Living the Jimmy life.

Hoofdstuk 1: Vergeten.

Plots schrok Jimmy wakker. Het was half 8 en zijn wekker was nog niet afgegaan. Hij haastte zich uit bed en trok snel een jeans en t-shirt aan. Jimmy pakte gauw zijn boekentas en holde de trap af naar beneden. "Wat ben jij vro..", "Geen tijd. Sorry!", riep Jimmy voordat zijn moeder haar zin af kon maken. Eenmaal buiten pakte hij zijn fiets en reed hij naar de bushalte toe. De bus stond toevallig net stil en hij kon meteen instappen. Daar ging hij dan, op naar school, hij had er helemaal geen zin in vandaag.
Toen hij op school aankwam was het ontzettend rustig. Meestal stonden er buiten al wel wat mensen te kletsen, maar hij zag helemaal niemand. Jimmy liep naar binnen. Een deur zwaaide open en mevrouw de Neve liep Jimmy's kant op. "Jimmy, wat doe jij nou hier?", vroeg ze verbaast. "Het is vandaag studiedag, dat ben je toch niet vergeten?" Jimmy voelde dat zijn gezicht rood kleurde. "Nee hoor, natuurlijk niet." "Ik was gewoon mijn huiswerk vergeten." Snel liep hij naar zijn kluisje toe. En toen mevrouw de Neve weer verdwenen was, ging hij snel naar buiten. Wat gênant zeg, dat moest hem weer gebeuren. Waarom schreef hij dat soort dingen dan ook nooit op de kalender?

Hij graaide in zijn tas op zoek naar zijn telefoon. Als hij toch in de stad was kon hij net zo goed maar even de tijd nemen om er te ontbijten. Hij zette de telefoon aan en stuurde een sms naar Mila.
Hey, zin om wat te gaan drinken bij de koffietent op de hoek van de Schoolstraat? -Jimmy
Al snel kreeg hij een reactie terug.
Ik kan niet vandaag, dansrepetitie met Brandon. -M
Dat was waar ook, Brandon had morgen een dansexamen. Twee dagen geleden was Lauren ziek geworden en kwam hij opeens zonder danspartner te zitten. Hij had Mila toen gevraagd voor Lauren in te vallen en zij kon natuurlijk niet weigeren. Zeker niet nadat Brandon haar zo geholpen had met haar examens. Hij stopte zijn telefoon weg in zijn rechterbroekzak.
Ook zijn andere vrienden konden niet, dat wist hij al. Jonas was naar de winkel met zijn moeder om nieuwe schoenen te kopen, Alex was op vakantie en Charlie en Robin gingen vandaag op date. Hij zuchtte. Was hij maar op date met Charlie. Zijn gedachten bleven maar bij Charlie hangen. Hoe kon het ook anders, echt alles was mooi aan haar: Charlie haar glimlach, goed gevoel voor humor, haar zwarte lange haren, de manier waarop ze hem elke morgen weer vrolijk begroette, Charlie, Charlie, Charlie... Plots schoot hij wakker uit zijn gedachten. Van achter hem was er iemand luid aan het toeteren. Zonder dat hij het in de gaten had was hij de weg op gelopen, het drukke kruispunt op. Gelukkig hadden de auto's hem nog net op tijd gezien.

De koffietent zat stampvol. Gelukkig kende Jimmy de eigenaar van de koffietent en werd er nog een tafeltje voor hem bijgezet. "Goedemorgen meneer, wilt U vast wat te drinken?", vroeg de serveerster aan hem. "Een colaatje graag." antwoordde Jimmy haar beleefd. De serveerster glimlachte naar hem en liep weg richting de keuken. Jimmy pakte zijn telefoon weer uit zijn broekzak en opende Instagram. Even kijken of iemand nog wat leuks gepost heeft, dacht hij. Er was niet veel nieuws, behalve dan een hele berg vakantiefoto's van Alex. Één van hem op het strand, bij een museum, op het terras met zijn ouders en ga zo maar door. Hij klikte Instagram weer weg wachtte af tot de serveerster terug kwam met zijn drinken. "Een colaatje voor meneer", zei de serveerster. "Ja, dankuwel mevrouw", antwoordde hij terug. "Anders nog iets?", vroeg de serveerster aan hem. Hij bestelde nog een broodje en rekende vast af, dan kon hij dat straks in ieder geval niet meer vergeten. "Uhm, sorry meneer, maar U komt €2,- te kort.", zei de serveerster voorzichtig. "Nu dat weer.", zuchtte Jimmy. "Er gaat ook helemaal niks goed vandaag." Precies op dat moment ging de deur van het café open en kwamen Robin en Charlie hand in hand binnenlopen. Hij zag hen rond kijken voor een plaatsje en even later kwamen ze zijn kant opgelopen. "Hey Jimmy!" riep Charlie vrolijk naar hem. "Je vind het toch niet erg als we erbij komen zitten hè?" "Er is nergens anders plaats." Jimmy keek wat ongemakkelijk maar zei dat hij het geen probleem vond. Charlie mocht altijd naast hem komen zitten, hij kon alleen dat geslijm naar Robin toe niet aan zien. Wat zag ze toch in hem? Misschien was het wel zijn stoere kledingstijl of anders de manier waarop hij altijd precies leek te weten wat hij moest zeggen. "Moet ik zo nog even terugkomen meneer?", vroeg de serveerster. "Voor de rest van het geld?" De serveerster liep weer weg. "Rest van het geld?", vroeg Robin aan hem. "Ja, uhm, niets bijzonders hoor." stamelde Jimmy. "Ik kom gewoon een beetje te kort." "Maar dat komt goed, ik bel gewoon mijn moeder even, die komt het vast wel brengen." Hij voelde zijn gezicht opnieuw verkleuren. Dat was nu al de tweede keer vandaag. "Nee joh, gekkie!" "Ben jij mal?" zei Charlie. "Dat betalen wij wel, dan geef je het morgen maar terug." Ze pakte haar geld uit haar jaszak en liep naar de serveerster toe. Nu kon hij pas echt door de grond zakken. Jimmy bedankte haar en liep naar buiten. Kon deze dag nog erger worden?

Toen hij thuis kwam stond zijn moeder hem al op te wachten. "Hey, waar ben jij nou geweest?" "Je was zo snel weg." Ze pakte de fiets van Jimmy aan en zette die in de schuur. Jimmy liep naar binnen en hing zijn jas en tas aan de kapstok. "Zeg, krijg ik nog antwoord?" zei zijn moeder licht geïrriteerd. "Ja, sorry." "Ik was even de stad in." antwoordde hij. En snel liep hij naar boven voor dat zijn moeder hem verder kon ondervragen. Op zijn kamer was het frisjes, Jimmy draaide de knop van de verwarming wat hoger en ging op zijn bed zitten. Hij keek naar de muur naast zijn bed, waar hij foto's had opgehangen van familie en vrienden. Zijn blik bleef hangen op een foto die twee weken geleden genomen was op 't DAM. Hij herinnerde zich het moment nog precies. Mila was jarig geweest en dus had hij samen met Jonas en de anderen een enorme taart gebakken. Ze hadden haar toen uit de les gehaald en toen waren ze met zijn alle stiekem in de achtertuin van de school gaan zitten om de taart daar helemaal op te eten. Daar hadden ze het ook versierd met ballonnen en slingers. Na een kwartier was het de leraren opgevallen dat ze niet in de les waren en kwamen ze met z'n alle boos aanlopen. Ondanks al het strafwerk dat ze gekregen hadden was het alles wel waard geweest, want wat hadden ze toch gelachen die dag.
Jimmy voelde het steeds warmer op zijn kamer worden en hij liep naar de verwarming toe. Hij draaide de knop weer terug en pakte zijn huiswerk uit zijn tas. Het mocht dan wel studiedag zijn, maar morgen zouden alle leraren weer bergen nieuw huiswerk meegeven. Als hij het nu niet maakte stapelde het zich alleen maar op. "Oké, wat eerst, wiskunde, biologie of geschiedenis?", vroeg Jimmy aan zichzelf. Van biologie had hij slechts twee korte opgave en wiskunde hoefde pas over drie dagen af, geschiedenis dan maar. Hij sloeg zijn boeken open en begon te lezen. Een half uur later was hij door al zijn huiswerk heen en was het langzaam aan alweer tijd voor de middaglunch geworden.