kimsin sen? /2015

2

sese94: Merhaba.
sese94: Beni dinlediğin ve dinleyeceğin için tekrar teşekkür ederim.
sese94: Gülümseyince o kadar güzel oluyor ki.
sese94: O cennetin ön gösterimi gibi.

yoelli: Dinliyorum. İşim olmadığı için.

sese94: Sanırım onun varlığımdan haberi yok. Sırf kahrolası karakterim yüzünden yanına bile yaklaşamıyorum. Bu acı veriyor.
sese94: Herkes ısrarla donuk biri olduğumdan bahsetse de, onu gördüğümde içimde yeşeren çiçeklerden haberleri yok.
sese94: Bana kışın baharı yaşatan o.
sese94: Ve yazın kışı yaşatan da.
sese94: İnsan nasıl özleyebilir, zaten uzağında olan birini?

yoelli: Seni ona böylesine bağlayan nedir?

sese94: Kalbi. Onu ilk gördüğüm günden beri seviyorum. Basit bir başlangıçtı. 2 yıl öncesi, Ağustos ayının 12'si. Yağmur bastırdığında bir otobüs durağına sığınıp dinmesi beklerken, yanımdaki uzun ve iri yapılı sayılabilecek beden görüş alanıma girmişti. Durakta bizimle beraber bekleyen bir de küçük çocuk vardı ve oldukça üşümüş görünüyordu. Üzerinde ince bir tişörtle kim çocuğunu dışarı yollardı ki bu havada? Tam davranacağım sırada o benden hızlı davranıp üzerindeki ceketi havanın soğukluğuna aldırış etmeden çocuğun omuzlarına bıraktı. Beni görmedi. Ama onu gördüm, ne olursa olsun güzel gülümsemesinden asla ödün vermeyişini gördüm. O gün sevdiğimin kalbini gördüm.

yoelli: İki yıldır hiç konuşmadığın, tek kelime bile etmediğin bir adama platonik misin?

sese94: Çok saçma geldi, değil mi? Ama aşığım ve kalbim onun isminden başka isim zikretmiyor.