.