SÖZDE EVLİ (SÖZDE Serisi 2 KİTAP OLACAK)

ŞİMDİ (Tanışma)

Su evin kapısından çıkarak merdivenlerde ayakkabısını giyerken arkasında asık suratıyla onu yolcu eden prensine bakıp "yapma ama böyle oğlum" dedi. Efe senelerdir annesinin akşam çalışmasına alışamamıştı. Su da herkes gibi normal çalışma saatlerinde çalışmayı isterdi ama omuzlarındaki yük fazla ağırdı. Geçinebilmek için, oğluna iyi bakabilmek için paraya ihtiyacı vardı. Gündüz vardiyasında çalışacağı hiçbir iş burada kazandığının yarısı kadar bile kazandırmıyordu. Çalıştığı yer elit bir Club'tü ve hem maaşı hem de bahşişi iyiydi. Sadece bahşişler bile aylık kirasını çıkarmasına yetiyordu. Para durumu haricinde dışarıdan üniversiteyi bitirmeye çalıştığı için gündüzde ders çalışabiliyor, bu sayede hem çalışıp hem okuyordu. Belki günde beş saat uyku anca uyuyabiliyordu ancak bu sayede oğluna da vakit ayırabiliyordu.

Ayakkabısını giyip oğlunun önünde diz çöktü. Yumuşak minik elleri kavrarken "hadi Efem bana bir öpücük ver ki gecem sorunsuz geçsin" diyerek oğluna doğru dudaklarını uzattı.

Efe aynı surat ifadesine devam etse de annesini kırmayarak dudağına öpücük kondurdu. Su aldığı öpücükle mutlu olurken "ohh artık rahatla işime gidebilirim ama bu prens bir de gülse" dediğinde Efe'nin dudakları biraz kıvrılmıştı. "İşte böyle hani benim Prensimin şen sesi" diyerek oğlunu gıdıklarken Efe kıkırdadığında Su onu yanağından öpüp "sabah sen uyanmadan geleceğim bir tanem söz" dedi.

Ayağa kalkarak Efe'nin arkasında onları izleyen Gülden Ablasına bakarken "abla bir şey olursa haber verirsin tamam mı? Bir de masanın üstüne zarf bıraktım onu almaya gelecekler bilgin olsun" dedi. Ona kafasını eğerek bakan Gülden Hanım "ne diyeyim sana Su bilmem ki seni istemeyen ailene yardım etmek için çırpınıyorsun şu masumun hakkını onlara veriyorsun ya" dedi. Su "abla lütfen" diyerek oğlunu gösterip Gülde Hanımı susturdu.

Daha fazla geç kalmak istemeyen Su "Hadi abla sabaha görüşürüz bir şey olursa ara" diyerek arkasını dönüp apartmanın yıkıntılık merdivenlerinden koşar adım indi. Eski bir binaydı oturduğu apartman. Sokaktan kurtulduğu ilk zamanlar anca buna yetiyordu parası. Hatta yetmiyordu bile. Gülden ablası sağ olsun ondan altı ay boyunca ne kira istemişti ne de başka bir şey. Evet, Gülden Hanım aynı zamanda ev sahibiydi Su'nun. Hemen karşı dairede o yaşıyordu. En zor zamanında Su'ya kapılarını açmış iyi kalpli bir insandı. Genç yasta hem eşini hem çocuğunu kaybedince senelerini yalnızlık içinde geçirmiş, Su ile tanıştığında Su ile Efe ona da can yoldaşı olmuştu.

Su, Club'e geldiğinde daha kapıdan girerken başlamıştı sorunlar. Güvenlikten sorumlu Kaptan'ın "patron değişti" havadisiyle korkuya kapıldı. Daha dün böyle bir şey yoktu. İşinden olacağından korkarak içeri girdi. Bilmiyordu ki o geceden itibaren tüm hayatı değişecekti.

Barın arkasındaki personel odasına gidip yıllardır kullandığı artık yer yer yıpranmış askeri yeşili parkesini çıkartıp Club'ün tişörtünü giydi. Üstünü değiştirirken garson çocuklardan biri "abla yeni patronla tanışma faslı var seni çağırıyorlar" diye bağırdığında üstünü düzeltip "geliyorum" diye geri bağırdıktan sonra "tanışalım bakalım" diyerek sessizce ekledi.

Üst katta personelin gelmesini bekleyen Koray ise Bora'ya çekişmekle meşguldü.

"Ya hayır anlamadığım sen hem adamın teklifini kabul etmeyeceğim diyorsun hem de ayağının tozuyla gelmiş kızın takıldığı Club'ü alıyorsun. Allah aşkına Bora bu ne perhiz bu ne lahana turşusu kardeşim. Üstüne bir de beni ortak ettin ya, ne yapacağım ben Club de."

"Koray susta bir motorun soğusun lan ne var işte yatırım yaptın sayemde. Tamer'in sürtük kızıyla tabi ki evlenecek değilim. Ülkeye sağlam bir giriş yapalım istedim."