EZİYET

♥{KARIŞIKLIK}♥

Arkadaşlar Bora karakterini değiştirmeye karar verdim. Bu bölüm göremeyeceksiniz, ama bir daha ki bölüm de onunla tanıştıracağım sizi.

VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN!

UMARIM BEĞENİRSİNİZ!

İYİ OKUMALAR!

♥{KARIŞIKLIK}♥

Temiz bir sayfa açan insanlar her şeyi unutup, eski yaptığı hataları bir daha yapmamaya özen gösterir. Şimdiki aklım olsa, asla yapmam, dediği şeyi yapmamaya özen gösterir. Ama bir şeyi unutur, yeni bir sayfa açınca, bir önceki sayfanın harfleri izlerini o sayfaya bırakmıştır. Kalemin ucunu yan tutup karalarsanız, kapattığınız o sayfadan kelimeler dökülür açtığınız sayfaya.

Halbuki ne ümitlerle yazmaya başlamıştınız o sayfaya. Ne hayallerle!

Bora, onu mu kastediyordu. Yeni bir sayfa açmayı, kendisini bana başka bir şekilde tanıtmayı! Ama neden?

Neden, böyle bir şey istiyordu? Onunla tek bir ortak yanımız yokken, şimdi neden böyle konuşuyordu? Benim beyaz sayfalarım artık tükenmişken, onun siyah sayfalarında gözükmüyordu kurşun kalemin izleri.

Biz yeni bir sayfa açsak neye yarardı? Kendisinden daha mı nefret ettirirdi? Daha mı acımasız olurdu bana karşı? Bana insan olmadığımı daha zalimce mi yüzüme haykıracaktı? Beni bir eşya gibi görürken, yaptığım şeyler çok az deyip yeniden mi hayatımı daha da berbat edecekti?

Ona güvenmiyordum. Belki okulu onun soyadını taşıyor diye değil, içinde Bora olduğu için sevmiyordum. Samet'in bana insan gibi davranmasına bile karşı gelen kendisi değil miydi? Saçlarımı şefkatle okşayınca, ne hissettirmesi gerekti bana?

Nefret...

Tiksinti...

Utanç...

Bunlardan daha berbat duygular hissetmem gerekirken, neden ben sadece oturduğum koltukta mayışmıştım ki? Eve gitmeme daha çok zaman vardı evet ama neden Bora'nın beni bilmediğim bir yere getirmesine ses etmemiştim? Neden onun arabasına, sanki kırk yıldır tanıdığımla yolculuk yapacak kadar rahat binmiştim?

Şuan belki de tek bildiğim bir şey vardı, bir an önce onun yanından gitmekti. Ama şimdi gitmek için her hangi bir hareket yapmamam gerekiyordu. Benim uyuduğumu sanıyordu. Belki de saçmaladığı cümleler benim uyuma numarası yaptığımı anladığından kaynaklanıyordu. Benim aklımı karıştırarak beni güçsüz düşürmeye çalışıyordu?

Eğer amacı buysa başarıyordu. En kötü eziyet, beni düşünceler denizinde boğulmak üzere bırakmasıydı. Sudan korkuyordum ve yüzme bilmiyordum. Ama her seferinde kendimi ya soru havuzunda ya da bilinmezlik okyanusunda buluyordum.

Sol tarafıma giren soğukla beraber Bora'nın arabadan çıktığını anlamıştım. Birkaç saniye sonra ise cama dayadığım başımın altına güçlü bir el yerleşmişti. Bora eliyle başımı geriye atmıştı. İris çiçeği kokusu burnuma gelince, Bora'nın pahalı parfüm kokusu olduğunu hemen anlamıştım. Çok güzel kokuyordu ve bu koku ağlamaktan acıyan gözlerime bu sefer uyku tohumlarının yeşermesine neden oluyordu.