Living the Jimmy life.

Hoofdstuk 3: Terug naar school.

Toen Jimmy 's ochtends wakker werd en zijn mobiel uit zijn tas haalde, zag hij tot grote verbazing dat hij 13 gemiste oproepen had. Drie van zijn vader, negen van zijn moeder en ook nog eentje van de gezamenlijke huistelefoon. Toch was hij niet van plan terug te bellen, ze hadden het immers zelf op zich af geroepen. Al voelde hij zich natuurlijk wel een beetje schuldig.
Er werd op de deur geklopt. Het was de moeder van Jonas. "Goedemorgen jongens." zei ze opgewekt. "Oh en Jimmy, voordat ik het vergeet, je moeder heeft gebeld." "Ik heb haar gezegd dat je hier verblijft en dat het goed met je gaat, dan hoeft ze zich geen zorgen meer te maken." En voordat Jimmy kon antwoorden was Jonas zijn moeder al weer weggelopen.

Jonas en Jimmy kleedden zich aan en liepen naar beneden toe voor het ontbijt. "Wat wil jij op je boterham?", vroeg Jonas aan Jimmy. Jimmy ging aan tafel zitten en legde een aantal boterhammen op zijn bord. "Doe maar wat hagelslag.", antwoordde Jimmy. En Jonas pakte vervolgens een pak met hagelslag uit de kast en zette het op tafel. "Verder nog iets?", vroeg hij. Jimmy schudde zijn hoofd. "Nee hoor, het is goed zo." Ze aten hun boterhammen op, staken er nog wat in hun tas voor lunch en vertrokken naar school.

De schoolbel ging. Jimmy keek op zijn rooster en zag dat hij het eerste uur muziek had bij meneer Thys. Hij liep de gangen door, op weg naar het muzieklokaal. Daar stond de leraar hem al op te wachten. "Ga gauw zitten, Jimmy." "Dan kunnen we beginnen.", zei hij. Jimmy ging naast Charlie zitten en zette zijn tas op de grond neer naast zijn kruk. "Goedemorgen!", begroette ze hem vrolijk. Jimmy glimlachte. "Ja, jij ook een goedemorgen." Hij pakte zijn notitieblok en pen uit de tas. Dan kon hij eventueel aantekeningen maken als dat nodig was. Meneer Thys legde de nieuwe opdracht uit. Ze moesten allemaal een oud nummer uitkiezen en daar moesten ze dan een geheel nieuwe, modernere versie van maken. Die versie zouden ze over twee weken dat moeten laten horen aan de rest van de klas. Phoe, dacht Jimmy. Welk nummer moet ik nou in godsnaam gaan kiezen? Terwijl de meeste tieners van zijn leeftijd niet zo gek waren op oudere nummers, kon Jimmy nooit stoppen met naar ze te luisteren. Het was niet dat Jimmy de pop muziek van tegenwoordig niet goed vond, in tegenstelling, de nummers die hij speelde met de Ghost Rockers waren nou ook niet bepaald ouderwets. Maar niets kon tippen aan een wat ouder, klassiek stuk. Het liefst akoestisch, eentje die ook wat rustiger in tempo was. Ja, dat was nou pas echt goede muziek.
Jimmy pakte zijn laptop en zette die aan. Hij opende een tabblad en begon wat te Google-en, op zoek naar ideeën. Even later hoorde hij de bel al gaan en pakte hij zijn spullen in. Tijd voor de volgende les.

Bij de deur hield Charlie hem staande. "Hey Jimmy, we gaan straks repeteren in de kelder." "Tijdens de lunch pauze, dus niet vergeten hè.", zei ze tegen hem. "Nee natuurlijk niet, ik zal er zijn." Hij dacht aan wat zijn ouders tegen hem gezegd hadden. Moest hij het vanmiddag al aan de rest vertellen, of zou hij daar beter nog even mee wachten? Misschien ging het straks wel niet door en dan had hij al die ophef om niks veroorzaakt. Aan de andere kant, als het wel door zou gaan en hij het ze nu nog niet vertelde, zouden de anderen het past vlak van te voren te horen krijgen. En dat zouden ze vast niet goed oppakken.
Ach, dat zou hij straks wel zien. Eerst had hij nog een lang uur geschiedenis voor de boeg.

De geschiedenisles ging snel voorbij. De leraar controleerde of iedereen zijn huiswerk af had, legde het nieuwe hoofdstuk uit en daarna mocht iedereen voor zichzelf aan de opdrachten werken. Jimmy stootte Mila aan, die naast hem zat. "Zin in straks?", vroeg hij. "Ik heb echt het gevoel dat ik zoveel geoefend heb dat ik al onze nummers nu wel onder de knie heb." "Wie weet krijgen we wel weer een nieuw nummer." "Misschien met een gave drumsolo voor mij dit keer, dat zou pas kicken zijn." Denken aan het drummen maakte Jimmy enthousiast. Een aantal maanden geleden had hij nooit verwacht dat hij drummen zo leuk zou gaan vinden. Piano spelen was altijd zijn enige hobby geweest, maar nu had hij er nog een hobby bij. Mila lachte. "Ja wie weet.", antwoordde ze. De leraar liep langs en Mila stopte met praten. Toen hij weer weg was ging ze pas verder. "Maar het mysterie rondom de Freebirds was toch opgelost?", vroeg ze fluisterend aan Jimmy. "Waarom zouden we dan nieuwe nummers spelen?" Jimmy knikte. Het klopte wat Mila zei. Eigenlijk was hij wel een beetje teleurgesteld. "We kunnen toch ook niet de rest van ons leven dezelfde nummers blijven spelen?", vroeg hij. Mila haalde haar schouders op. Even later ging de bel weer en liepen ze samen naar de kelder toe.

Robin stond hen al op te wachten. Hij was al eerder klaar met de les en was al een kwartier alleen aan het repeteren geweest. Even later kwamen ook Jonas en Charlie binnen. "Vind Alex het wel oké dat we gaan spelen zonder hem?", vroeg Charlie. "Misschien moeten we wachten tot morgen, dan is hij weer terug van vakantie." Robin schudde zijn hoofd. "Hij vind dat vast niet zo erg.", zei hij. "Jonas had het vorige week nog aan Alex gevraagd, maar die leek het niet zo erg te vinden." Charlie liep richting haar basgitaar, pakte die op en ging klaar staan. "Zullen we dan maar?" Iedereen nam positie in en al snel klonken de eerste noten. Jonas had ingezet voor 'Help Mij'.
Help mij.
Kom hier en help mij.
Ik vraag je doe iets voor mij, doe iets voor...
Een luide dreun klonk door de repetitieruimte en iedereen stopte plots met spelen. Ze keken naar achteren over hun schouder. Jimmy kleurde rood van schaamte, hij was van zijn kruk afgevallen. Ze begonnen allemaal zachtjes te lachen. Behalve Jimmy zelf natuurlijk, hij kon wel door de grond zakken.
Mila liep naar Jimmy toe en hielp hem overeind. "Hoe kreeg je dat nou weer voor elkaar?", vroeg ze lachend aan hem. "Wie valt er nou zomaar van zijn kruk af?" Jimmy moest er zelf eigenlijk ook wel een beetje om lachen. "Ja, dat weet ik niet.", zei hij. "Ik was er gewoon even niet helemaal bij met mijn gedachten vandaag." En zijn glimlach verdween weer van zijn gezicht.