Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.1

Met zijn brede rug naar haar toe gekeerd zag ze de moeizame manier hoe hij ademde ze staarde hem woordloos aan en zag hoe zijn ademhaling na wat een eeuwigheid leek zich eindelijk weer normaliseerde.

Angstig wachtte ze af wat zijn reactie zou zijn.

Ze was stom geweest. Ze had hem nooit mogen terug kussen omdat ze wist wat er na het kussen zou komen.

Maar ze wist diep van binnen ook dat ze het niet kon tegen houden.

Ze had er maanden lang van gedroomd, naar verlangd om zijn lippen die van haar te voelen en nu nam hij eindelijk de initiatieven om haar te kussen en dankte ze het hem door zich als een jong, onervaren meisje te gedragen en hem van haar af te duwen op het moment dat het echt werd.

Ze wist dat hij kwaad zou zijn en hij had er alle recht toe.

Ze gedroeg zich als een kind en wist het maar seks met hem was één van de dingen waar ze nog niet bereid voor was.

 En hij zou hetgeen hij maanden lang over haar beweerd had om geen relatie met haar te beginnen. Zoals dat ze kinderachtig was en te jong nu bevestigd krijgen.

Terwijl ze zichzelf op hetzelfde ogenblik afvroeg of ze niet goed wijs was dat ze hem afwees.

Hij was één van de meest begeerde vrijgezellen van LA.

En hij verlangde naar haar net zoveel als zij naar hem en zij kon zichzelf niet laten gaan?

Ze zuchtte bij deze depressieve gedachte wat was er mis met haar?

Ze wist dat hij een goede minnaar was de geruchten deden niet voor niks de ronde.

Hij zou liefdevol en respectvol tegenover haar zijn. zijn tijd nemen.

Hoeveel vrouwen konden zeggen dat hun eerste keer goed was. Ze wist dat het met hem goed zou zijn en alles wat ze hoefde te doen om die ervaring te krijgen was op te staan, haar shirt over haar hoofd te trekken en verder te gaan waar ze hem gestopt had .

Maar... er was altijd een maar in haar hoofd. Ze dacht te veel na. Dat zou vast de maagd in haar zijn.

 Ze was niet bereid om haar eerste keer nu aan hem te geven niet zo lang ze niet zeker wist dat hij dit niet alleen deed omdat hij medelijden met haar had.

Ze wou later bij de vraag hoe haar eerste maal was niet willen antwoorden goed maar hij had alleen medelijden en heeft mijn hart de dag erop gebroken.

Giovanni draaide zich om en zag hoe Sarah ineengedoken  op de fauteuil plaats had genomen.

Hij had gedacht dat ze het wou. Hij wou het... zo zeer dat het pijn deed.

Maar hij had een vergissing gemaakt. Haar bang gemaakt en vervloekte zichzelf daarom.

Hij haalde diep adem en stapte langzaam naar haar toe. haar hoofd schoot onmiddellijk

omhoog en hij zag de angst en onzekerheid met elkaar om de overhand strijden in haar ogen.

Hij knielde voor haar neer, nam haar handen in die van hem en fluisterde: "Het spijt me.

Ik heb niet nagedacht. Het was niet mijn bedoeling om... je weet wel. Het zal nooit meer gebeuren.

Ik beloof het."

Sarah knikte verslagen. Het deed pijn om te horen wat hij zei. Ze had het verpest, ze had hem nooit moeten laten stoppen en nu zou hij haar nooit meer de kans geven om deze stomme fout te herstellen.

Ze kon zich op hem werpen hem smeken haar te vergeven maar ze was niet zo laag gezonken nog niet tenminste.

Alhoewel ze het zich kort overdacht bij de het voelen van haar buik die samen trok terwijl ze terug dacht aan zijn lippen op die van haar.

"Kijk me aan." Hoorde ze hem nu gepijnigd zeggen terwijl hij zijn duim en wijsvinger onder haar kin plaatste en haar gezicht naar hem ophief.

"Ik had het niet moeten doen en vraag je om je vergiffenis. Ik heb je bang gemaakt.

Maar ik wil dat je weet dat ik je nooit pijn zou doen."

Sarah schudde haar hoofd nu snel. "Dat heb je toch helemaal niet en er is niks gebeurd waarvoor jij je zou moeten excuseren."

ze zag de verwarring in zijn ogen trekken en fluisterde nu zuchtend:

"Je hebt me geen pijn gedaan Gio. Ik ben geen klein kind, je hebt me niet gedwongen om je kus te beantwoorden. Bovendien, ik vond het... fijn om je te kussen." vervolgde ze met een lichte blos.

"Je vond het fijn?

Maar ik dacht?" Sarah gooide haar handen in de lucht en zuchtte: " Ik vind het fijn om je te kussen maar dat betekent niet dat ik gelijk... dat wou doen." Zei ze knikkend naar het bed.

"Oh."

"ja, oh," mompelde ze nu gefrustreerd.

"Ik mag je Gio. Ik heb daar nooit een geheim van gemaakt tegenover jou.

maar jij wou mij niet en nu wel. Ik ben gewoon..."

"Door de war?"maakte hij haar zin af.

Ze knikte ongemakkelijk. "Ik wil je niet kussen en mijn hart nog meer aan je verliezen als jij dit alleen als liefdadigheid ziet." Hij glimlacht haar warm toe en ging strelend met de achterkant van zijn hand over haar wang:

"Schoonheid, ik voel me geëerd dat je denkt dat ik zo goed ben dat dit liefdadigheid moet zijn maar  dat wat net gebeurd is... was zeker geen liefdadigheid dat kan je alleen maar met één woord beschrijven... wauw."

Sarah glimlachte nu verlegen terwijl ze voelde dat de blos zich intensifieerde.

Zijn vinger trok kleine cirkeltjes over haar arm en vervolgde van daaruit langzaam zijn weg naar haar nek waar hij nu plagend lijntjes begon te trekken.

Sarah voelde hoe haar hart wild tegen har borstkas sloeg terwijl haar lippen automatisch iets openvielen.

Hunkerend naar die van hem. ze zag hoe zijn blik erna getrokken werd en voelde niet veel later hoe zijn duim er zachtjes over gleed terwijl haar buik in afwachting samen trok.

"Laat ons wat regels voorop stellen. Dus je vindt het in orde als ik je nogmaals kus?"

Ze knikte langzaam  terwijl ze zichzelf niet kon helpen om zachtjes op zijn duim te bijten gewoon om hem te proeven.

Hij glimlachte haar met donkere ogen toe:"Overal?"

"Wel – ik – wil – niet. Ik weet niet," Stotterde ze nu.

"Ik kan me niet concentreren als jij dat blijft doen." zei ze nu zuchtend.

Hij grinnikt als een man die wist wat hij deed en wat voor impact hij op vrouwen heeft.

"Vertrouw je me?"

Ze knikte: "Ik zal je geen pijn doen en wij zullen ook niet verder gaan dan je wilt.

Tenzij je er zelf om vraagt natuurlijk. Dan sla ik het aanbod niet af."

Sarah knikte nogmaals woordloos.

Hij nam haar hand vast trok haar op van de fauteuil en stapte met haar richting het bed terwijl hij nogmaals fluisterde: "vertrouw me."

Ze slikte en voelde hoe hij haar zachtjes achterover op het bed duwde voordat hij naast haar plaats nam op zijn zij en zijn hand kwellend een spoor liet trekken van haar wang, richting haar nek en van daaruit naar haar borst waar hij zijn hand plat op haar hart plaatste en fluisterend in haar oor vroeg:

"Ben ik de oorzaak daarvan."

Ze kon niet antwoorden noch ademhalen. Alleen haar  hart dat nog sneller begon te slaan beantwoordde zijn vraag.

Hij hief haar hand op en legde die nu op zijn beurt op zijn hart voordat hij op een liefdevolle toon zachtjes zei:   "Hij is in goed gezelschap" ze keek hem in die mooie groene ogen aan en het was niet lang erna dat ze haar armen zoals ze zo vaak gedroomd had rond zijn nek draaide en zijn lippen weer in beslag nam.

Herschreven 01/05/2017