Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 33

'Dag dames.' Hij kijkt ons alle 5 aan van top tot teen.
'Ik ben jullie mentor. Ik leer jullie waarom je hier bent en wat er gebeurt als je hier weg wilt gaan.' Ik kijk even kledina aan die voor zich uit staart.
'In de namiddag hebben jullie normaalgezien onderzoeken en les. Dan wordt je gewoon tijdens de les uit de klas gepikt. Ook willen we dat jullie dagelijks jullie uniform dragen, dat is een zwart topje en een bruin shortje. Laat het ook duidelijk zijn dat de straffen die we geven tijdens het onderzoek alleen is om jullie tot Enora te kweken. Dus daar zullen we ook meteen mee beginnen.' Hij wijst naar de 5 kamers die achter hem in deze kamer bevinden.
'Iedere kamer heeft zo zijn straffen, elke dag schuiven jullie een kamer door en na iedere straf is er nog een klein onderzoekje. Tot zo.' Hij kijkt nog even naar de kamers en loopt dan de gang in richting de aula. Ik en kledina kijken elkaar aan. Het meisje met vuurrood haar van daarnet is hier ook, ze stapt vol zelfvertrouwen een kamer binnen en al snel volgt een ander meisje en nog eentje. kledina en ik gaan dan ook maar uiteindelijk een kamer binnen.

Wanneer ik de kamer binnenkom zie ik een soort ladder staan (zie foto) met daaraan kettingen en touwen.

Ik blijf tegen de gesloten deur staan. Mijn ogen dwalen over het toestel en tegelijkertijd hoor ik een andere deur open gaan.
'Thomas...' Mijn kwaadaardig en geïrriteerde stem is duidelijk te merken door mijn gemompel
'Oh, René, wat een toeval. Ik ben je duamonitor voor de hele week, ik ga dus alle straffen bij je uitvoeren.'
'Wat?!' Mijn stem wordt hoog en heeft een lichte paniekuitbarsting. Thomas stapt dichter naar me toe en iedere stap dat hij dichter zet ga ik een beetje achteruit.
'René? Gaat het wel?' Zijn duistere blik komt dichter. No way dat hij bij mij een hele week moet zijn. Ik bots tegen een muur en blijf staan. Ik wil hier het liefste weg, weg uit dit Kutgebouw. Zou, Jake? Of zou hij gewoon weer met een ander meisje staan kussen...

Het beeld van Jake en Olivia komt weer tot me te boven, de blik van Thomas toen Jake hem aansprak. Mijn gedachten dwalen af, tot het eerste moment dat ik Jake had ontmoet. In de douches. Ik was nog onbezorgd om het leven, het maakte me allemaal niet uit. En nu zit ik hier, in 1 kamer met de persoon dat me hier heeft gebracht. Ik schrik wakker uit mijn gedachten door een hand dat de mijne vastgrijpt.

'René, wat doe je?' Caleb? De lieftallige stem van Caleb klinkt in men oren. Ik knipper nog eens en kijk dan rond in de kamer. Geen Thomas te bespeuren.
'Ben je wel oke? Je zei Thomas tegen me?'
'Wat? Zei ik?' De voorzichtige knik van Caleb onderbreekt me.
'Het is oke, ik ben bij je.' Zijn stem klinkt troostend en zijn sterke hand glijdt over de mijne. Ondertussen hoor ik een schreeuw van de kamer naast me en al snel kom ik tot de realiteit.

'Caleb , het is niet goed. Ik ben hier opgesloten, ik wil weg. Ik wil niet weten wat er gaat gebeuren, ik wil hier gewoon weg.' Zijn hand glijdt uit de mijne en zijn kastanje bruine ogen kijken me nadenkend aan. Mijn ogen vullen zich met tranen die al snel weer weg gaan als ik naar de grond kijk.
'Wees blij dat je kamer 3 hebt gekozen en niet 4. In 4 krijgt er nu iemand brandwonden op de rug. Bij het onderzoek zouden ze direct doorhebben als je geen brandwonden hebt dat de duamonitor je niet heeft gestraft.' Zijn teneergeslagen blik kijkt naar mijn voeten.

'Waarom ben ik hier.' Mijn stem heeft een tikkeltje woede in zich maar in plaats van een antwoord krijg ik een dodende blik. Caleb zet zich neer op de grond en staart voor zich uit.
'Nog 3 minuten.' Zegt hij droogjes.
'Wat dan?'
'Dan mag je naar het onderzoek..' Zijn stem klinkt dieper.
'En waarom doe je daar zo moeilijk over, dat is toch beter dan straf..?' Ik kijk hem vragend aan.
'Begrijp je het dan niet René?' Deze keer verheft hij zijn stem en hij kijkt woedend mijn richting uit.
'het onderzoek voor jou, is altijd maar dan ook altijd bij Thomas, en waarom? Omdat hij verslaafd aan je is, daarom ben je hier! Hij is nog erger dan een badboy, eenmaal hij je heeft gehad dan laat hij je verkocht worden omdat hij je dan beu is.' Zijn woedende blik verandert in een ontgoochelde blik, alsof hij het zelf niet kan geloven.
'Het is je eigen broer!' Roep ik naar hem.
'Daarom juist!' Een harde bonk luidt, hij klopt met zijn hand tegen de grond en stelt zich recht. Zonder nog maar 1 keer te kijken stapt hij buiten en gooit de deur achter zich toe.

Ik staar voor me uit en leun tegen de muur. Wat is er zojuist gebeurt? Met een snelle reactie loop ik achter hem aan. Als ik de kamer buitenkom zie ik geen Caleb meer. Niemand eigenlijk. Is dit mijn kans om weg te glippen? In een snelle pas ga ik richting de eerste beste deur die ik vind. Tot plots een sterke hand mijn arm vastpakt.

'Waar denk jij heen te gaan schatje?' Thomas zijn lage stem klinkt in mijn oren. Ik draai me om en zie de 2 bruine ogen van Thomas me aankijken. Mijn hartslag versnelt, mijn maag slaat in een knoop en mijn handen beginnen te trillen.
'Ik .. Uh ..' Een beetje verward staat ik voor me uit.
Zijn stevige grip op mijn arm sleurt me mee een andere deur in.